Λάθος εποχή... Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
2:18:00 π.μ.
Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
...βρήκαν κάποιοι να παραστήσουν τους Θεούς !
Παγίδα "θανάτου στήνουν στους Έλληνες"
με τους λαθρομετανάστες και τους πρόσφυγες !
Θα προλάβουν να ολοκληρώσουν τα σχέδιά τους;
Κινδυνεύουν μήπως οι θύτες
να γίνουν θύματα της κατάστασης;...
Αυτό, το οποίο συμβαίνει καθημερινά εις βάρος τής Ελλάδας, μόνον με ειδικές γνώσεις μπορεί να εξηγηθεί ...Ούτε λίγο ούτε πολύ κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν —με πολλά δάκρυα ομολογουμένως— ότι η Παγκόσμια Οικονομική Κρίση δεν ήταν αποτέλεσμα του ολέθριου οικονομικού σχεδιασμού και της απληστίας των μεγάλων της Γης, παρά ήταν αποτέλεσμα των λαθών των Ελλήνων …Τα δέκα εκατομμύρια των Ελλήνων είναι υπεύθυνα για την οικονομική κρίση που πλήττει ένα πλανητικό "σκάφος" των έξι δισεκατομμυρίων ψυχών ...Των Ελλήνων, οι οποίοι υποτίθεται ότι έζησαν "πέρα και πάνω" από τα όριά τους.
Τώρα, οι ίδιοι πλούσιοι και "ευαίσθητοι" άνθρωποι έρχονται να μας εξηγήσουν ότι και για το μεταναστευτικό πρόβλημα ...πάλι η Ελλάδα φταίει ...Οι Έλληνες συνεχίζουν να είναι το "μεγάλο" πρόβλημα της παγκόσμιας κοινωνίας …Μετά τα "κύματα" των χρεών, που προκάλεσαν στο πρόσφατο παρελθόν, έρχονται σήμερα και "πλημμυρίζουν" την Ευρώπη με …λαθρομετανάστες ...Η Ελλάδα, δηλαδή, είναι αυτή, η οποία "πλημμυρίζει" την Ευρώπη με πρόσφυγες και όχι η Συρία ή η Τουρκία ...Η Συρία απλά τους "δημιουργεί" και η Τουρκία επίσης απλά τους "διευκολύνει" …όμως, η Ελλάδα είναι αυτή η οποία μετά "πλημμυρίζει" την Ευρώπη, γιατί δεν τους συγκρατεί όπως θα το ήθελαν οι "ευαίσθητοι".
Δεν φταίνε δηλαδή αυτοί, οι οποίοι προκάλεσαν τον πόλεμο στη Συρία ...Φταίνε εκείνοι, οι οποίοι δεν δέχονται —γιατί πρωτίστως δεν μπορούν— να "αποσβεστούν" επάνω τους οι συνέπειες αυτού του εμφυλίου ...Φταίει εκείνος, ο οποίος άθελά του δέχεται ένα ανθρώπινο "κύμα" τεράστιο σε σχέση με τον πληθυσμό του και από την αδυναμία του να το συγκρατήσει, κατηγορείται ότι το διοχετεύει στους γείτονες ...Στους γείτονες-θύματα, οι οποίοι είναι μόνον οι άλλοι, γιατί η Ελλάδα —ως γείτονας— δεν αντιμετωπίζεται ποτέ ως θύμα ...καθώς υποχρεούται να δεχθεί ό,τι της "φορτώσουν" στην πλάτη της.
Όλα αυτά τα παράδοξα συμβαίνουν σε έναν κόσμο, τον οποίο η οικονομική κρίση τον κάνει πολλές φορές πιο παράλογο και απ' ό,τι συνήθως είναι. Τι συμβαίνει λοιπόν με την Ελλάδα; Είμαστε για άλλη μια φορά μπροστά στο γνώριμο φαινόμενο της αχαριστίας των ευεργετημένων; Γιατί τόσο μίσος και πάθος με την Ελλάδα; Γιατί οι πάντες έβγαλαν τόση κακία για τους απόγονους του "θεμελιωτή" του δυτικού πολιτισμού; Πώς είναι δυνατόν να βγαίνει ο κάθε αγράμματος σταλινικός —που παριστάνει τον ηγέτη ευρωπαϊκού κράτους— και να την κατηγορεί για όλα τα δεινά τού Πλανήτη και να μην του "επιτίθεται" σύσσωμος ο διεθνής πνευματικός και επιστημονικός κόσμος;
Η Ελλάδα —αν μη τι άλλο— είναι —μετά τον Θεό— η μεγαλύτερη ευεργέτιδα δύναμη στην ιστορία τού Κόσμου. Δεν υπάρχει λαός, ο οποίος να έχει προσφορά απέναντι στην ανθρωπότητα, η οποία να συγκρίνεται στοιχειωδώς με αυτήν των Ελλήνων. Και όμως, αυτήν τη χώρα στις πιο δύσκολες στιγμές της δεν την υπερασπίστηκε κανένας —με την εξαίρεση κάποιων λίγων, που κάνουν ακόμα πιο θλιβερό τον κανόνα—. Τη χώρα τής δωρεάς και της ανιδιοτέλειας προσπάθησαν να την ταυτίσουν με την έννοια του χρέους και της ανευθυνότητας.. Τη μετέτρεψαν σε έναν παγκόσμιο "σάκο" τού μποξ και πάνω της εδώ και λίγα χρόνια βγάζει τα κόμπλεξ του ο κάθε πικραμένος. Θλιβερά δίποδα σήκωσαν τα χέρια τους, για να κουνήσουν το "δάκτυλο" σε ολόκληρο τον ελληνισμό.
Φτάσαμε στο σημείο κοινοί υπάλληλοι να βρίζουν συλλήβδην τον ελληνικό λαό και να μην αντιδρά κανένας. Τώρα γίναμε και το "κλοτσοσκούφι" των απλών υπαλλήλων των τοκογλύφων …Της Λαγκάρντ, του Τόμσεν και της Βελκουλέσκου. Όλα αυτά δεν είναι μόνον παράλογα αλλά και εξόχως άδικα. Αν μη τι άλλο στους φυσικούς απογόνους των αρχαίων Ελλήνων οφειλόταν μια δεύτερη "ματιά" στο πρόβλημά τους πριν κάποιοι επιχειρήσουν να διασύρουν το διάσημο όνομά τους. Δικαιούνταν μια μεγαλύτερη προσοχή απ' αυτούς που θα τους κατηγορούσαν ...πόσο μάλλον όταν αυτές οι κατηγορίες είναι πέρα για πέρα ανυπόστατες και άδικες…
…Είναι άδικο αυτό το οποίο έχει συμβεί γιατί οι Έλληνες ΠΟΤΕ δεν έκαναν ΤΙΠΟΤΕ απολύτως ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ από όλους τους άλλους λαούς …Τίποτε ακραίο ώστε να δικαιολογείται αυτή η ακραία παγκόσμια εκστρατεία δυσφήμισης που "ξέσπασε" πάνω τους. Ποτέ άλλοτε δεν έχει συκοφαντηθεί ένας τόσο μικρός πληθυσμιακά λαός από ΟΛΟΥΣ τους "μεγάλους" τής παγκόσμιας κοινωνίας. Ποτέ άλλοτε δεν έχει δυσφημιστεί σαν "μπαταχτσής" και "οφειλέτης" η μεγαλύτερη δύναμη δωρεάς και προσφοράς στον άνθρωπο.
Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Δεν είναι τυχαίο ούτε που ο ελληνισμός δέχθηκε τέτοια σφοδρή επίθεση, χωρίς να έχει δικαίωμα άμυνας, ούτε είναι τυχαίο που ο διεθνής πνευματικός κόσμος το "βούλωσε" στην κυριολεξία. Κάτι άλλο κρύβεται πίσω απ' αυτήν την επίθεση και αυτό εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται. Εύλογα λοιπόν προκύπτουν πολλά ερωτήματα: Τι ακριβώς επιδιώκουν μέσω αυτής της επίθεσης αυτοί, οι οποίοι κυβερνούν τον κόσμο; Γιατί τόση αγωνία να "ροκανίσουν" την "πίστωση" της Ελλάδας; Γιατί τόσο πάθος να συνδέσουν το όνομα των Ελλήνων με την έννοια της απάτης; Γιατί τόση "βιασύνη" να κλείσουν το θέμα της με μια γρήγορη και σκληρή "καταδίκη", η οποία αποτυπώνεται σε σκληρά Μνημόνια; Πώς και με ποιον τρόπο τους ενοχλεί η Ελλάδα και στέκεται εμπόδιο στις επιδιώξεις τους;
Αυτό, το οποίο συμβαίνει, είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό το οποίο θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος. Είναι τόσο μεγάλο, που απαιτεί τη "θυσία" τού ελληνικού ονόματος και όχι μόνον. Στην "πλάτη" τής Ελλάδας η Νέα Τάξη "παίζει" την ίδια της την επιβίωση. Στην πραγματικότητα βρισκόμαστε στο τέλος ενός πονηρού σχεδιασμού, τον οποίο οι περισσότεροι από εμάς αγνοούν ...Ενός σχεδιασμού, ο οποίος δρομολογήθηκε από κάποιους σχεδόν έναν αιώνα πριν και που στόχο είχε να τους προσφέρει την παγκόσμια και απόλυτη κυριαρχία ...Μια κυριαρχία πάνω ακόμα και από τις θρησκείες …Μια κυριαρχία, που, στην κλίμακα την οποία περιγράφουμε, μόνον ένας Θεός μπορούσε να την επιδιώξει και να την επιτύχει ...Τι άλλο εκτός από Θεός μπορεί να είναι κάποιος, ο οποίος επιθυμεί να ελέγξει ολόκληρες θρησκείες και να τις βάλει να λειτουργούν σε ένα "πλαίσιο" που υπηρετούν την επιθυμία Του.
Αυτό συμβαίνει σήμερα. Μετακινούνται μαζικά κι οργανωμένα πιστοί διαφορετικών θρησκειών, αλλάζοντας έτσι τη λειτουργία των ίδιων των θρησκειών, αλλά και τις μεταξύ τους σχέσεις. "Νοθεύεται" η εσωτερική τους λειτουργία και επιπλέον αποκτούν μεταξύ τους μόνιμα σημεία "τριβής", τα οποία θα τις διατηρούν πάντα κοντά στη σύγκρουση. Όταν, για παράδειγμα, εκατομμύρια αλλόθρησκοι μετακινούνται εντός τής χριστιανικής επικράτειας και σταδιακά απαιτούν την αλλαγή τής ίδιας της λειτουργίας τής χριστιανικής κοινωνίας, αυτό δεν μπορεί να είναι τυχαίο …Δεν μπορεί να οφείλεται στην άγνοια ή την αφέλεια της ηγεσίας της …Είναι βέβαιο ότι σε αυτήν την δραματική εξέλιξη συμμετέχουν και κάποιοι ανώτατοι παράγοντες της χριστιανικής κοινωνίας …Είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει πρόβλημα, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό επίπεδο…
…Πρόβλημα μόνιμο, εφόσον αυτοί οι διαφορετικοί "φιλοξενούμενοι" πάντα θα αποτελούν σημείο "τριβής" και διενέξεων μεταξύ των θρησκειών στις οποίες ανήκουν και εκείνων που τους φιλοξενούν …Αιώνιο πρόβλημα, εφόσον δεν υπάρχει ούτε η θεωρητική πιθανότητα να ενσωματωθούν ποτέ στις κοινωνίες που τους φιλοξενούν …Πρόβλημα, το οποίο θα μετατρέψει ολόκληρο τον χριστιανισμό σε ένα εκρηκτικό "Κόσοβο", το οποίο θα ρυθμίζεται "έξωθεν" ή "άνωθεν", εφόσον θα είναι ευάλωτο σε εξωτερικές παρεμβάσεις …Πρόβλημα πολύ σημαντικό, εφόσον αλλάζει μια λειτουργία, η οποία θεωρητικά αποτελούσε επιλογή τού Ιδρυτή της …Μια λειτουργία, η οποία, αν έπρεπε να αλλάξει, αυτή η αλλαγή θα ήταν επιλογή τού Θεού της και όχι επιλογή των διάφορων αργυρώνητων πολιτικών και υπόπτων ΜΚΟ …Μιλάμε πλέον για Ύβρη με την αρχαία σημασία τής λέξης.
Κάποιοι έχουν ξεπεράσει τα "όρια" των θρησκειών και στην πραγματικότητα επιθυμούν να κάνουν έναν σχεδιασμό, ο οποίος θα θέτει υπό τον έλεγχό τους το σύνολο του ανθρώπινου είδους. Οργανωμένα αναμιγνύουν λαούς και θρησκείες, για να μπορούν να απειλούν και να εκβιάζουν ακόμα και με τη βία τους πάντες.
Σε αυτήν την επιδίωξη είναι προφανές ότι τους εμποδίζει η Ελλάδα και γι' αυτόν τον λόγο προσπαθούν να την "εξουδετερώσουν" …ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι μπορεί να χρειαστεί να αφανίσουν τον λαό της. Αναγκαστικά θα πρέπει να γίνει αυτό, εφόσον δεν μπορείς να θεμελιώσεις μια νέα παγκόσμια κατάσταση —που να αφορά τις θρησκείες— χωρίς πρώτα να "ξεριζώσεις" όλα τα παλιά θεμέλια …και ένα από αυτά είναι η Ελλάδα.
Είναι φανερό λοιπόν ότι η Ελλάδα και μόνον με την ύπαρξή της στέκεται εμπόδιο σ' αυτούς, οι οποίοι σήμερα, στο όνομα μιας δικής τους άποψης περί ειρήνης και πολιτισμού, θέλουν να επιβάλουν την Πανθρησκεία και στην πραγματικότητα να αλλάξουν τον ρόλο των θρησκειών …Να γίνουν θεοί των ανθρώπων, εφόσον αυτού του είδους οι αλλαγές είναι αρμοδιότητα μόνον Αυτού, που έχει την εξουσία και τη Γνώση να τις κάνει. Όμως, αυθαίρετοι άνθρωποι-θεοί αποτελούν πρόκληση για τον ελληνισμό και είναι βέβαιο ότι δεν θα αποφύγουν τη σύγκρουση μ' αυτόν. Η Ελλάδα τού Χριστού —αλλά και των διονυσιακών Μυστηρίων— θα αντιδράσει σε αυτήν την ύβρη. Ο ελληνισμός ακόμα και "λαβωμένος" θα επιτεθεί με μανία σε όποια συμμορία θνητών επιχειρήσει να υποκαταστήσει τον Θεό και να επιβληθεί στην ανθρωπότητα.
Περί αυτού πρόκειται άλλωστε …Κάποιοι επιχειρούν να γίνουν θεοί στη θέση τού Θεού, αναλαμβάνοντας αυθαίρετα ν' αλλάξουν τον ρόλο των θρησκειών …Να κάνουν κάτι, το οποίο είναι αρμοδιότητα Αυτού που για κάποιον συγκεκριμένο λόγο και εξαιτίας κάποιας συγκεκριμένης επιδίωξης τις ίδρυσε. Σε αυτό νομίζω ότι συμφωνούμε οι περισσότεροι …Συμφωνούμε ότι οι θρησκείες —ΟΛΕΣ ανεξαιρέτως— είναι δημιουργήματα του Ίδιου Θεού ...Ότι ΟΛΕΣ έχουν ένα μέρος τής Αλήθειάς Του ...Ότι ΟΛΕΣ έχουν κάποιο νόημα ύπαρξης ...Ότι ΟΛΕΣ παίζουν κάποιον ρόλο μέσα σε ένα "σενάριο" άγνωστο σε εμάς και γνωστό σ' αυτόν που το "έγραψε" ...Δεν λέμε κάτι παράξενο ή πρωτοφανές …Οι ίδιες οι θρησκείες το "ισχυρίζονται" αυτό.
Οι πυρήνες των γνώσεων όλων των θρησκειών είναι περίπου ίδιοι. Η ειδική γνώση τής κάθε θρησκείας ένα τέτοιο ΣΧΕΔΙΟ περιγράφει. Δεν υπάρχει ούτε μία Θρησκεία που η γνώση της να μην περιγράφει μια δύσκολη "πορεία" των πιστών της προς ένα λυτρωτικό τέλος, το οποίο αποτελεί μια Υπόσχεση του Θεού. Όταν το κατανοήσεις αυτό και ταυτόχρονα πιστεύεις στη Θεία Οικονομία, θα βγάλεις εύκολα το συμπέρασμα πως όλα αυτά δεν είναι τυχαία …Δεν είναι τυχαία η ύπαρξη τόσων πολλών και διαφορετικών θρησκειών …Τίποτε δεν τυχαίο σε έναν κόσμο όπου υπάρχει Θεός και οι πολύπλοκοι σχεδιασμοί του απαιτούν πολλά και διαφορετικά "εργαλεία". Όλες αυτές οι θρησκείες-"εργαλεία" είναι προφανές ότι κάποιον σκοπό υπηρετούν …Κάποιο ΣΧΕΔΙΟ υπάρχει και ο Σχεδιαστής είναι ο ΘΕΟΣ ο Ίδιος. Κάτι επεδίωκε να πάρει ως αποτέλεσμα από την κάθε θρησκεία που ίδρυσε.
Από τη στιγμή λοιπόν που συμφωνούμε όλοι στο γεγονός ότι ο ΘΕΟΣ δεν είναι σαδιστής και απλά φροντίζει για το δημιούργημά Του —τον άνθρωπο—, καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα. Ποιο είναι αυτό; …Ότι, εφόσον ο Θεός έφτιαξε τις θρησκείες, για να δρομολογήσει ένα τέτοιο δικό Του μυστικό ΣΧΕΔΙΟ —και εμμέσως να υπηρετηθεί ο άνθρωπος από αυτό— τότε μόνον ο Ίδιος μπορεί να τις "καταργήσει" τελείως ή να τις "συνθέσει" σε ένα άλλο "σχήμα", εφόσον κρίνει ότι έχει τελειώσει ο προηγούμενος ρόλος τους και άρα πρέπει να αναθεωρηθούν ορισμένα πράγμα.
Όταν σήμερα κάποιοι νεοταξίτες προωθούν την Πανθρησκεία, στην πραγματικότητα θέλουν να υποκαταστήσουν τον Θεό …Να πάρουν τον ρόλο Του …Να πάρουν αποφάσεις που μόνον Αυτός έχει την αρμοδιότητα αλλά και τη δυνατότητα να πάρει, γιατί μόνον Αυτός γνωρίζει τι συμβαίνει. Κάποιοι σήμερα —δήθεν στο όνομα της κοινωνικής ειρήνης και της παγκόσμιας "αδερφοποίησης"— "παίζουν" τους θεούς, υποσχόμενοι "σωτηρία", ενώ στην πραγματικότητα επιχειρούν να θέσουν τις θρησκείες στη δική τους προσωπική υπηρεσία. "Ακυρώνουν" ή "νομιμοποιούν" ό,τι τους βολεύει, δημιουργώντας ένα "μωσαϊκό" θρησκευτικών "συντριμμιών", το οποίο κανένας δεν γνωρίζει τι είδους ιδιαιτερότητες έχει και πόσο θίγει ή υπηρετεί τον άνθρωπο.
Αυτό, το οποίο λέμε, δεν είναι υποθετικό …Συμβαίνει σήμερα …και δεν του δίνουμε τη σημασία που πρέπει, γιατί λειτουργούμε σαν "υπνωτισμένοι". Αν εξετάσει κάποιος πιο προσεκτικά την κατάσταση, θα το καταλάβει πολύ εύκολα. Αν, για παράδειγμα, υποθέσουμε ότι ο χριστιανισμός δημιουργήθηκε από τον Θεό, ώστε να "παράγει" κάποια πράγματα και μελλοντικά να υπηρετήσει τον άνθρωπο, σήμερα ο χριστιανισμός έχει γίνει ένα απλό "εργαλείο" ιμπεριαλισμού, για να εκμεταλλεύονται συγκεκριμένοι άνθρωποι το σύνολο του Πλανήτη. Έχει χάσει δηλαδή τον ρόλο τον οποίο εξ' αρχής είχε και τώρα εκτελεί κάποιον άλλο ρόλο. Έχει χάσει τον εσωτερικό κυριαρχικό του ρόλο και έχει αρχίσει να παίζει έναν διαφορετικό "υπαλληλικό" ρόλο εκτός επικρατείας. Έχει γίνει ένας ακόμα "παίκτης" σε ένα παγκόσμιο "τραπέζι" τζόγου, το οποίο κανείς δεν γνωρίζει ποιος ελέγχει. Ενώ δεν διεκδικεί πλέον τον εκχριστιανισμό των άλλων, διεκδικεί όλα τα άλλα …και αυτά είναι εκτός τού ρόλου του.
Το ανάλογο συμβαίνει και στον μωαμεθανισμό. Αν υποθέσουμε ότι ο μωαμεθανισμός δημιουργήθηκε από τον Θεό, για να υπηρετήσει τον άνθρωπο με έναν ανάλογο τρόπο με τον χριστιανισμό, σήμερα αυτός ο μωαμεθανισμός έχει γίνει ένα "εργαλείο" για πολλές χρήσεις …Ένας "έμμισθος "μπράβος", που όποιος θέλει τον χρησιμοποιεί ως τρομοκράτη των υπολοίπων …Μια θρησκεία, την οποία τη χρησιμοποιούν κατά το δοκούν. Από το να "ρυθμίζουν" και να ελέγχουν κάποιοι τον χριστιανισμό μέχρι να ελέγχουν τις τιμές τού πετρελαίου. Μιλάμε για εξωφρενικά πράγματα και —όταν αυτά συμβαίνουν— κάπου εδώ ξεκινάνε και τα προβλήματα …Προβλήματα "εκρηκτικά", τα οποία είναι βέβαιον ότι θα "σκάσουν" στα μούτρα κάποιων…
…Φυσικό είναι αυτό, όταν παίζεις με τη "φωτιά". Ο Θεός έφτιαξε τις θρησκείες, για να παίξουν ρόλο στον δικό Του Σχεδιασμό και κάποιοι Τον "παρακάμπτουν", για να τις βάλουν να παίξουν ρόλο στον δικό τους σχεδιασμό. Σε μια τέτοια περίπτωση σύγκρουσης συμφερόντων —όπως αντιλαμβανόμαστε— το πρόβλημα δεν θα το έχει ο Θεός …Το πρόβλημα θα το έχουν οι αδύναμοι. Μάλλον αυτοί θα "κλάψουν", όταν πραγματικά τα πράγματα θα αρχίσουν να συγκλίνουν προς τη σύγκρουση ...Άλλωστε είναι γνωστό πως, όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελά ...Πόσο μάλλον όταν αυτά τα σχέδια λειτουργούν ακυρωτικά για τα δικά Του και απειλούν ευθέως όχι μόνον το ΕΡΓΟ ΤΟΥ αλλά και το Δημιούργημά Του, τον άνθρωπο.
Ένα Σχέδιο, το οποίο μοιάζει με ...συνταγή
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, ώστε μέσα από μια "πορεία" στον χρόνο να καταλήξουμε σ' αυτά τα οποία βλέπουμε σήμερα και μας προκαλούν κατάπληξη και απορίες. Στην εξέλιξη λοιπόν του Σχεδιασμού τού Θεού βασικό ρόλο έπαιξε ο χριστιανισμός ...Η θρησκεία την οποία ίδρυσε ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ αυτοπροσώπως. Εκ του αποτελέσματος, λοιπόν, και με τη "μαρτυρία" των αιώνων, βγάζουμε το συμπέρασμα ότι ο χριστιανισμός είναι η μεγαλύτερη "μηχανή" παραγωγής επιστημονικής γνώσης στην ιστορία τού Κόσμου. Επειδή —πιστεύοντας στον Θεό— πιστεύουμε πως τίποτε από αυτά που συμβαίνουν δεν είναι τυχαίο, πιστεύουμε ότι αυτό ήταν και το προσδοκώμενο κέρδος από τη δημιουργία του.
Αν λοιπόν ένα από τα ζητούμενα του Θεϊκού Σχεδίου για τη σωτηρία τού Κόσμου ήταν η ανάπτυξη της τεχνολογικής γνώσης, την οποία έχει ανάγκη το ανθρώπινο είδος ώστε να συνεχίσει το "ταξίδι" του στον χρόνο, τότε η "αιχμή" τού "δόρατος" αυτού του Σχεδίου βρίσκεται στον χριστιανισμό. Εύκολα μπορεί να υποθέσει κάποιος ότι ο Θεός δημιούργησε τον χριστιανισμό, για να προκαλέσει μια "έκρηξη" παραγωγής γνώσης, η οποία σε καμία άλλη περίπτωση δεν θα μπορούσε να συμβεί. Απόδειξη αυτού του γεγονότος είναι η "συγκομιδή" γνώσης ΟΛΩΝ των υπολοίπων θρησκειών, η οποία σε σχέση με αυτήν του χριστιανισμού είναι απειροελάχιστη. Ακόμα και οι αλλόθρησκοι, οι οποίοι σήμερα βρίσκονται επίσης στην τεχνολογική πρωτοπορία, στην πραγματικότητα εκμεταλλεύονται "φασόν" τη χριστιανική γνώση μέσα στα πλαίσια των νέων δεδομένων της νεοταξίτικης "πανθρησκείας".
Για να καταλάβουμε απόλυτα το τι συνέβη —και με απόλυτο ρεαλισμό σε σχέση με Αυτόν που το προκάλεσε— θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε τα πράγματα με τους όρους εκείνους, οι οποίοι ίσχυαν κατά τη χρονική περίοδο στην οποία όλα δρομολογήθηκαν και εξηγήθηκαν …Θα πάμε δηλαδή "πίσω" στον χρόνο, για να δούμε τι δρομολογούσε Αυτός που σχεδίαζε το μέλλον και πώς θα το εξηγούσε σε κάποιον άνθρωπο εκείνης της εποχής …Θα ανατρέξουμε δηλαδή στις εποχές που "στήνονταν" οι σημερινές πολύπαθες θρησκείες και στις οποίες εποχές ο άνθρωπος ήταν ακόμα σχεδόν πρωτόγονος…
...Σε εποχές, όπου προσπαθούσε να οργανώσει τη ζωή του, ώστε να ξεφύγει από το επίπεδο του τροφοσυλλέκτη …Σε εποχές, όπου μάθαινε να εξημερώνει τα ζώα και η κτηνοτροφία ήταν η ανώτατη γνώση του …Σε εποχές που, ακόμα κι αν ο Θεός του αποκάλυπτε τη μέθοδο για να πήζει το τυρί, αυτό του φαινόταν "μαγικό". Αυτός λοιπόν ο Θεός —που θα "έσπρωχνε" τα πράγματα για να φτάσουμε στη σημερινή εποχή—, αν θα έπρεπε να εξηγήσει τα πράγματα σε έναν άνθρωπο εκείνης της εποχής, θα έπρεπε να του τα εξηγήσει και με τους όρους εκείνης της εποχής…
…Με παραδείγματα, τα οποία εκείνος ο άνθρωπος μπορούσε να αντιληφθεί και να καταλάβει. Δεν θα του έλεγε ότι "ο σχεδιασμός σωτηρίας του μοιάζει με τη λειτουργία ενός αυτοτροφοδοτούμενου πυρηνικού αντιδραστήρα", γιατί αυτό δεν θα το καταλάβαινε. Θα μπορούσε, όμως, να του πει ότι "ο σχεδιασμός μοιάζει με τη "μαγική" μετατροπή τού γάλακτος σε τυρί ή του χυμού τού σταφυλιού σε κρασί". Του εξήγησε με έναν τρόπο τόσο "μαγικό", που μόνον ο Θεός μπορεί να το κάνει. Εξήγησε στον πρωτόγονο άνθρωπο το μέλλον του με μια γνώση βιοτεχνολογίας, η οποία ακόμα και σήμερα είναι ανυπέρβλητη και επομένως κορυφαία …Κορυφαία τόσο τότε όσο και τώρα. Ως εκ τούτου, βασικό είναι και για εμάς τους σύγχρονους να πάμε προς εκείνη τη λογική, ώστε να καταλάβουμε τα πράγματα με τους πραγματικούς όρους τής "διήγησης" …σαν να ήμασταν παρόντες στη γέννηση των πραγμάτων.
Υπό αυτούς λοιπόν τους όρους θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τον χριστιανισμό με ένα τεράστιο ποίμνιο προβάτων, τα οποία διαρκώς παράγουν "γάλα" με το οποίο συντηρούν το είδος τους …Τι πιο φυσικό παράδειγμα για εμάς τους ανθρώπους, οι οποίοι από τη φύση μας είμαστε ένα είδος που ανήκει στα θηλαστικά …Ένα είδος, που —από την πρώτη στιγμή που γεννιέται— το πρώτο πράγμα που το συντηρεί στη ζωή είναι το γάλα που το ίδιο παράγει. Αν υποθέσουμε ότι ο Θεός είναι ο Πατέρας τού ανθρώπινου είδους, φυσικό είναι τον πρώτο καιρό —μετά τη γέννησή του— να αφήσει τον άνθρωπο να συντηρείται από τη μητέρα του και άρα από τη δική του φύση. Τι μπορεί να κάνει ένας πατέρας για ένα βρέφος; …Να ψήνει μπριζόλες για να το ταΐσει; …Να του δίνει μαύρο χαβιάρι, επειδή είναι πλούσιος; Είτε βασιλιάς είναι ο πατέρας είτε ζητιάνος, το παιδί του μόλις γεννηθεί το ίδιο ανθρώπινο γάλα θα πιει για να επιβιώσει.
Αυτό το παράδειγμα δεν είναι μόνον το πιο φυσικό για τους ανθρώπους και τη σχέση μας με τον Θεό Πατέρα, αλλά και το πιο φιλικό ειδικά για εμάς τους χριστιανούς …Εμάς, που, από τότε που γεννιόμαστε —ακόμα και τώρα που κατοικούμε σε ουρανοξύστες— λατρεύουμε έναν Θεό-ποιμένα. Από τότε που υπάρχουμε μαθαίνουμε για το ποίμνιό Του. Μαθαίνουμε για τον Υιό Του, που ήταν το "Αρνίον" …Αυτά δεν είναι που μαθαίνουμε από τότε που γεννιόμαστε; Η κοινωνία μας λοιπόν —με βάση τον Δημιουργό της— λειτουργεί σαν ποίμνιο προβάτων.
Τι στόχο μπορεί να έχει ένα τέτοιο ποίμνιο; Γιατί είναι χρήσιμο; Γιατί μπορεί ένας ποιμένας να διατηρεί ένα ποίμνιο, όταν δεν προτίθεται να το "σφάξει" για να τραφεί; …Για το "γάλα" του. "Γάλα", σε αυτήν την περίπτωση, μπορεί να είναι η γνώση …Η πολύ ή η λίγη γνώση που παράγει ο καθένας από εμάς κατά τη διάρκεια της ζωής του …Η γνώση που συγκεντρώνουμε και συντηρούμε ως είδος μέσα στους αιώνες. Με Γνώση μας "μεγάλωσε" ο Κύριος και Γνώση μας άφησε ο Υιός Του …Γνώση, και ένα αιώνιο πρότυπο, για να το μιμούμαστε και να παράγουμε διαρκώς γνώση.
Ένα τέτοιο "βουκολικό" παράδειγμα είναι το απολύτως σωστό, για να περιγράψει μια κατάσταση, η οποία σχεδιάστηκε και ξεκίνησε από τα χρόνια εκείνα, όπου η ήπια εκμετάλλευση των ποιμνίων ήταν η ανώτατη "τεχνολογική" γνώση …Η ανώτατη γνώση διαχείρισης και εκμετάλλευσης ενός κεφαλαίου, το οποίο δεν το αντιμετωπίζεις απ' ευθείας ως τροφή που θα τη σκοτώσεις για να την καταναλώσεις …Η γνώση να "παράγεις" με την ευφυΐα σου κάτι, το οποίο εκείνη την ώρα δεν φαίνεται να υπάρχει. Αυτή είναι η γνώση τής τεχνολογίας και εκεί βρίσκονται τα θεμέλια της σημερινής ανθρώπινης προόδου.
Ο Θεός, λοιπόν, ως θεμελιωτής τού ανθρώπινου πολιτισμού και "Δάσκαλος" του ανθρώπου, είναι ο πρώτος που ξεκινά την τεχνολογική διαδικασία …Ο πρώτος που ξεκινά να εκμεταλλεύεται ένα "κεφάλαιο" με τρόπο τέτοιο, που να το συντηρεί και να το πολλαπλασιάζει. Αυτό το "κεφάλαιο" είναι οι πιστοί του. Ένα τέτοιο κεφάλαιο —ανάμεσα σε άλλα— είναι και ο χριστιανισμός. Αυτό είναι ένα τεράστιο "ποίμνιο", το οποίο παράγει γάλα και το συγκεντρώνει σε μια "καρδάρα" ...Ένα "ποίμνιο", το οποίο με τον προσηλυτισμό διαρκώς "μεγάλωνε" μέσα στον χρόνο και με τη γνώση που παρήγαγε διαρκώς βελτίωνε την ήδη μεγάλη αποδοτικότητά του …Μια βελτίωση γενική, η οποία έχει την "προβολή" της στο περιεχόμενο της "καρδάρας" που διαρκώς αυξάνεται. Αυτήν την "αγελοποίηση" την προκάλεσε ο Θεός, ώστε να παράγει οργανωμένα αυτό το "γάλα" που έχει ανάγκη η ανθρωπότητα για να ζήσει …"Γάλα", το οποίο θεωρητικά το παρακολουθεί και όταν αυτό φτάσει σε κάποιο επίπεδο όγκου και ποιότητας που κρίνει ο Ίδιος πως είναι ικανοποιητικό, θα το μοιράσει στο σύνολο της ανθρωπότητας.
Αυτό το "γάλα" εδώ και αιώνες συγκεντρώνεται σε απίστευτες ποσότητες. Ένα "γάλα" υπερπολύτιμο, αλλά που το ίδιο το γάλα —όπως συμβαίνει πάντα στην "κτηνοτροφία"— δεν αποτελεί το τελικό ζητούμενο. Δεν είναι ζητούμενο ένα "γάλα", το οποίο μας "ξεδιψά" και μας συντηρεί, αλλά δεν μας "χορταίνει". Υποθέτουμε —και εξαιτίας αυτού κάναμε λόγο για τεχνολογία και ευφυΐα— ότι αυτό το πρωτογενές προϊόν —σε κάποια στιγμή που θα κρίνει ο Δημιουργός— θα μετατραπεί μέσω μιας γνώσης "τεχνολογικής" σε κάτι άλλο πολύ "ανώτερο", το οποίο δεν είναι πρωτογενές και το οποίο μόνον ο ΘΕΟΣ μπορεί να "παρασκευάσει".
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι το τελικό ζητούμενο θα είναι να πάψει ο άνθρωπος να είναι μέλος ενός ποιμνίου και να γίνει ΑΝΘΡΩΠΟΣ-ΘΕΟΣ …Να πάψει να θυσιάζεται σαν ένα ενδιάμεσο "πρόβατο", που παράγει γνώση τής "ημέρας" και να ζει ως τέλειος άνθρωπος, απολαμβάνοντας ανά πάσα στιγμή —και επ' άπειρον— την ήδη υπάρχουσα τεράστια γνώση …Να πάψει να είναι "τροφοσυλλέκτης" …Να πάψει ν' αναζητεί γνώση για την καθημερινή του επιβίωση —είτε με εισαγωγικά είτε χωρίς— …Να μην αγωνιά πλέον για την "τροφή" του …Να την έχει παρασκευάσει και να την έχει πάντα στη διάθεσή του …Να έχει στη διάθεσή του ένα "προϊόν", το οποίο θα τον συντηρεί και το οποίο δεν υπάρχει σε πρωτογενή μορφή στη φύση, ώστε να πάει να το μαζέψει και να το καταναλώσει …Ένα "προϊόν", το οποίο απαιτεί μια τεχνολογική διαδικασία για να παρασκευαστεί. Γι' αυτόν τον λόγο ο άνθρωπος επί αιώνες συγκεντρώνει το προαπαιτούμενο αυτής της κατάστασης …και αυτό είναι το "γάλα".
Γι' αυτό το "γάλα" μάς έδωσε ο Θεός χαρακτηριστικά αγελαίου είδους και αυτό το "γάλα" ο Ίδιος ο Θεός θα το μετατρέψει σε αιώνια τροφή, ικανή να μας θρέφει ΟΛΟΥΣ και για ΠΑΝΤΑ. Τι σημαίνει αυτό το οποίο λέμε; Ας φανταστεί ο αναγνώστης αυτήν την αλλαγή κάτι σαν τη στερεοποίηση του "γάλακτος", όπως τη γνωρίζουν οι "τυροκόμοι" …Οι κτηνοτρόφοι, οι οποίοι παίρνουν το γάλα από τα κοπάδια τους και το μετατρέπουν σε τυρί, που είναι στερεή τροφή …Οι κτηνοτρόφοι, οι οποίοι παίρνουν από τα πρόβατα ένα φτωχό προϊόν, το οποίο έχει διάρκεια ζωής λίγων ημερών και το μετατρέπουν σε ένα πλούσιο προϊόν, το οποίο μπορεί να έχει διάρκεια ζωής πολλών χρόνων …Προϊόν, το οποίο θα τους επιτρέπει να επιβιώνουν καλοκαίρια και χειμώνες χωρίς την αγωνία τής καθημερινότητας …Αδιαφορώντας για τον "κύκλο" των ποιμνίων και την καθημερινή εξάρτηση από την παραγωγή του γάλακτος.
Αυτά περίπου περιέγραφε ο Θεός στον άνθρωπο, όταν ξεκινούσε τον Σχεδιασμό Του και όταν ο άνθρωπος είχε αυτού του επιπέδου την τεχνολογική γνώση για ν' αντιλαμβάνεται τα πράγματα. Του υποσχόταν "σωτηρία", η οποία ήταν η απεξάρτησή του από την καθημερινή ανάγκη για επιβίωση. Έτσι κάπως πρέπει να φαντάζεται κάποιος την εκ νέου επέμβαση του Θεού. Με την ίδια γνώση οι ίδιοι άνθρωποι να πάμε σε άλλον τρόπο ζωής. Από μία μορφή κοινωνίας, δηλαδή, να πάμε σε μια άλλη, με έναν τρόπο "μαγικό", ο οποίος όμως έχει την εξήγησή του …Τη φυσική εξήγησή του.
Ο Θεός, δηλαδή, με βάση αυτό το παράδειγμα, έπρεπε να βάλει τον άνθρωπο να συμβάλει με τον δικό του κόπο και το δικό του προϊόν σε μια κατάσταση όπου ο Ίδιος θα βάλει τη Δωρεά Του, ώστε να μεγιστοποιηθεί το αποτέλεσμα. Έπρεπε να τον βάλει να συγκεντρώσει πολύ "γάλα", ώστε, τη στιγμή που θα επιλέξει ο ΙΔΙΟΣ, να το μετατρέψει σε "τυρί", να του το προσφέρει ως "δώρο" ...Να μετατρέψει ένα υλικό "κατώτερο" σε ένα "ανώτερο" με μια διαδικασία που μόνον ο Ίδιος γνωρίζει …Να δημιουργήσει —με τη ΓΝΩΣΗ που ΜΟΝΟΝ ο Ίδιος κατέχει — από ένα "κατώτερο" υλικό μια αιώνια "τροφή" για τον άνθρωπο …από ένα ανθρώπινο υλικό να δημιουργήσει ένα Υλικό Θείο …Από μια ατελή κοινωνία να πάμε σε μια τέλεια κοινωνία ή Θεία Κοινωνία, όπως την περιγράφουν οι Γραφές.
Έλληνες και Εβραίοι…
…Δύο λαοί-"κλειδιά"
Το θέμα είναι να κατανοήσουμε το πόσο πολύτιμη μπορεί να είναι η "μεταποίηση" ενός αγαθού …Το πώς η ανθρώπινη ευφυΐα μπορεί να αλλάξει τα χαρακτηριστικά ενός αγαθού και να το κάνει κάτι πολύ διαφορετικό και βέβαια ανώτερο ως προϊόν …Να πάρει κάτι, το οποίο είναι διαθέσιμο στη φύση με πολύ αρνητικά χαρακτηριστικά και να το "μεταλλάξει" …Να πάρει κάτι, το οποίο είναι "φτωχό", άγευστο, έχει μικρή διάρκεια ζωής και δεν αποθηκεύεται και να του δώσει τα αντίθετα χαρακτηριστικά …Να το κάνει "πλούσιο", εύγευστο, με μεγάλη διάρκεια ζωής και εύκολα αποθηκεύσιμο, ώστε να μπορεί ο άνθρωπος να το χρησιμοποιεί όποτε το επιθυμεί.
Μια τέτοια τρομερή μεταποίηση είναι αυτή του γάλακτος σε τυρί. Το ταπεινό γάλα μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο με έναν σχεδόν "μαγικό" τρόπο …Έναν τρόπο, ο οποίος δεν άλλαξε στο παραμικρό με το πέρασμα των χιλιετιών. Τι απαιτεί όμως το "τυρί" για τη "μαγική" παρασκευή του; Το γάλα μόνο του δεν φτάνει. Εκτός από τα μυστικά τής παρασκευής του θέλει κι άλλα υλικά …Θέλει το "αλάτι" του ...αλλά, προπάντων θέλει και την "πυτιά" του ...Τη "μαγική" πυτιά του (πυτία < πυετία < πυός : πρωτόγαλα) ...Το υλικό αυτό, το οποίο είναι ικανό, ακόμη και με προσθήκη ελάχιστης ποσότητας, να κάνει "θαύματα" …Το υλικό αυτό, το οποίο ο Δημιουργός το θέλει για την ύστατη ώρα, όταν θα πρέπει να εκπληρώσει την ΥΠΟΣΧΕΣΗ Του και να δώσει στον άνθρωπο την απόλυτη λύση.
Αν στη θέση αυτού του περίεργου υλικού με τις σπάνιες ιδιότητες, βάλει ο αναγνώστης τους Έλληνες, μπορεί να σχηματίσει μια πρώτη εικόνα τού Σχεδιασμού ...Οι Έλληνες είναι η "πυτιά" τού Θεού, οι οποίοι πήραν αυτήν τη μορφή όταν "θυσιάστηκε" ο "αμνός" τού Θεού ο Αλέξανδρος …Το "αρνί", το οποίο θυσιάστηκε πριν καν απογαλακτιστεί. Εξαιτίας εκείνης της θυσίας οι Έλληνες μπήκαν μόνιμα στην "κοιλιά" τού Σχεδιασμού ως απαραίτητα στοιχεία για την επιτυχή ολοκλήρωσή του. Εκεί παραμένουν "απενεργοποιημένοι" μέχρι να τους καλέσει ο Θεός να πράξουν το καθήκον τους. Ο Θεός, δηλαδή, κάθε φορά που θέλει εξέλιξη, ανασύρει τους Έλληνες από εκεί που τους έχει "φυλαγμένους", προκειμένου να τους αναμίξει με τους υπόλοιπους λαούς …Τους υπερπολύτιμους Έλληνες, οι οποίοι είναι απολύτως απαραίτητοι για την τελευταία φάση τού Σχεδίου, όταν θα πρέπει το σύνολο του "γάλακτος" να πήξει και να μετατραπεί σε "τυρί".
Αφού λοιπόν κατανοήσαμε τι επιθυμεί ο Θεός με το χριστιανικό "γάλα" και την ελληνική "πυτιά" —προκειμένου να παίξει τον δικό Του ρόλο—, εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε και τις δράσεις αυτών, οι οποίοι θέλουν να Του αφαιρέσουν τον Ρόλο αυτόν, ώστε να τον πάρουν οι ίδιοι …Αυτοί, οι οποίοι θέλουν να γίνουν "θεοί" και άρα να εκμεταλλευτούν τον Θείο Σχεδιασμό υπέρ των δικών τους συμφερόντων ...Αυτούς δεν τους συμφέρει τίποτε που να επιτρέπει την ομαλή εξέλιξη του Σχεδιασμού ...Δεν τους συμφέρει η μονιμότητα των σχεδιαστικών δεδομένων, που δημιουργούν ένα διαρκές stand-by, το οποίο δίνει τη δυνατότητα στον Θεό να επέμβει όποτε ο Ίδιος κρίνει ως σωστό.
Αυτούς, δηλαδή, δεν τους συμφέρει ούτε η "πυτιά" να υπάρχει και να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμη προς χρήση, αλλά ούτε και το "γάλα" να υπάρχει στη φυσική του μορφή. Για όσο διάστημα υπάρχει διαθέσιμο και σε καλή ποιότητα το "γάλα" και η "πυτιά", ο Θεός μπορεί να "επιστρέψει" και αυτό είναι κάτι που αυτοί δεν το θέλουν, εφόσον Τον αντιλαμβάνονται ως εχθρό τους. Το να επιχειρήσουν δηλαδή να κάνουν "ζημιά" σε αυτά τα στοιχεία είναι το απολύτως λογικό στην περίσταση αυτήν. Εφόσον δεν μπορούν να "χτυπήσουν" τον Ίδιο τον Θεό, "χτυπούν" τα "εργαλεία" Του.
Από τη στιγμή που δεν θέλουν να υπάρξει εξέλιξη, είναι υποχρεωμένοι να "χτυπήσουν" τους Έλληνες, προκειμένου να τους εξουδετερώσουν. Είναι ζωτικής σημασίας γι' αυτούς να "κάψουν" την "πυτιά", όπως επίσης είναι ζωτικής σημασίας να θέλουν να εκμεταλλευτούν το "γάλα" στον βαθμό που μπορούν, ώστε να πάρουν μόνοι τους κάποια από τα πολύτιμα συστατικά του. Το γεγονός ότι από την αποτυχημένη προσπάθειά τους —και για μικρό κέρδος— θα "χαλάσουν" τεράστιες ποσότητες "γάλακτος", αυτό δεν τους ενοχλεί, καθώς εισπράττουν κέρδος για τους εαυτούς τους και ταυτόχρονα παραποιούν ένα "προϊόν", καθιστώντας το άχρηστο ακόμα και γι' Αυτόν που γνωρίζει να το εκμεταλλεύεται και Τον οποίο θεωρούν εχθρό τους.
Το φυσικό "γάλα" δεν τους συμφέρει να υπάρχει στη φυσική του κατάσταση, γιατί δεν τους αποφέρει κέρδος. Ο Θεός έχει προβλέψει αυτό να καλύπτει ίσα-ίσα τις βασικές ανάγκες τού ανθρώπου, μέχρι να πάμε στο ονειρεμένο "τυρί". Αντιλαμβανόμαστε ότι η μερική καταστροφή τού "γάλακτος" δεν τους απασχολεί και δεν τους θίγει, εφόσον, ακόμα και μετά απ' αυτήν την καταστροφή, περισσεύει γι' αυτούς άπειρος πλούτος για να τον μοιραστούν μεταξύ τους. Η σκέψη τους είναι απλή …Αφού δεν είναι Θεοί, ώστε να μπορούν να φτιάξουν μόνοι τους "τυρί" για όλους και ταυτόχρονα δεν τους συμφέρει να εκμεταλλευτούν το απλό "γάλα", ρισκάρουν μια ενδιάμεση κατάσταση.
Γίνονται οι ίδιοι πλούσιοι και τους άλλους τους παρατάνε στη φτώχεια τους. "Σώζουν" τους εαυτούς τους —σαν μικροί θεοί— και τους υπόλοιπους τους αφήνουν να περιμένουν τον Θεό για να τους σώσει. Εύκολο είναι αυτό, εφόσον ακόμα και με λανθασμένες γνώσεις εκμεταλλεύονται κάποια από τα πολλά υποπροϊόντα τού "γάλακτος" ...Όταν δεν είσαι Θεός, ώστε να φτιάξεις το τέλειο "τυρί" από το τέλειο "γάλα" και την τέλεια "πυτιά", αρκείσαι ακόμα και στο να κονομάς από τη φτωχή "μυζήθρα" ...Τη "μυζήθρα", η οποία απαιτεί βράσιμο του "κατεστραμμένου" γάλακτος ή τυρόγαλου. Το άφθονο ξένο γάλα μια χαρά είναι να το εκμεταλλεύεσαι, έστω και με τεράστιες απώλειες. Απλή αριθμητική είναι. Καλύτερα να βγάζεις ταπεινή "μυζήθρα" από έναν τόνο γάλα που δεν σου ανήκει, παρά το τέλειο "τυρί" από πενήντα κιλά δικού σου γάλακτος.
Αυτό επέλεξαν να κάνουν οι Προτεστάντες …Παράγουν "μυζήθρα", γιατί μόνον με αυτόν τον τρόπο μπορούν να εκμεταλλεύονται κατ' αποκλειστικότητα το πανανθρώπινο "γάλα". Γι' αυτόν τον λόγο η θέλησή τους να "βράζουν" και να "κόβουν" το "γάλα" ταυτίστηκε με τη δική τους προσωπική "επιτυχία" …Μια "επιτυχία", η οποία γινόταν εις βάρος όλων των υπολοίπων χριστιανικών δογμάτων και βέβαια θρησκειών. Γι' αυτόν τον λόγο συνεταιρίστηκαν με τους πονηρούς Εβραίους. Τους "έβγαλαν" από την "καρδάρα" μέσα στην οποία λειτουργούσαν ως μια "ψευδοπυτιά" και τους έκαναν συνεταίρους και άρα "τυροκόμους". Γιατί τους ήταν χρήσιμοι; …Γιατί η γνώση τους μέσα στην "ξινισμένη" κοινωνία τους δεν ήταν "οίνος", όπως ο Λόγος Του Χριστού …Ήταν ξύδι …Το απαραίτητο "ξύδι", ώστε να "κόβουν" το "γάλα" μετά τον "βρασμό".
Με συνομωσίες —και εν αγνοία των υπολοίπων χριστιανών— έβαλαν "φωτιά" γύρω από την "καρδάρα" και άρχισαν να την "πυρακτώνουν". "Βράζοντας" όμως το "γάλα", δεν άφηναν τους υπόλοιπους να κάνουν αυτό το οποίο γνώριζαν και αναγκαστικά το διαχειριζόταν ολόκληρο σαν να ήταν δικό τους. Τους στέρησαν και την εβραϊκή "ψευδοπυτιά" και τους τελείωσαν. Ούτε η θεωρητική δυνατότητα δεν υπήρχε να εκμεταλλευτούν τη γνώση που παρήγαγαν. Όταν σχεδιάζεις ένα βιομηχανικό σύστημα, του οποίου η ανθρώπινη γνώση έχει βιομηχανική εφαρμογή μόνον στις δικές σου χώρες, στην ουσία εκμεταλλεύεσαι τη γνώση των πάντων και όχι μόνον τη δική σου. Όπου και ν' ανακαλυφθεί οτιδήποτε —στη Βρετανία ή τη Γερμανία ή τις ΗΠΑ— θα γίνει προϊόν, το οποίο θα μπει στην αγορά. Είναι τόσο μεγάλη η ποσότητα "γάλακτος" του χριστιανισμού, που αυτοί γίνονται μεγιστάνες ακόμα και με την πιο αποτυχημένη εκδοχή τής εκμετάλλευσής του.
Αυτό ήταν πάντα ένα από τα ζητούμενα γι' αυτούς …Να βρουν έναν τρόπο που "κόβει" το γάλα στα μέρη που το συνθέτουν …Στα εκμεταλλεύσιμα αλλά και στα άχρηστα μέρη που το συνθέτουν …Να εκμεταλλευτούν την εξουσία που διαχειρίζονται, αρπάζοντας για τους εαυτούς τους ό,τι πολύτιμο παράγεται και για τους υπόλοιπους να αφήνουν ένα φτωχό —σχεδόν νεκρό— αλμυρόξινο "τυρόγαλο", που ούτε καν σε ξεδιψά. Σε αυτήν τη φάση τού δικού τους σχεδιασμού μπαίνει ένας άλλος λαός με πολύ εξειδικευμένα χαρακτηριστικά …Οι Εβραίοι. Οι Εβραίοι, όπως και οι Έλληνες, έχουν κι αυτοί πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Απλά τα χαρακτηριστικά τους είναι πολύτιμα για τους αντιπάλους τού Θεού και όχι για τον δικό Του Σχεδιασμό.
Οι Εβραίοι μοιάζουν με τους χριστιανούς στη "φύση" τους, αλλά είναι μια γενιά "μπροστά" …Είναι "γάλα", αλλά είναι ένα χαλασμένο "γάλα" …Είναι ξινισμένο "γάλα", το οποίο ολοκλήρωσε "ανεπιτυχώς" τον κύκλο του και δεν είναι πλέον ούτε "γάλα" ούτε "τυρί" …Η γνώση των Εβραίων είναι ένα γάλα, πάνω στο οποίο έγινε μια αποτυχημένη προσπάθεια να μετατραπεί σε τυρί …Ένα "γάλα", στο οποίο δόθηκε η ευκαιρία νωρίτερα από όλους τους άλλους να γίνει "τυρί", αλλά που δεν τη δέχθηκε. Γνώρισε νωρίτερα απ' όλους τον Μεσσία, αλλά Τον απέρριψε και ως εκ τούτου "ξίνισε" η γνώση του.
Η εβραϊκή κοινωνία πήρε τον Λόγο Του και δεν τον εκμεταλλεύτηκε με αποτέλεσμα να τον αλλοιώσει. Πήρε δηλαδή τον "οίνο" τού Θεού και τον άφησε να γίνει "ξύδι". Αυτό το νέο "ξύδι" μετέτρεψε σε "ξύδι" και ολόκληρη την υπόλοιπη θεολογική τους γνώση, εφόσον τη "βραχυκύκλωσε" …Με αυτό το "ξύδι" ζουν, ενώ θα έπρεπε να έχουν τον "οίνο" …Με τη "χαλασμένη" Παλαιά Διαθήκη ζουν, ενώ η εμφάνιση του Ιησού έπρεπε να τους δώσει την Καινή Διαθήκη.
Αυτό το ξεπερασμένο "ξύδι" τους διατηρεί "ξινισμένους" και γι' αυτό είναι υπεύθυνος ο Ιησούς. Όπως ο Αλέξανδρος ήταν ο "αμνός", ο οποίος έδωσε τα χαρακτηριστικά τής "πυτιάς" στους Έλληνες, έτσι και ο Ιησούς ήταν ο "αμνός", που επιχείρησε να γίνει ο Ίδιος "πυτιά", για να μετατρέψει τους Ιουδαίους σε "τυρί", οι οποίοι θα γίνονταν πρότυπο για τους υπόλοιπους, αλλά αυτοί δεν δέχθηκαν με αποτέλεσμα το εβραϊκό "γάλα" να "ξινίσει".
Αφού λοιπόν είδαμε τους "πρωταγωνιστές" ενός θεϊκού Σχεδιασμού, ο οποίος μοιάζει απόλυτα με μια "μυστηριώδη" φυσική διαδικασία, θα δούμε πώς αυτό το Σχέδιο εξελίχθηκε μέσα στον χρόνο. Από τη στιγμή που ο Θεός είχε δρομολογήσει το Σχέδιο και το Σχέδιο αυτό απαιτούσε χρόνο, ώστε να συγκεντρωθεί η αναγκαία ποσότητα "γάλακτος" μέσω μιας απλής διαδικασίας —η οποία επαναλαμβάνεται ατόφια μέσα στον χρόνο—, ευνόητο είναι πως για κάποιο χρονικό διάστημα δεν υπήρχε ανάγκη επέμβασης. Είναι αυτό, το οποίο είπαμε πιο πάνω …Η καλή πρόθεση υπήρχε από τον Θεό, η Γνώση Του υπήρχε, αλλά δεν υπήρχαν τα υλικά …Δεν υπήρχε το "γάλα" σε εκείνη την ποσότητα, που θα επέτρεπε στον Θεό να κάνει τα "μαγικά" Του …Δεν ήταν έτοιμη η ανθρώπινη κοινωνία να δεχθεί την Υπέρτατη Γνώση…
…Της έλειπαν οι τεχνολογικές γνώσεις. Οι ουρανοξύστες, τα αεροπλάνα, τα αυτοκίνητα, οι υπολογιστές, οι μεγάλες κατασκευές κλπ. …Ό,τι δηλαδή έχει δημιουργήσει το ανθρώπινο —και ειδικότερα το χριστιανικό— "είδος" με την "άνωθεν" καθοδήγηση. Μέχρι να δημιουργηθούν όλα αυτά, δεν υπήρχε λόγος επιπλέον άνωθεν παρεμβάσεων. Ως εκ τούτου, ο Θεός αποσύρθηκε και απλά περίμενε οι άνθρωποι να γεμίσουν την "καρδάρα" με το "γάλα". Ταυτόχρονα απέσυρε και την "πυτιά", για να μην επηρεάζει αυτή με την άκαιρη δράση της τον Σχεδιασμό. Ο Θεός, δηλαδή, και η ελληνική "πυτιά" όλους αυτούς τους αιώνες τής ανάπτυξης του χριστιανισμού βρίσκονταν εκτός Σχεδιασμού.
Εντός Σχεδιασμού βρίσκονταν οι χριστιανοί ηγέτες —οι οποίοι θα συγκέντρωναν το "γάλα"— και οι Εβραίοι …Οι υπερπολύτιμοι Εβραίοι για τον σχεδιασμό των πονηρών ηγετών των χριστιανών …Γιατί ήταν πολύτιμοι; …Γιατί λειτουργούσαν ως υποκατάστατο της "πυτιάς", χωρίς να είναι "πυτιά" …Ήταν το απαραίτητο στοιχείο για να πλουτίζουν οι ισχυροί χριστιανοί, έστω κι αν αυτό γινόταν με μεγάλες απώλειες. Οι αρχιερείς ερασιτέχνες "τυροκόμοι", οι οποίοι παρίσταναν τους θεούς τού χριστιανισμού, με τον καιρό άρχισαν να μαθαίνουν τα μυστικά τής "τυροκομίας".
Με τη συνεχή ενασχόλησή τους με τη γνώση άρχισαν να καταλαβαίνουν τη λειτουργία της. Μπορεί να μην είχαν γνώσεις Θεού, αλλά η ανθρώπινη ευφυΐα τους παρήγαγε γνώση ίδιου τύπου. Παρατήρησαν γρήγορα πως, αν αναμίξεις ξινισμένο "γάλα" με φρέσκο σε μια συγκεκριμένη θερμοκρασία —σχετικά υψηλή, αλλά όχι βρασμού— , δρομολογείς μια διαδικασία με αρκετά χρήσιμο αποτέλεσμα …Όχι τέλειο, αλλά καλύτερο από το τίποτε …Κάνεις μια μικρή έστω και ατελή "ζύμωση" …Πήζεις το "γάλα" και κάνεις μια μορφή φτωχού "τυριού …Κάνεις ένα τυρόπηγμα τύπου "κότατζ".
Σε αυτήν την "αποκάλυψη" γι' αυτούς συνετέλεσαν οι Εβραίοι με την ιδιόμορφη "ξινισμένη" παρουσία τους μέσα στις χριστιανικές κοινωνίες. Οι ηγέτες τού χριστιανισμού γι' αυτόν τον λόγο "λάτρεψαν" τους Εβραίους …Ήταν η λύση τους, για να κάνουν τον χριστιανισμό μια "μηχανή" παραγωγής πλούτου για τους ίδιους …Ήταν η λύση, για να εκμεταλλεύονται τους χριστιανούς, χωρίς να υπάρχει αντίδραση. Διασκόρπισαν λοιπόν τους Εβραίους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τής χριστιανικής "καρδάρας" και τους χρησιμοποιούσαν με δύο διαφορετικούς τρόπους. Τους χρησιμοποιούσαν ως "ψευδοπυτιά" —όπως περιγράψαμε—, αλλά τους χρησιμοποιούσαν και ως παράγοντα μερικής "απολύμανσης" των προβάτων, που παρήγαν το "γάλα".
Πώς γινόταν αυτό; Και μόνον με την ύπαρξή τους οι Εβραίοι μέσα στην "καρδάρα" συντελούσαν στην "καθαρότητα" του γάλακτος μέχρι την εκμετάλλευσή του. Για όσο διάστημα οι χριστιανοί ηγέτες σέβονταν τα συμφέροντα του συστήματος που κυβερνούσαν, πρόβλημα δεν υπήρχε με τους Εβραίους. Το "γάλα" ανήκε στο χριστιανικό σύστημα και οι Εβραίοι ήταν πάντα εκεί για να συντελούν με τη δική τους "μόλυνση" στην καθαρότητα του ποιμνίου και άρα και του παραγόμενου χριστιανικού "γάλακτος" …Το ξινισμένο γάλα δεν ξινίζει περισσότερο αν το σύστημα ξεφορτώνεται σ' αυτό όλους τους μολυσματικούς εκείνους παράγοντες, οι οποίοι μπορούν ν' αναπτυχθούν σε μια "καρδάρα" καθαρού "γάλακτος".
Όποια δραστηριότητα —πχ. η τοκογλυφία, η πορνεία, η μαστροπεία κλπ.— απειλούσε τη χριστιανική κοινωνία, ως παράπλευρη συνέπεια της ατελούς λειτουργίας της, παραδιδόταν στους Εβραίους, για να μην "μολυνθεί" η παραγωγή τού χριστιανικού "γάλακτος" …Το "γάλα" τού Θεού, του οποίου η μέριμνα της συγκέντρωσης απλά παραδόθηκε στους χριστιανούς ηγέτες. Με αποφάσεις Παπών και Πατριαρχών τα εβραϊκά γκέτο λειτουργούσαν σαν τις "τουαλέτες" ή τις "χωματερές" του χριστιανισμού. Ό,τι φαινόμενο δεν μπορούσε να εξαλειφθεί, εξαιτίας τής κακής λειτουργίας τού χριστιανισμού, "σπρωχνόταν" στα γκέτο, και έμενε εκεί.
Οι κοινωνίες δεν αναμιγνύονταν μεταξύ τους και με τον τρόπο αυτόν οι χριστιανοί παρήγαγαν φρέσκο "γάλα", εφόσον αυτό ανακατευόταν με το ξινισμένο μόνον με συγκεκριμένο τρόπο και υπό συγκεκριμένες συνθήκες …και άρα δεν υπήρχε κίνδυνος για την ασφάλειά του. Τα εβραϊκά γκέτο έδιναν τη δυνατότητα στη χριστιανική κοινωνία να λειτουργεί ως "καθαρή". Ταυτόχρονα οι ιερείς των χριστιανών μπορούσαν με το εβραϊκό "ξύδι" και "έπλεναν" τις "θηλές" των ποιμνίων. Το "γάλα" έβγαινε πάντα καθαρό κι όπως το ήθελαν και χωρίς προσμίξεις από το εξωτερικό περιβάλλον. Γιατί; …Γιατί με το εβραϊκό "ξύδι" των εσφαλμένων αντιλήψεων περί Μεσσία τα ιερατεία εξουδετέρωναν κάθε προσπάθεια των χριστιανών ν' "ανακαλύψουν" εκ νέου τον Ιησού και άρα να απειλήσουν τον σχεδιασμό τους …Μεγάλη αποτελεσματικότητα είχε το "ξύδι" τής Παλαιάς Διαθήκης.
Το μέγα λάθος.
Από τη στιγμή λοιπόν που έχουμε μια επαναλαμβανόμενη διαδικασία και τους κύριους πρωταγωνιστές "εκτός" δράσης, ευνόητα είναι μερικά πράγματα …Αν γίνει το οποιοδήποτε λάθος, δεν θα φταίει ούτε ο ΘΕΟΣ —ο οποίος απέχει— ούτε οι Έλληνες —οι οποίοι έχουν αποσυρθεί από τον ΙΔΙΟ, σε χώρο όπου να μην μπορούν να επηρεάζουν τις εξελίξεις— …Ποιος θα μπορεί να φταίει; …Οι κατά τόπους υπεύθυνοι περισυλλογής "γάλακτος" και ασφαλούς "αποθήκευσής" του …Αυτοί, οι οποίοι έχουν την εξουσία να αυξάνουν την ποσότητα του "γάλακτος" και να φροντίζουν για την "καθαρότητά" του …Οι επικεφαλής των χριστιανικών δογμάτων και οι ηγέτες τους …Αυτοί, οι οποίοι έκαναν τους χριστιανικούς πολέμους τού επεκτατισμού και αυτοί οι οποίοι αποφάσισαν να χρησιμοποιούν τους Εβραίους ως αποστειρωτικούς παράγοντες, γνωρίζοντας όμως την επικινδυνότητα αυτών σε περίπτωση κακής ή λανθασμένης χρήσης τους.
Γνώριζαν όλοι οι χριστιανοί ηγέτες ότι σε περίπτωση που αναμίγνυαν τις κοινωνίες με τα διαφορετικά μεταξύ τους χαρακτηριστικά, θα οδηγούμασταν σε καταστροφή. Γνώριζαν οι Πάπες και οι Πατριάρχες πως, αν οι έμπειροι Εβραίοι άρχιζαν να επηρεάζουν τη γενικότερη λειτουργία τού χριστιανισμού, θα "μόλυναν" το χριστιανικό ποίμνιο και άρα και το "γάλα" του. Θα το έκαναν ακόμα "φτωχότερο", καταστρέφοντας ακόμα και τη διαδικασία μερικής "ζύμωσης" και τον "κύκλο" της. Με ποιο κέρδος; …Να πηγαίνει μεγαλύτερο κέρδος σε πολύ λιγότερους.
Άρα, πού αναζητούμε το λάθος, εφόσον θεωρούμε ότι αυτό έγινε; …Σε κάποιους από τους ηγέτες, οι οποίοι θα έπρεπε να ξέρουν ...Στους ηγέτες αυτούς, οι οποίοι θα έκαναν το λάθος και το οποίο θα οδηγούσε στη "μόλυνση" του "γάλακτος" …Στους ηγέτες αυτούς, οι οποίοι έβαλαν τα προσωπικά τους συμφέροντα πάνω από τα κοινά χριστιανικά συμφέροντα των "γαλακτοπαραγωγών" και χειρίστηκαν με λάθος τρόπο τους "μολυσματικούς" Εβραίους …Τους ηγέτες αυτούς, οι οποίοι δεν ήταν ικανοποιημένοι από το "γάλα" που τους αντιστοιχούσε και θέλησαν να "μολύνουν" το σύνολο του "γάλακτος", για να μπορούν να το εκμεταλλεύονται ως "χαλασμένο".
Ποιος λοιπόν το έκανε το λάθος; …Αυτός, ο οποίος είναι ο πιο "νέος" στη σειρά των εξουσιαστών τού συστήματος ...Αυτός, ο οποίος έχει τη λιγότερη "εμπειρία" ...Αυτός, ο οποίος αισθανόταν πιο αδικημένος, εφόσον είχε τη μικρότερη "μοίρα" ανάμεσα σε ισότιμα υποτίθεται αδέρφια …Αυτός, ο οποίος είχε τις λιγότερες πιθανότητες να επικρατήσει στην "οικογένεια" και ρίσκαρε τα πάντα για την προσωπική του επιτυχία ...Αυτός, ο οποίος αποδεδειγμένα μέσα στον χρόνο έχει ξανακάνει τέτοιου είδους επικίνδυνες πολιτικές και σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις. Αυτοί, οι οποίοι πληρούν αυτά τα χαρακτηριστικά, είναι οι Προτεστάντες ...Το τρίτο και πιο αδύναμο από τα μεγάλα δόγματα του χριστιανισμού ...Το δόγμα των Γερμανών …Το δόγμα τού Σάξονα Μαρτίνου Λούθηρου ...Το δόγμα των Άγγλων με τους Σάξονες βασιλείς …Το δόγμα των Αμερικανών, οι οποίοι κυριαρχούνται από τους Αγγλοσάξονες ...Το δόγμα των Πρώσων στρατοκρατών.
Αυτή η νοοτροπία τού "δεύτερου" και του "παρία", που είχαν οι Προτεστάντες μέσα στη χριστιανική κοινωνία, τους έκανε να φέρονται ως τέτοιοι ...Πάντα ήταν οι μίζεροι της χριστιανικής κοινωνίας …Οι εκ του πονηρού κριτές της …Αυτοί, οι οποίοι κατηγορούν τα "λούσα" και τις "χλιδές", που —όπως αποδεικνυόταν— πάντα το έκαναν όταν δεν μπορούσαν να τα απολαύσουν οι ίδιοι …Οι αντίπαλοι της Ρώμης, οι οποίοι όμως έκαναν "τούμπες" για ένα "βλέμμα" της. Ακόμα και σήμερα η Βρετανία, που "κυβερνούσε τα κύματα", φυλάει σαν ιερό ρέλικ έναν σκούφο τον οποίο χάρισε στον βασιλιά της —και επικεφαλής του δόγματός της— ο Πάπας. Αυτοί λοιπόν οι Προτεστάντες είχαν όλες εκείνες τις συνήθειες, τις οποίες συναντά κανείς στο λεγόμενο κοινωνικό "περιθώριο" ...Το "περιθώριο" αυτό, όπου η "διπλή" ζωή είναι περίπου δεδομένη …Γλύφτες και ταυτόχρονα κατήγοροι …Δειλοί και ταυτόχρονα θρασείς …Κακοποιοί και ταυτόχρονα ηθικολόγοι …Άπληστοι και ταυτόχρονα γενναιόδωροι "φιλάνθρωποι".
Όμως, όποιος κινείται στο επικίνδυνο κοινωνικό περιθώριο, είναι από τη φύση του ριψοκίνδυνος και τζογαδόρος. Μπαίνει στο περιθώριο με ρίσκο και δεν σταματά το ρίσκο αυτό μέχρι να πετύχει τους στόχους του …Στόχους, τους οποίους θα ήταν αδύνατον να κατακτήσει με τον "ευθύ" τρόπο τής ημέρας. Όμως, αυτός, ο οποίος μπαίνει στο "περιθώριο" του χριστιανισμού, είναι αδύνατον να μην "συναντηθεί" με τους επισήμως "περιθωριακούς" τού χριστιανισμού ...Τους "μολυσματικούς" Εβραίους. Αυτή η συνάντηση Προτεσταντών και Εβραίων ήταν "εκρηκτική". Ένας νόμιμος γόνος —αλλά "δεύτερος" του χριστιανισμού— συναντήθηκε με τον αποσυνάγωγο "παρία" του. Ένα "παιδί" τού νοικοκύρη "συναντήθηκε" με τον αλήτη τής γειτονιάς; Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; …Η σύνθεση συμμορίας …Bad influence, όπως θα έλεγαν και οι Αγγλοσάξονες.
Τι γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις; …Ο ριψοκίνδυνος αγαθός ανακαλύπτει έναν "δάσκαλο" στο πρόσωπο του έμπειρου αλήτη. Ο "αδικημένος" δεν διστάζει να ξεπεράσει τις κόκκινες "γραμμές" των οικογενειακών συμφερόντων —οι οποίες θα έπρεπε θεωρητικά να τον περιορίζουν— και ο "αλήτης" θα βρει έναν καλό συνεταίρο, για να κάνει αυτό το οποίο πάντα ήθελε, αλλά δεν μπορούσε ...Θα έβρισκε αυτόν, ο οποίος θα είχε το "κλειδί" να τον βάλει μέσα στο "σπίτι", το οποίο πάντα στόχευε ...Αυτό, το οποίο γίνεται πάντα ...Ο "αδικημένος" θα γίνει προδότης και θα βάλει τον "αλήτη" μέσα στο σπίτι τής οικογένειάς του. Από εκεί και πέρα ό,τι δεν μπορούν να κλέψουν, δεν τους ενοχλεί να το καταστρέψουν, εφόσον θεωρούν ότι έτσι κι αλλιώς δεν θα το απολάμβαναν οι ίδιοι …Αυτό έγινε όταν "συνάντησαν" οι Προτεστάντες τους Σιωνιστές Εβραίους.
Το αποτέλεσμα αυτής της "συνάντησης" ήταν ο κομμουνισμός …Η θεωρία-"καρκίνος" για όλα τα συστήματα. Αυτός ο "πλάγιος" τρόπος επικράτησης για τους Προτεστάντες δεν ήταν πρωτοφανής. Οι Προτεστάντες, ως "κομπάρσοι" επί αιώνες των εξελίξεων, απέφευγαν τις απευθείας συγκρούσεις με τους ισχυρούς ομόθρησκούς τους. Γι' αυτόν τον λόγο ρίσκαραν ακόμα και αντιχριστιανικές ή αντισυστημικές μεθόδους για ν' ανέβουν στη χριστιανική "ιεραρχία". Στην πραγματικότητα όλη τους η "επιτυχία" οφείλεται σε τέτοιου είδους "νοσηρές" πολιτικές ...Πολιτικές, τις οποίες οι συμβατικές αυτοκρατορίες δεν τις εφάρμοζαν ακόμα κι όταν κατέρρεαν. Αυτές προτιμούσαν να καταρρεύσουν, παρά να απειλήσουν το "λειτουργικό" τού ίδιου του συστήματος εξουσίας.
Όμως, αυτό, το οποίο ήταν αναστολή για όλους τους υπόλοιπους, δεν ήταν για τους Προτεστάντες. Η ίδια η Βρετανική Αυτοκρατορία, η οποία υποτίθεται "κατάκτησε" τον "μισό" κόσμο, δεν έχει να επιδείξει στην ιστορία της τίποτε άξιο, ηρωικό ή θριαμβευτικό. Στην απόλυτη ακμή της είχε "αυτοκράτειρα" μια θλιβερή κι αγράμματη Γερμανίδα. Με αυτήν "κατέκτησαν" τον κόσμο. Πραγματικοί ήρωες εκείνης της αυτοκρατορίας ήταν χαφιέδες, μαχαιροβγάλτες, προδότες, πόρνες, έμποροι, ιερείς κλπ. …"Ήρωες", που ποτέ δεν θα τους φτιάξουν μνημεία, παρά θα τους κρύψουν βαθιά στα "συρτάρια" των μυστικών υπηρεσιών, στα οποία θα έχουν πρόσβαση οι νέοι εκπαιδευόμενοι, προκειμένου να τους αντιγράψουν.
Αυτή ήταν πάντα η τέχνη τους ...Η τέχνη τού συνωμότη. Έχοντας πάντα τη νοοτροπία τού "αουτσάιντερ", που δεν τολμά να βγει στα "ίσα" να χτυπήσει μια διάκριση, είχαν μάθει να λειτουργούν "πλαγίως" ...Είχαν μάθει να κάνουν "διπλή" ζωή …Να περιφέρονται ως αλήτες στους δρόμους με τους Εβραίους και να μπαίνουν στα χριστιανικά σαλόνια σαν καλά παιδιά. Ακόμα κι όταν ισχυροποιήθηκαν πάρα πολύ, δεν ξεπέρασαν αυτήν τη συνήθεια ...Τους άρεσε να φοράνε πομπώδεις στρατιωτικές στολές, ενώ κατά βάθος παρέμεναν ανασφαλείς Mr. Bean …Αν πιάσει η εκστρατεία τρόμου, τότε καλώς ...αν δεν πιάσει, τρέχουν να κρυφτούν οι "τρομοκράτες" ...Έτσι λειτουργούσαν τα subjects τής Γερμανίδας βασίλισσας…
…Μια πολιτική, η οποία βέβαια τους "χάραξε" ...Σε όλη τους την ατομική ή κοινωνική δραστηριότητα "υποκρίνονται", σαν να είναι κάποιοι άλλοι ...Στο "τζάμπα" και στις τελετές εμφανίζονται όπως θα ήθελαν να είναι και όχι όπως στην πραγματικότητα είναι ...Στις παρελάσεις φανταχτερά "παγόνια", στις μάχες ξεπουπουλιασμένες "κότες". Πηγαίνεις για παράδειγμα στο Λονδίνο και έχει τα περισσότερα πολεμικά μνημεία απ' οποιαδήποτε άλλη πρωτεύουσα του κόσμου. Γιατί; …Για τον ίδιο λόγο που ένας σεξουαλικά ανίκανος κουβεντιάζει συνέχεια για σεξ και μάλιστα με προτίμηση στο άγριο ...Οι Βρετανοί είναι περήφανοι για τα αποκτήματά τους, αλλά όχι για τις μεθόδους που ακολούθησαν ...Δεν υπάρχει έγκλημα, μικρότητα, ελεεινότητα, φαυλότητα, αθλιότητα και δολιότητα που να μην την έκαναν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τού Πλανήτη.
Η "συναναστροφή" τους με τους Εβραίους Σιωνιστές αυτά τα χαρακτηριστικά τα επιδείνωσε ακόμα πιο πολύ …Τα μονιμοποίησε, ακόμα κι όταν θεωρητικά ήταν ισχυροί και δεν είχαν λόγους να φέρονται με τέτοιον τρόπο. Ό,τι άσχημο και άθλιο μπορεί κάποιος να σκεφτεί, το οποίο θα θεωρούσε αδύνατο να το κάνει ένα μεγάλο κράτος ή ένας υψηλά ιστάμενος αξιωματούχος, το έχουν κάνει οι Βρετανοί, είτε ως κράτος είτε ως άτομα. Οι μεγαλύτερες επιτυχίες τους ήταν αποτέλεσμα πράξεων, που, αν δεν ήταν του κοινού ποινικού Δικαίου, ήταν τουλάχιστον ελεεινές. "Κατέκτησαν" την Ινδία, ξεγελώντας και απειλώντας ανήλικους διαδόχους ως κοινοί εγκληματίες, απαγωγείς κι εκβιαστές. Επέκτειναν τα συμφέροντά τους στην Κίνα ως κοινοί κακοποιοί μέσω των ναρκωτικών.
Αυτό πάντα τους δημιουργούσε ένα μεγάλο ψυχολογικό πρόβλημα …Έναν "διχασμό" προσωπικότητας. Είχαν περίπου ελληνική παιδεία και αγγλοσαξονική ιστορία …Άλλα "ονειρεύονταν" και άλλα "έκαναν". Θαύμαζαν Έλληνες, αλλά μιμούνταν Σάξονες. Θαυμάζοντας τους αρχαίους Έλληνες ήρωες της μυθολογίας, δεν μπορούσαν να δεχθούν ότι οι "ήρωές" τους ήταν ο ορισμός τού "μιαρού". Θαυμάζοντας τους γενναίους, δεν μπορούσαν να ξεπεράσουν το γεγονός ότι το σύνολο των όσων απολάμβαναν ήταν αποτέλεσμα πράξεων των δειλών. Το Λονδίνο, το οποίο ύψωσε το άγαλμα του Αχιλλέα στο κέντρο του, δεν μπορούσε να "χωνέψει" ποτέ ότι οι "ήρωές" του ήταν στην καλύτερη περίπτωση δειλοί και συνωμότες Θερσίτες…
…Οι απόλυτα ειδικοί στην τέχνη τής "βιτρίνας" των συμμαχιών και των υποστηρίξεων, που οδηγούσαν πάντα τους αντιπάλους τους στην πρόκληση του επιθυμητού "εμφυλίου" ...Του όποιου "εμφυλίου" ...Του "εμφυλίου" μεταξύ διαδόχων, μεταξύ κοινωνικών τάξεων, μεταξύ μειονοτήτων, μεταξύ δογμάτων, μεταξύ απατεώνων, μεταξύ συμμοριτών ...μεταξύ των πάντων. Παντού επαναλάμβαναν την ίδια τακτική ...Μια τακτική "μολυσματική", η οποία όμως όσο περισσότερο "απλωνόταν" στον κόσμο, τόσο πιο μεγάλο μέρος του "μόλυνε", χωρίς κανένας να γνωρίζει τι θα γινόταν αν χανόταν ο έλεγχος και πού θα μπορούσε να σταματήσει το κατρακύλισμα.
Η "κορωνίδα" αυτής της "παράνομης" σχέσης των Προτεσταντών με τους Σιωνιστές ήταν ο κομμουνισμός …Το μεγάλο τους "κόλπο" …Το "κόλπο" εκείνο, το οποίο θα τους επέτρεπε να κατακτήσουν ολόκληρο τον κόσμο, χωρίς να πληρώσουν το κόστος της κατάκτησης …Το "κόλπο" εκείνο, το οποίο θα τους επέτρεπε όχι απλά να γίνουν οι "πρώτοι" μεταξύ ίσων "αδερφών", αλλά να γίνουν θεοί και ν' ανατρέψουν στην πραγματικότητα τον Ίδιο τον Θεό …Περί αυτού πρόκειται …Αυτό είναι που βλέπουμε σήμερα. Αυτοί οι άνθρωποι "κατασκεύασαν" τον κομμουνισμό, προκαλώντας "εμφύλιο" εντός όλων των θρησκειών, εθνών και κοινωνιών …Τον "κατασκεύασαν", για να "νικήσουν" όλους ανεξαιρέτως τους αντιπάλους τους …Τους αντιπάλους καί των δύο "συνεταίρων"…
…Να τους νικήσουν όμως με ύπουλο τρόπο και όχι στα "ίσα" …Να τους νικήσουν όχι σε πεδίο μάχης —για να τους αρπάξουν ως τρόπαια αυτά τα οποία διέθεταν—, αλλά να τους οδηγήσουν στο "κρεβάτι" για να τους σκυλέψουν, αφού πρώτα τους "αρρωστήσουν". Εκμεταλλεύτηκαν την τεχνογνωσία των "μολυσματικών" Εβραίων και "μόλυναν" το ποίμνιο και άρα το "γάλα" πριν καν αυτό μπει στη χριστιανική "καρδάρα". Χρησιμοποίησαν δηλαδή το μέσον που υπήρχε για την "αποστείρωση" του γάλακτος, προκειμένου να το "μολύνουν" ολόκληρο. "Ξίνισαν" το χριστιανικό "γάλα", ρισκάροντας να το καταστρέψουν. Πήραν πρωτοβουλία όχι απλά να εκμεταλλευτούν σε έναν λογικό βαθμό το Σχέδιο του Θεού, το οποίο προέβλεπε μια χρονοβόρα διαδικασία, αλλά να το καταστρέψουν.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της λειτουργίας του "μολυσματικού" κομμουνισμού. Μπήκε μέσα στις χριστιανικές κοινωνίες —ανεξαρτήτως δόγματος— και τις "έκοψε". Τις διαχώρισε στα φυσικά τους συστατικά. Τις διέλυσε, καθιστώντας τες ακατάλληλες ακόμα και για μια στοιχειώδη "πήξη". Όπως, όταν "κόβεται" το "γάλα", "κόβεται" σε ένα μίγμα μεγάλης ποσότητας "φτωχού" νερού και σε μια μικρή ποσότητα πλούσιων "υποπροϊόντων" γάλακτος, έτσι έγινε με τις κοινωνίες. Το "γάλα" τους έγινε ένα μίγμα, το οποίο αδυνατεί ακόμα και να πήξει. Αυτό ακριβώς κάνει αυτή η θεωρία, η οποία λειτουργεί ως "ξύδι". Μια κοινωνία ενιαία, όπως αυτή διαμορφώνεται μέσω της θρησκείας της, τη διασπά με οικονομικά κριτήρια. Διαχωρίζει, δηλαδή, τους λίγους πλούσιους από τους πολλούς φτωχούς και τους οδηγεί σε εσωτερική σύγκρουση.
Η κοινή θρησκευτική πίστη παύει να ενώνει και η νέα πίστη της ιδεολογικής διαφοράς διχάζει και σκορπίζει. Με αυτόν τον τρόπο η νέα γνώση κάνει απαγορευτική την εκ νέου ανάμιξή τους. Πλούσιους και φτωχούς τους διατηρεί σε ξεχωριστά "στρατόπεδα". Διατηρεί, καλλιεργεί και προωθεί ένα μόνιμο κλίμα καχυποψίας και ταξικού μίσους. Επωφελείται από τα μίση των ανθρώπων και ενθαρρύνει τη μεταξύ τους σύγκρουση. Λειτουργεί αντίθετα και άρα διασπαστικά από τη θρησκευτική γνώση, η οποία προσπαθεί να εντάξει τους πάντες σε μια κοινή πορεία ...Αυτό, δηλαδή, το οποίο κάνουν οργανωμένα —και πολλές φορές με καταναγκασμό— οι θρησκείες και τα δόγματα των θρησκειών, που βάζουν τις κοινωνίες σε μια "πορεία" προς τον υπέρτατο στόχο …υποτίθεται.
Ξαφνικά, δηλαδή, ο εχθρός δεν βρίσκεται απ' "έξω", αλλά από "μέσα". Δεν είναι η αντίπαλη θρησκεία ή το ανταγωνιστικό δόγμα που πρέπει να νικηθεί, κρατώντας την κοινωνία ενωμένη, αλλά η αντίπαλη κοινωνική τάξη είναι εκείνη που πρέπει να νικηθεί. Ξαφνικά, δηλαδή, για τους φανατικά καθολικούς Ιταλούς δεν ήταν εχθρός τους οι Προτεστάντες τού βορρά. Εχθροί τους ήταν οι πλούσιοι Ιταλοί ομόδοξοί τους ...Φίλοι τους ήταν οι Προτεστάντες του βορρά, οι οποίοι τους άνοιγαν τα "μάτια" ...Ο ορθόδοξος Έλληνας δεν έβλεπε τον Εβραίο Μπεναρόγια ως εχθρό τής πίστης του, αλλά σαν έναν φίλο, ο οποίος του άνοιγε τα "μάτια", ιδρύοντας το ΚΚΕ.
Ήταν όμως τόσο σωστή αυτή η θεωρία, που κατόρθωσε και βρήκε παγκόσμια απήχηση μέσα σε ελάχιστα χρόνια; …Απήχηση, η οποία συγκρίνεται με αυτήν των μεγάλων θρησκειών; Πιο "γρήγορος" και χαρισματικός ο Μαρξ από τον Ίδιο τον Χριστό; …Όχι βέβαια …Απολύτως λάθος ήταν η κομμουνιστική θεωρία και ο Μαρξ ένας βλάκας και μισός …Ούτε καν πρωτότυπη δεν ήταν η θεωρία αυτή. Ανά τους αιώνες οι ΠΟΛΛΟΙ φτωχοί θεωρούν —είτε το ντύνουν με κάποια θεωρία είτε όχι— ότι πρέπει να αρπάξουν ακόμα και με τη βία τον πλούτο και το κεφάλαιο των ΛΙΓΩΝ ισχυρών. Αυτή είναι η θεωρία τού κομμουνισμού και όλα τα άλλα είναι "σάλια", για να την κάνουν να φαίνεται δήθεν "επιστημονική". Ακόμα και τα κοπρόσκυλα του δρόμου, τα οποία παρακολουθούν γρυλίζοντας —με τα σάλια τους να τρέχουν— τα πιο ισχυρά σκυλιά να τρώνε λείες, χωρίς να μοιράζονται τίποτε, μια μορφή "κομμουνιστών" είναι.
Πάντα, δηλαδή, υπήρχαν αυτές οι απόψεις μέσα στην κοινωνία και κυκλοφορούσαν ανάμεσα στους φτωχούς. Απλά το σύστημα —ανεξαρτήτως θρησκείας—, εφόσον είχε ταυτισμένα τα συμφέροντά του με τους ισχυρούς, αναγκαστικά "σκότωνε" εν τη γενέση της κάθε τέτοια θεωρία. Δεν υπάρχει δηλαδή καμία θρησκεία, η οποία να επέτρεπε αυτήν τη χαοτική άποψη των πολλών φτωχών, οι οποίοι, αν αφήνονταν να πυροδοτήσουν μια "πυρκαγιά" αναρχίας, αυτήν δεν θα σταματούσε μέχρι την απόλυτη καταστροφή. Ως εκ τούτου, ΟΛΕΣ οι θρησκείες είχαν τις κομμουνιστικού τύπου θεωρίες εις γνώση τους και απαγορευμένες.
Καμία θρησκεία και κανένα σύστημα δεν πριμοδοτούσε μια θεωρία αυτού του είδους, έστω κι αν επρόκειτο αυτή να αλώσει τον αντίπαλό της ...Θεωρούνταν απαγορευμένος "καρκίνος" για τα συστήματα, που, όποιος και να τον ξαπολούσε, στο τέλος θα γινόταν και ο ίδιος θύμα του. Ως εκ τούτου τον αντιμετώπιζαν άμεσα και απόλυτα. Έβαζαν μια "ετικέτα" αιρετικού ή άπιστου σε όποιον πρέσβευε μια τέτοια θεωρία και εκεί τελείωνε η απειλή της …Εξίσου αιρετικός για την Εκκλησία και το σύστημα καί ο "λάτρης" τού 666 καί ο αμφισβητίας τής περιουσίας των "πιστών" και πλούσιων χριστιανών. Ήταν πολύ έξυπνα και έμπειρα τα συστήματα εξουσίας, για να επιτρέψουν την καλλιέργεια και τη διάδοση του "καρκίνου" των συστημάτων. Αλληλοβοηθούνταν μεταξύ τους, προκειμένου να εξουδετερωθεί ένας τέτοιος κίνδυνος. Όμως, αυτό το οποίο δεν έκαναν τα μεγάλα συστήματα για χιλιάδες χρόνια, το δοκίμασαν και το πέτυχαν οι Αγγλοσάξονες τον τελευταίο αιώνα.
Γιατί όμως είχε τόση αποδοχή ο κομμουνισμός στις ημέρες μας; Γιατί, δηλαδή, ενώ δεν άλλαξε ο άνθρωπος και η κοινωνία του —και άρα και τα συμφέροντα τους—, αφέθηκε ο κομμουνισμός να ισχυροποιηθεί τόσο επικίνδυνα; …Γιατί απλούστατα την στήριξαν με όλα τα μέσα και όλους τους τρόπους —αλλά απολύτως ΜΥΣΤΙΚΑ— οι Προτεστάντες. Παγίδευσαν τους λαούς, για να τον περάσουν μέσα στα κράτη τους. Επένδυσαν στον κομμουνισμό και σε συνεργασία με την εβραϊκή διασπορά τον "έσπειραν" σε όλες τις χώρες τής Ευρώπης. Δημιούργησαν ενσυνείδητα "μολυσμένους" κομματικούς θύλακες εβραϊκού τύπου μέσα σε κάθε κοινωνία …Περί αυτού πρόκειται.
Τα κομμουνιστικά κόμματα στην πραγματικότητα προκαλούν έναν ιδιόμορφο εξιουδαϊσμό στα μέλη τους …Ιδιόμορφο, γιατί ο κομμουνιστής δρα όπως ο Εβραίος, συνδέεται με τα ίδια κέντρα εξουσίας και ταυτόχρονα δεν "ανιχνεύεται" από την κοινωνία ως ξένος και άρα ως επικίνδυνος εχθρός. Ο εκπαιδευμένος κομμουνιστής, δηλαδή, μοιάζει στη συμπεριφορά με τον Εβραίο …Κλέβει, και φωνάζει "κλέφτης" …Λέει ψέματα, και ορκίζεται ...Μαχαιρώνει, και κλαίει …Φοβάται, και απειλεί …Οι απόλυτα ειδικοί στο να αυτοθυματοποιούνται ακόμα κι όταν είναι θύτες …Οι απόλυτα ειδικοί στο να κάνουν τους "ήρωες" ακριβώς την ώρα που έχουν προδώσει εκείνους που τους εμπιστεύτηκαν …Οι απόλυτοι χαφιέδες όταν "εξομολογούν" …Αποτέλεσμα εκπαίδευσης είναι όλη αυτή η κατάσταση και όχι κάποιο προσωπικό χάρισμα.
Με την οργάνωση των κομμουνιστικών κομμάτων και τα "βολέματα" που εξασφάλιζαν μέσα στους κρατικούς μηχανισμούς —χάρη στην πίεση των αγγλοσαξονικών μυστικών υπηρεσιών— ήταν εύκολο οι ιμπεριαλιστές να δημιουργήσουν στρατιές δικών τους χαφιέδων μέσα στα κράτη. Έδινε "μισθό" από την αρχή η ιδιότητα του κομμουνιστή και γι' αυτό προσέλκυσε εξ' αρχής ό,τι χειρότερο και παρασιτικότερο περιφερόταν στην κοινωνία. Από εκεί και πέρα επένδυσαν σ' αυτούς τους αριστερόστροφους φασίστες, τους οποίους οι ίδιοι ισχυροποιούσαν μέσα σε όλα τα κράτη …Κράτη, τα οποία "αρρώσταιναν" εξαιτίας τους και παραδίδονταν στους Αγγλοσάξονες προστάτες τους. Το σύνολο του προτεσταντικού ιμπεριαλισμού στηριζόταν στη "σήψη" που προκαλούσε στην κοινωνία ο κομμουνισμός και τα μολυσματικά στοιχεία που αυτός παρήγαγε και τα οποία σταδιακά κυριαρχούσαν στην κοινωνική λειτουργία, ακόμα κι όταν "μεταμφιέζονταν" σε μη κομμουνιστές.
Τα κατά τόπους κομμουνιστικά κόμματα έγιναν οι μεγαλύτερες και πιο επικίνδυνες εστίες "μόλυνσης" των χριστιανικών κοινωνιών …Κανονικά εβραϊκά γκέτο, τα οποία μέχρι και εκπόρνευση απαιτούσαν από τα μέλη τους για τα συμφέροντα του κόμματος …Πραγματικές "πληγές", οι οποίες στην κυριολεξία ξεχείλιζαν μολυσματικό "πύον" μέσα στην κοινωνία …Απόλυτα χρήσιμα, όχι επειδή θα παρήγαγαν τους πολλούς κομμουνιστές, οι οποίοι θα κομμουνιστοποιούσαν την κοινωνία —δεν ήταν αυτός ο ρόλος τους, και δεν τους ενδιέφερε αυτός ο στόχος—, αλλά ρόλος τους ήταν να μπουν στα συστήματα παιδείας και εκπαίδευσης, ώστε να "μολύνουν" την παραγωγή "γάλακτος". Στόχος ήταν να παράγουν σκληρούς δούλους, οι οποίοι θα υπέτασσαν την κοινωνία στα δικά τους αφεντικά, απ' όποιο "πόστο" κι αν κατείχαν.
Γι' αυτόν τον λόγο —ακόμα και σήμερα— στην υποτιθέμενη περίοδο του θριάμβου τού καπιταλισμού, διατηρούνται τα κατά τόπους κομμουνιστικά κόμματα με κρατικές χορηγίες …Εντολή των αφεντικών είναι να μην διαλύονται αυτά, ώστε να μην "πέφτει" η παραγωγή "μολυσματικών" στοιχείων. Όσο κι αν αυτό το οποίο θα πούμε φαίνεται παράξενο, είναι αληθές …Το ΚΚΕ το πληρώνουν κάποιοι, όχι για να διεκδικεί την εξουσία, αλλά για να διατηρεί όλες τις παραμέτρους τού σχεδιασμού τους …Σε περιόδους μεγάλης κρίσης —με την ύπαρξή του και μόνον— να "ανασταίνει" τον ναζισμό και στην ήρεμη καθημερινότητα να διατηρεί ζωντανή την ΚΝΕ και την ΠΣΚ…
…Η βασική "μηχανή", που στόχο έχει να "μολύνει" την παραγωγή "γάλακτος" …Η βασική "φάμπρικα" οργανωμένου εξιουδαϊσμού των μελλοντικών φασιστών. Ζητούμενο είναι η ΚΝΕ να υπάρχει σε καθημερινή βάση. Ζητούμενο ήταν η ΠΣΚ να μολύνει τις "θηλές" που παράγουν το "γάλα" και άρα και τους φορείς του. Αυτή πρέπει να υπάρχει, για να παράγει τους "καλύτερους" φασίστες που έχει δει ποτέ η ανθρώπινη ιστορία …Τους πιο άπληστους, αδίστακτους, σκληρούς, ανηλεείς και αξιόπιστους φασίστες που έχει "δει" η κοινωνία …Αυτούς, οι οποίοι μετά την "εκπαίδευσή" τους στην ΠΣΚ και στα Πανεπιστήμια θα διασκορπιστούν σε όλα τα "μήκη" και "πλάτη" της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής και θα "σαρώσουν" τα πάντα. Αυτοί οι αριστερόστροφοι "φασίστες" ήταν η απόλυτη δύναμη του προτεσταντικού ιμπεριαλισμού και βέβαια το κρυφό "κλειδί" τού ιμπεριαλισμού τους..
Αριστερόστροφοι και δεξιόστροφοι φασίστες
…Η μεταξύ τους "μάχη".
Από τη στιγμή που οι Προτεστάντες αποφάσισαν να "μολύνουν" όλες τις κοινωνίες των αντιπάλων τους, ευνόητο είναι ότι η "μάχη" τους θα δινόταν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τής κοινωνίας. Απέναντι στον φασισμό των ηγετών, οι οποίοι διατηρούσαν την κοινωνία στο επιθυμητό επίπεδο του χριστιανικού "γάλακτος", θα έπρεπε να βάλουν τον φασισμό των δικών τους δούλων, οι οποίοι θα είχαν τον αντίθετο στόχο …Τον στόχο να "κόψουν" το "γάλα" αυτό και να παραδώσουν τα "υποπροϊόντα" του στα αφεντικά τους.
Ήταν δηλαδή δεδομένο το ότι θα γινόταν μάχη μέσα στο εσωτερικό κάθε κοινωνίας. Από τη μία πλευρά οι παλιοί φασίστες των βασικών χριστιανικών δομών και από την άλλη οι δήθεν "επαναστάτες" …και εξίσου φασίστες. Από τη μία οι δούλοι τής εκκλησίας και των ηγετών τής προτιμήσεώς της και από την άλλη οι δούλοι των Προτεσταντών, οι οποίοι απλά θα "κρύβονταν" πίσω από μια δήθεν ιδεολογική κομμουνιστική "βιτρίνα" …Οι δεξιόστροφοι φασίστες και οι αριστερόστροφοι φασίστες …Μια μάχη, η οποία για τους έμπειρους Σιωνιστές και τους Αγγλοσάξονες συνωμότες ήταν εξ αρχής κερδισμένη.
Εκ του αποτελέσματος βλέπουμε ότι αυτό επιβεβαιώνεται. Τι είναι όμως αυτό, το οποίο κάνει εκ των προτέρων βέβαιη την ολοκληρωτική επικράτηση των αριστερόστροφων φασιστών; ...Των φασιστών εκείνων, τους οποίους "παράγει" το αριστερό άκρο τού κομμουνισμού; Ακόμα και σήμερα, στην υπερκαπιταλιστική Νέα Τάξη, η υπεροχή των "πρώην" κομμουνιστών είναι απόλυτη. Όλοι οι ηγέτες των χρήσιμων για τους Σιωνιστές και τους Προτεστάντες κρατών είναι πρώην σταλινικοί κομμουνιστές και όλα τα στελέχη όλων των μηχανισμών "ομοϊδεάτες" τους. Όλοι τους δηλαδή πρώτα κάθισαν στα "κομμουνιστικά" θρανία και μετά έγιναν ειδικοί και λάτρεις τού καπιταλισμού. Πώς αυτοί οι άνθρωποι με ελάχιστα μέσα κατόρθωσαν και επιβλήθηκαν σε όλους τους χώρους; Πώς είναι δυνατόν να είναι σχεδόν αποκλειστικά κομμουνιστικής "παιδείας" οι άνθρωποι-"κλειδιά", οι οποίοι ελέγχουν σε απόλυτο βαθμό τις χριστιανικές κοινωνίες όλων των δογμάτων;
Το χαρακτηριστικό εκείνο, το οποίο τους δίνει την τεράστια υπεροχή τους, είναι το διαφορετικό "ελατήριο" που τους κινεί σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους …Το διαφορετικό "κίνητρο" στη ζωή τους. Αυτό το κίνητρο είναι το "μίσος" …Το μίσος είναι αυτό που τους δημιουργεί …Σε αυτό διαφέρουν από τους αντίστοιχους δεξιόστροφους φασίστες, τους οποίους τούς "κινεί" η έννοια της "αγάπης". Προσοχή εδώ, για να μην υπάρξει παρεξήγηση ...Η λανθασμένη αντίληψη της έννοιας της "αγάπης" είναι το ίδιο κακή με το "μίσος", αλλά είναι διαφορετικό πράγμα. Το ότι αγαπάς, για παράδειγμα, τη θρησκεία σου, δεν σε κάνει καλό άνθρωπο όταν θέλεις να σκοτώσεις όλους τους άλλους. Το ότι αγαπάς την πατρίδα σου, δεν σε κάνει καλό άνθρωπο όταν θέλεις να αφαιρέσεις τις πατρίδες απ' όλους τους άλλους …Είσαι εξίσου φασίστας, είτε αγαπάς με λάθος τρόπο είτε μισείς κάτι. Η αγάπη, δηλαδή, ως κίνητρο, δεν σε κάνει λιγότερο φασίστα από τους άλλους …Ιδιόμορφο σε κάνει, και όχι διαφορετικό.
Αυτοί λοιπόν οι ιδιόμορφοι δεξιόστροφοι φασίστες έχασαν ολοκληρωτικά τη μάχη από τους αριστερόστροφους φασίστες. Γιατί; …Γιατί έχουν μια θανάσιμη αδυναμία …Την "αγάπη" τους. Έχουν το μειονέκτημα του θηρίου εκείνου, του οποίου τη φωλιά γνωρίζεις και μπορείς ανά πάσα στιγμή είτε να το καθηλώσεις στη φωλιά του —αναγκάζοντας το να την προστατεύει— είτε να του κάνεις ζημιά, εκμεταλλευόμενος την απουσία του. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό στην περίπτωσή μας; …Ότι τον δεξιόστροφο φασίστα όσο εύκολα τον εκμεταλλεύεται η νόμιμη εξουσία άλλο τόσο εύκολα τον εκμεταλλεύονται και οι σφετεριστές τής εξουσίας. Όσο εύκολα τον εκμεταλλεύονται οι "προστάτες" του, άλλο τόσο εύκολα τον εκμεταλλεύονται και οι εχθροί του. Τον δεξιόστροφο φασίστα μπορείς να τον εκμεταλλεύεσαι επ' άπειρον με όλους τους τρόπους. Είτε φτωχός είτε πλούσιος, είναι το ίδιο εκμεταλλεύσιμος. Μπορείς —όποτε θέλεις— να τον εκμεταλλεύεσαι και —όποτε θέλεις— να τον αναγκάζεις να αντιδράσει, για να τον "κοπανίσεις".
Μπορείς, ως εργοδότης, να αδικείς έναν δεξιόστροφο θρησκόληπτο εργαζόμενο και αυτός να μην αντιδρά ΠΟΤΕ ως εργαζόμενος, αν πιστεύει πως είσαι καλός χριστιανός. Μπορείς, ως εργοδότης, να αδικείς έναν δεξιόστροφο εθνικιστή εργαζόμενο και αυτός να μην αντιδρά ΠΟΤΕ, αν εσύ έχεις φήμη "πατριώτη". Φτιάξε μερικά καμπαναριά και δώσε μερικές στολές στον στρατό και οι "δεξιόστροφοι" εργαζόμενοί σου δεν θα αντιδράσουν ποτέ στην εκμετάλλευση, ακόμα κι αν τους μαστιγώνεις. Αιώνες μπορείς να βαστάς τέτοιους ανθρώπους —όπως γινόταν και στον Μεσαίωνα— χωρίς ποτέ να επαναστατήσουν. Πάντα θα θεωρούν την αδικία σαν μια μικρή "θυσία" για την υπερπολύτιμη αγάπη τους …Μια θυσία, η οποία θα δώσει τη δύναμη στους εκμεταλλευτές τους να προστατεύσουν την αγάπη τους.
Όμως, τα ίδια συμβαίνουν ακόμα κι όταν τους βρίσκεις "απέναντι". Αν —για λόγους σφετερισμού τής νόμιμης εξουσίας— θέλεις να τους στρέψεις εναντίον κάποιων δικών σου εχθρών, εύκολο είναι. Ακόμα κι αν το αφεντικό τους είναι το καλύτερο του κόσμου και τους ευνοεί ως εργαζόμενους, αυτοί θα κινηθούν εναντίον του αν είναι θρησκόληπτοι και τους πείσεις πως είναι αμαρτωλός ή ακόμα χειρότερα πως είναι άθεος. Ακόμα κι αν τους ευνοεί ως εργαζόμενους, αυτοί θα ξεσηκωθούν αν είναι εθνικιστές και τους πείσεις πως είναι προδότης τού έθνους. Πάντα δηλαδή είναι έτοιμοι να κάνουν μια θυσία, ανεξαρτήτως προς ποια "κατεύθυνση" γίνεται αυτή και χωρίς πάντα να γνωρίζουν ποιος τους εκμεταλλεύεται.
Όταν όλα αυτά τα "μειονεκτήματα" τα γνωρίζουν οι "απέναντι", ευνόητο είναι πως διαρκώς θα σε εξασθενούν μέχρι να σε γονατίσουν …Πόσο μάλλον όταν αυτοί οι "απέναντι" είναι οι πονηροί Σιωνιστές, οι οποίοι διατηρούν κοινότητες σε όλα τα κράτη και αντλούν πληροφορίες όλων των επιπέδων, αν σκεφτεί κάποιος ότι κινούνται στο κοινωνικό "περιθώριο". Οι Προτεστάντες, δηλαδή, γνωρίζοντας πώς λειτουργεί το σύστημα και έχοντας τη συνεργασία των Εβραίων, μπορούσαν να του δημιουργούν πρόβλημα, γιατί μπορούσαν να το "χτυπάνε" στην "καρδιά" του …Γνώριζαν σε κάθε κράτος ποιους να "χτυπάνε" και με ποιους τρόπους.
…Μπορούσαν να χτυπάνε τους ανεπιθύμητους εξουσιαστές τους, ακόμα κι αν αυτοί ήταν οι καλύτεροι άνθρωποι ή εργοδότες τού κόσμου. Γιατί; …Γιατί μπορούσαν να τους εμφανίζουν στους φτωχούς και στους αγράμματους με τον τρόπο εκείνον, ο οποίος ακύρωνε τη μέχρι τότε πολιτική του κοινωνικού κατευνασμού που επέβαλαν τα τοπικά θρησκευτικά δόγματα ή οι τοπικές εξουσίες …Έβαζες έναν αριστερόστροφο φασίστα μέσα στον κόσμο και αυτός άρχιζε τις προβοκάτσιες …"Άθεος" ο εξουσιαστής ή ο εργοδότης όταν ο ακροατής είναι θρησκόληπτος εργαζόμενος …"Προδότης" ο εξουσιαστής ή ο εργοδότης όταν ο ακροατής είναι εθνικιστής εργαζόμενος. Αν μάλιστα έχεις και πληροφόρηση από τον Εβραίο νταβατζή τού γκέτο, τότε η κατάσταση γίνεται ακόμα "καλύτερη".
Αυτό είναι το συντριπτικό πλεονέκτημα του αριστερόστροφου φασίστα. Γνωρίζει τις αδυναμίες των αντιπάλων του και δεν έχει τέτοιες αδυναμίες ο ίδιος. Δεν έχει "φωλιά", που να την "αγαπάει" και να λειτουργεί ως "παγίδα" για τον ίδιο …Δεν έχει καν "φωλιά" ...Ούτε στο περίπου δεν έχει "φωλιά" …Ακόμα και στη "φωλιά" που γεννήθηκε μπορεί ν' "αποπατήσει" και να φύγει. Εκτός από τον εαυτό του δεν αγαπάει κανέναν άλλο. Ακόμα και τα αφεντικά του τα "αλλάζει" με "μέτρο" το πόσο τον εξυπηρετούν. Ως εκ τούτου μισεί τους άλλους με κάποια κριτήρια συγκεκριμένα. Μισεί αυτούς, οι οποίοι έχουν ό,τι θα ήθελε ο εαυτός του να έχει, για να είναι ικανοποιημένος …Μισεί τους πλούσιους και όχι τον πλούτο, τον οποίο τον επιθυμεί για τον εαυτό του …Μισεί τον άριστο και όχι την κοινωνική διάκριση, την οποία επιθυμεί για τον εαυτό του …Μισεί αυτούς, οι οποίοι κατέχουν εκείνο που επιθυμεί ο ίδιος και μισεί αυτούς, οι οποίοι διεκδικούν εκείνα που έχει στην κατοχή του.
Είναι φανατικός κομμουνιστής όταν ο κομμουνισμός τού δίνει τη δυνατότητα να ισχυροποιηθεί και γίνεται ο χειρότερος αντικομμουνιστής εάν διαπιστώσει ότι κι εκεί έχει "ψωμί". Δεν μπορείς να τον ανταγωνιστείς αυτόν τον άνθρωπο. Αν μπεις στον "δρόμο" του, θα σε νικήσει. Μπορεί να γίνει ό,τι τον βολεύει, για να σε νικήσει. Ακόμα και η πιο επικίνδυνη "κόμπρα" να είσαι, αυτός θα γίνει μια πονηρή "μαγκούστα". Αν είσαι θρησκόληπτος, θα γίνει "προοδευτικός" άθεος, ώστε να σου δημιουργήσει εχθρούς και να μπει επικεφαλής τους. Αν είσαι άθεος, για τον ίδιο λόγο θα γίνει θρησκόληπτος. Θα γίνει πατριώτης, αν τον συμφέρει …και μπορεί να γίνει και προδότης αν τον συμφέρει περισσότερο …Θα γίνει ό,τι χρειάζεται, για να πετύχει τον στόχο του.
Αυτή η διαφορά είναι το συντριπτικό του πλεονέκτημα. Δεν αγαπάει κάτι συγκεκριμένο, ώστε να περιστρέφεται γύρω από έναν συγκεκριμένο "άξονα". Ο δεξιόστροφος φασίστας "γαντζώνεται" άθελά του απ' αυτό που αγαπάει —και το οποίο είναι γνωστό στους εχθρούς του— και αυτό τον καθιστά ευάλωτο. Αντίθετα, ο αριστερόστροφος φασίστας "γαντζώνει" ο ίδιος συνειδητά ό,τι μισεί …που μπορεί να είναι οτιδήποτε και να αλλάξει με οτιδήποτε. Γίνεται "ζευγάρι" με τον στόχο του …Τον όποιο στόχο του. Δεν έχει κανέναν ενδοιασμό, γιατί δεν θεωρεί ότι προδίδει κάτι. Δεν έχει σταθερό ηθικό κώδικα, ώστε να τον περιορίζει αλλά και να λειτουργεί "ενημερωτικά" για τον περίγυρο των εχθρών και αντιπάλων. Έχει έναν περιστασιακό κώδικα "κομμένο και ραμμένο" στα δικά του "μέτρα". Υπηρετεί τον εαυτό του και αυτό τον κάνει χαρούμενο …Φανατικός κομμουνιστής όσο είναι άφραγκος και, αν τα "κονομήσει", θα γίνει ένας αντικομμουνιστής, που πιο σκληρός δεν έχει υπάρξει. Κομμουνιστής ήταν ο Μουσολίνι πριν γίνει ο "γενάρχης" των δεξιόστροφων φασιστών.
Διαβάστε περισσότερα εδώ: http://kentripotideas.blogspot.co.uk/2016/04/blog-post_372.html?m=1
on 2:18:00 π.μ..
Filed under
.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0
