Συνέντευξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην ισπανική εφημερίδα Diagonal και την Κατερίνα Σεργίδου

“Ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει το μνημόνιο σαν να ήταν το Ευαγγέλιο” Ο Τσίπρας δε χρησιμοποίησε τα εργαλεία που είχε ...

Diagonal: Να ξεκινήσουμε με ένα νέο που αναμενόταν εδώ και καιρό. Την δημιουργία της Πλεύσης Ελευθερίας, του νέου σας κόμματος. Γιατί λοιπόν Πλεύση Ελευθερίας; Πώς μπορεί να πλεύσει ένας λαός προς την ελευθερία;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η Πλεύση Ελευθερίας σηματοδοτεί τη μάχη που καλείται να δώσει ο λαός μας για να απελευθερωθεί από τα δεσμά της μνημονιακής δεσποτείας, της τραπεζοκρατίας, της χρεοκρατίας, της ευρω-γραφειοκρατίας. Αν δεν θέλουμε να ζήσουμε υποταγμένοι σε αυτό το αντιδημοκρατικό, αυταρχικό και απολυταρχικό καθεστώς, οφείλουμε να δώσουμε το δικό μας αγώνα απελευθέρωσης, και να διεκδικήσουμε να ορίσουμε εμείς το μέλλον μας. Ο αγώνας θα είναι δύσκολος, αλλά ωραίος. Για να είναι νικηφόρος, πρέπει να δοθεί με όλες μας τις δυνάμεις, με αποφασιστικότητα και ομοψυχία.

Diagonal: Θα τοποθετούσατε αυτή την πρωτοβουλία στο χώρο της αριστεράς;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η Πλεύση Ελευθερίας απευθύνεται και στην Αριστερά, αλλά δεν περιορίζεται στην Αριστερά. Απευθύνεται στα κοινωνικά κινήματα, με τα οποία φιλοδοξεί να συμπράξει σε πολλά πεδία. Απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους που επαναστατούν εναντίον του μνημονιακού καθεστώτος, που συμμερίζονται τη διακήρυξή μας και που εμφορούνται από τα ριζοσπαστικά, δημοκρατικά, πατριωτικά χαρακτηριστικά που απαιτούνται για να δοθεί αποφασιστικά ο αγώνας αποτίναξης του μνημονιακού ζυγού και δημιουργίας αξιοβίωτων συνθηκών ζωής για ολόκληρη την κοινωνία, με σεβασμό και προστασία και εκείνων που δεν έχουν φωνή.

Η Πλεύση Ελευθερίας φιλοδοξεί να εκφράσει και, κυρίως, να ενσαρκώσει την κοινωνία, που μαστίζεται από μαρασμό, ανεργία, εξοβελισμό του πιο δημιουργικού δυναμικού της, αλλά την ίδια ώρα δίνει μαθήματα ανθρωπισμού και αλληλεγγύης προς τους πιο αδύναμους, τους πρόσφυγες. Φιλοδοξεί να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει ως συμμάχους της τους νέους, που καλούνται να πληρώσουν βαρύ τίμημα-κεφαλικό φόρο με τη ζωή και το μέλλον τους, για ένα χρέος το οποίο δεν δημιούργησαν, δεν νομιμοποίησαν και από το οποίο δεν ωφελήθηκαν. Η Πλεύση Ελευθερίας δεν είναι ένα απλό κόμμα. Θέλει να γίνει ένα κόμμα-κίνημα, που με προμετωπίδα τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη, τη Διαφάνεια, τα Δικαιώματα, τη Διαγραφή του Χρέους και τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών και των Αξιώσεων της Χώρας από υποθέσεις διαφθοράς (τα 6 «Δ», που συμβολίζουν τα πανιά του σήματός μας), θα αποτελέσει τον καταλύτη για μια κοινωνική κινητοποίηση δημοκρατικής ανατροπής, με παλλαϊκά χαρακτηριστικά.

Diagonal: Στο Ισπανικό Κράτος η ελληνική εμπειρία συζητήθηκε αρκετά το προηγούμενο διάστημα. Οι άνθρωποι στην Ισπανία αναρωτιούνται τι θα μπορούσε να έχει γίνει διαφορετικά. Θα ήθελα να πάμε λίγο πίσω, στο δυσάρεστο και πρόσφατο παρελθόν και να μας σχολιάσετε πώς αξιολογείτε σήμερα, μετά από τόσους μήνες το έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να πιστέψουν οι άνθρωποι, οι λαοί και οι κοινωνίες ότι είναι μάταιος ο αγώνας και ανώφελη η αντίσταση. Η προδοσία του περασμένου καλοκαιριού εξυπηρέτησε και αυτό το σκοπό: με την συνθηκολόγηση και την υποταγή, το επιτελείο Τσίπρα και οι δανειστές επιχείρησαν να απελπίσουν και να αποκαρδιώσουν όσους αγωνίζονταν, αντιστέκονταν, διεκδικούσαν κι όσους εκδήλωναν την αλληλεγγύη τους, από κάθε γωνιά της γης. Στο ερώτημα «τι θα μπορούσε να έχει γίνει διαφορετικά», η απάντηση είναι «τα πάντα»! Ο κ. Τσίπρας δεν χρησιμοποίησε κανένα από τα εργαλεία που είχε στη διάθεσή του, ούτε το πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, που αποδεικνύει ότι το χρέος είναι παράνομο, απεχθές και μη βιώσιμο και δεν πρέπει να πληρωθεί, ούτε το πόρισμα για τις Γερμανικές Οφειλές, που αποδεικνύει ότι η Γερμανία οφείλει να πληρώσει στην Ελλάδα 278-340 δισεκατομμύρια ευρώ για τις καταστροφές και τα εγκλήματα του Α’ και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ομάδα Τσίπρα δεν χρησιμοποίησε ούτε το πιο σημαντικό της όπλο, τον ελληνικό λαό, που διατράνωσε ένα μεγαλειώδες ΟΧΙ στους εκβιασμούς, την επιβολή και την κατάλυση της δημοκρατίας και υπερασπίσθηκε την αξιοπρέπειά του και την ανεξαρτησία του. Η Κυβέρνηση Τσίπρα- Καμμένου, που αναδείχθηκε από τις σκηνοθετημένες με τους δανειστές εκλογές του Σεπτεμβρίου, εφαρμόζει το Μνημόνιο σαν να ήταν ιερό Ευαγγέλιο. Επιβάλλει το πλέον νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα στην Ελληνική Κοινωνία και συνεχίζει την καταστροφική πολιτική που ξεκίνησε πριν από 6 χρόνια στην Ελλάδα. Πρέπει να φύγει, για τους ίδιους ακριβώς λόγους που έπρεπε να φύγουν όλες οι προηγούμενες μνημονιακές Κυβερνήσεις, η Κυβέρνηση Σαμαρά, η Κυβέρνηση Παπαδήμου, η Κυβέρνηση Παπανδρέου.

Diagonal: Οι μεταρρυθμίσεις για τα ΜΜΕ ή οι υποσχέσεις για εκδημοκρατισμό της αστυνομίας δεν φαίνεται να έπιασαν τόπο. Η καταστολή καλά κρατεί ενώ τα ΜΜΕ φαίνεται να καθορίζουν την πολιτική ατζέντα και να προστατεύουν την Κυβέρνηση. Φαίνεται μάλιστα να υπάρχει μια εχθρική στάση απέναντι σε φωνές όπως η δική σας και όσων δεν ψήφισαν το μνημόνιο αποχωρώντας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι έτσι;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Πράγματι, εκείνο που πολύ γρήγορα έγινε αντιληπτό ήταν ότι η Κυβέρνηση Τσίπρα, με πρωτοστατούντα τον Πρωθυπουργό και τον εκλεκτό του Υπουργό, αρμόδιο για τα ΜΜΕ, Ν.Παππά, επιδιώκουν να εγκαταστήσουν αφ’ ενός ένα αστυνομοκρατούμενο καθεστώς, με περίσσεια καταστολής αλλά και με προκλητικές παραβιάσεις του απορρήτου των επικοινωνιών και της ασφάλειας της ιδιωτικής ζωής, αφ’ ετέρου να εγκαθιδρύσουν την νέα διαπλοκή, στην οποία απλώς αντικαθιστούν τις παλαιομνημονιακές κυβερνήσεις με την δική τους νεομνημονιακή κυβέρνηση, συνάπτουν ανίερες συμφωνίες με εκπροσώπους των Media και συναλλάσσονται σε επίπεδο επικοινωνίας και διαφήμισης με δημόσιο χρήμα.

Είναι εντυπωσιακή η αποκάλυψη των συνεννοήσεων που γίνονταν μεταξύ κρατικών υπαλλήλων-λειτουργών στενά συνδεδεμένων με την Κυβέρνηση και εκπροσώπων των media, στην περίφημη υπόθεση των εκβιαστών. Εξίσου εντυπωσιακή και εξοργιστική η αποκάλυψη ότι ο σημερινός Πρωθυπουργός ήδη το 2014, την ώρα που κάποιοι από εμάς συγκρουόμασταν με την διαπλοκή και διεκδικούσαμε διαφάνεια, έκανε εν αγνοία μας μυστικές συναντήσεις με ιδιοκτήτες ΜΜΕ. Η Κυβέρνηση Τσίπρα, με αντισυνταγματική τροπολογία της τελευταίας στιγμής, σε άσχετο νομοσχέδιο, κατά το παράδειγμα της Κυβέρνησης Σαμαρά, κατήργησε τη θητεία των εν ενεργεία μελών του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, δηλαδή της Ανεξάρτητης Αρχής που είναι αρμόδια για τον έλεγχο των ΜΜΕ και τη χορήγηση αδειών. Το έκανε αυτό για να νέμεται η ίδια το πεδίο των ΜΜΕ και να επιτυγχάνει ευνοϊκές για την κυβερνητική πολιτική συμφωνίες. Όλα αυτά είναι ενδεικτικά μιας έμφοβης διακυβέρνησης, που στηρίζει την παράταση του βίου της σε παράνομα και αντισυνταγματικά μέσα. Μιας Κυβέρνησης της οποίας η διαδρομή δεν θα είναι μακρά.

Diagonal: Οι ισπανοί αναρωτιούνται αν υπάρχει κάτι θετικό στο έργο της ελληνικής κυβέρνησης; Αν έχει βελτιωθεί καθόλου η ζωή του κόσμου. Πάνω από την Ευρώπη πλανάται ένα ερώτημα. Μπορούμε να διεκδικήσουμε μια κυβέρνηση της αριστεράς; Και αν ναι, πώς μπορούμε να αντισταθούμε στη λιτότητα που μας παρουσιάζεται σαν μονόδρομος;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν υπάρχει τίποτε θετικό στη νεομνημονιακή διακυβέρνηση Τσίπρα. Αντίθετα, καταγράφεται ως μελανή παράμετρος το γεγονός ότι επιμένει στο όνομα της Αριστεράς να κατακρημνίζει ολόκληρο το κοινωνικό και δημοκρατικό κεκτημένο για το οποίο η Αριστερά, τα κοινωνικά κινήματα και οι δημοκρατικοί πολίτες έχουν διαχρονικά παλέψει. Η Κυβέρνηση Τσίπρα έπληξε και πλήττει καίρια καθεαυτή την έννοια της Αριστεράς στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αποτελειώνοντας ό,τι έχει απομείνει σε επίπεδο θωράκισης της ζωής και της αξιοπρέπειας των ανθρώπων. Αντίστοιχο πλήγμα επιτυγχάνουν όσοι περιγράφουν την πολιτική Τσίπρα ως «αριστερή πολιτική». Χωρίς επ’ ουδενί να εκχωρούμε την Αριστερά στον Τσίπρα, θεωρώ ότι τώρα είναι η ώρα ο αγώνας να δοθεί στο όνομα των κοινωνιών και των λαών, στο όνομα της λαϊκής και δημοκρατικής κυριαρχίας. Αριστερός δεν είναι κανείς επειδή έτσι δηλώνει. Δημοκράτης, Ριζοσπάστης, Πατριώτης, δεν είναι κανείς απλώς επειδή το διακηρύσσει. Σημασία έχουν αυτά που κάνουμε, όχι μόνο αυτά που λέμε. Και αν αυτά που θα κάνουμε είναι αντάξια της ευθύνης μας, μέσα από αυτά θα αποκατασταθεί και η έννοια της αριστεράς και οι δημοκρατικοί αγώνες του λαού μας.

Diagonal: Ευρώ η δραχμή; Υπάρχει εύκολη απάντηση;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η απάντηση δεν περνάει μέσα από νομισματικό δογματισμό και τον εξωραϊσμό οποιουδήποτε νομίσματος, αλλά μέσα από την προσήλωση στη δημοκρατική κυριαρχία. Όταν ένα νόμισμα μετατρέπεται από εργαλείο οικονομικής πολιτικής σε εργαλείο υποταγής λαών και κοινωνιών, είναι αυτονόητο το δημοκρατικό δικαίωμα και καθήκον των λαών να αμυνθούν απέναντι στους νομισματικούς εκβιασμούς και να διεκδικήσουν τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος και την ανάκτηση της ζωής τους. Με αυτήν την προοπτική έχει ξεκινήσει η πρωτοβουλία για ένα Plan B στην Ευρώπη, για την έναρξη της οποίας είχα την τιμή να συνυπογράφω το αρχικό κάλεσμα. Στο πλαίσιο αυτής της πρωτοβουλίας επιχειρείται να δοθούν απαντήσεις για το μέλλον. Όχι ως χρησμοί ή ως συνθήματα, αλλά ως συγκροτημένα σχέδια θωράκισης των ευρωπαϊκών λαών και κοινωνιών απέναντι στην χρεοκρατία, την τραπεζοκρατία, την ευρω-γραφειοκρατία. Απαντήσεις που θα συνίστανται σε συγκροτημένα σχέδια αποτελεσματικής απόκρουσης των τραπεζικών-νομισματικών εκβιασμών, που προωθούνται με όργανο την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και με εργαλεία το ευρώ και την ρευστότητα.

Diagonal: Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της ανόδου ακροδεξιών και φασιστικών κομμάτων στην Ευρώπη. Αυτός ο κίνδυνος πόσο κοντά η μακρυά είναι στην Ελλάδα;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ο κίνδυνος αυτός ενισχύεται όταν ενισχύεται η ρητορική της έλλειψης εναλλακτικής και η στρατηγική της έλλειψης προοπτικής για ευημερία και προκοπή. Οι καλύτεροι σύμμαχοι των ακροδεξιών κομμάτων στην Ελλάδα υπήρξαν τα μνημονιακά κόμματα, που επένδυσαν στο ρατσισμό και την ξενοφοβική και μισαλλόδοξη ρητορεία. Έναντι αυτού του κινδύνου η σημερινή Κυβέρνηση ρίχνει νερό στον μύλο της ακροδεξιάς, έχοντας συνάψει και υλοποιώντας μια συμφωνία-κόλαφο με την Τουρκία, που ακυρώνει στην πράξη κάθε κεκτημένο διεθνούς ανθρωπιστικού και προσφυγικού δικαίου, εγκαθιδρύει συνθήκες δουλεμπορίου για τους πρόσφυγες και θέτει σε μεγαλύτερο κίνδυνο ακόμη περισσότερες ανθρώπινες ζωές. Από την άλλη πλευρά, η ελληνική κοινωνία έχει επιδείξει αξιοθαύμαστη αλληλεγγύη και υποστήριξη στους πρόσφυγες κι αυτό αποτελεί έναν παράγοντα μεγάλης αισιοδοξίας.

Diagonal: Η προσφυγική κρίση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη είναι πρώτη είδηση. Η Μεσόγειος και το Αιγαίο είναι υγροί τάφοι χιλιάδων προσφύγων. Εκατοντάδες ισπανοί-ες εθελοντές-τριες ταξιδεύουν μέχρι την Ελλάδα για να προσφέρουν αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Πώς θα σχολιάζατε την ευρωπαϊκή πολιτική σε σχέση με την Ελλάδα αλλά και πιο συγκεκριμένα τον τρόπο που χειρίζεται το θέμα η ελληνική κυβέρνηση; Υπήρχαν εναλλακτικοί χειρισμοί;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Οι συμφωνίες για το προσφυγικό έχουν γίνει από το καλοκαίρι. Και είναι ξεκάθαρο ότι ο Τσίπρας και οι λοιποί ηγέτες της Ε.Ε., αφού θυσίασαν τον ελληνικό λαό, στη συνέχεια θυσίασαν και τους πρόσφυγες. Όταν η Κυβέρνηση Τσίπρα δεν μπορούσε πια να κρυφτεί, άρχισε να χρησιμοποιεί ξεδιάντροπα το δράμα των εγκλωβισμένων προσφύγων ως μοχλό πίεσης σε ένα ξετσίπωτο αλισβερίσι που αφορούσε την διαπραγμάτευση και την αξιολόγηση. Η συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας την οποία συνυπέγραψε ο Τσίπρας, επιχειρώντας να την εμφανίσει και ως «νίκη», αποκαλύπτει το εφιαλτικό πρόσωπο της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης, που απομακρύνεται από τις θεμελιώδεις αξίες, τα ιδανικά και τα δικαιώματα των ανθρώπων και των λαών. Μιας Ένωσης που αντιμετωπίζει ανθρώπους σαν να ήταν εμπορεύματα, επιστρατεύει τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ για να αντιμετωπίσει μια ανθρώπινη τραγωδία, στρατιωτικοποιεί ένα ανθρωπιστικό ζήτημα. Αυτό δεν μπορεί να εμφανίζεται ως εναλλακτική. Αντίθετα, η εφαρμογή του διεθνούς και ανθρωπιστικού κεκτημένου έπρεπε να είναι αυτονόητη. Είναι άλλωστε αδιανόητο μία Ευρωπαϊκή Ένωση 550 εκατομμυρίων κατοίκων να δυσκολεύεται να υποδεχθεί 1,5 εκατομμύριο κατατρεγμένων ανθρώπων.

Diagonal: Ο ελληνικός λαός έδωσε πολύ σκληρούς αγώνες ενάντια στο μνημόνιο, με το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, με την συγκλονιστική αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Ποια είναι τα συναισθήματα του μετά από όλες αυτές τις περιπέτειες; Πώς μπορεί όχι μόνο να αντισταθεί αλλά και επιτέλους να νικήσει;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ο ελληνικός λαός προδόθηκε αλλά δεν παραδόθηκε. Είδε την εμπιστοσύνη του να ματαιώνεται, αλλά δεν υπέκυψε. Κλονίσθηκε, αλλά δεν παραιτείται. Είμαι βέβαιη ότι αυτός ο ανυπόταχτος και ανυπάκουος λαός, με την μακρά και πλούσια ιστορία κινημάτων και δημοκρατικών αγώνων, μετά το σοκ του καλοκαιριού, ήδη πατάει ξανά στα πόδια του και είναι πάλι έτοιμος να παλέψει για τη ζωή και το μέλλον του. Σε αυτή τη μάχη θα έχει σύμμαχο την Πλεύση Ελευθερίας, που σκοπεύει να συμπράξει αποφασιστικά με κινηματικές, κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις έτοιμες και αποφασισμένες να αγωνισθούν για τα αδιαπραγμάτευτα και αναφαίρετα δικαιώματά μας. Αυτή τη φορά, η μάχη θα είναι νικηφόρα, γιατί θα δοθεί στ’ αλήθεια και όχι στα λόγια.

Diagonal: Η πολιτική συζήτηση ξεπερνά τα εθνικά σύνορα τα τελευταία χρόνια. Κινήματα, πρωτοβουλίες, κόμματα συνομιλούν και βαδίζουν παράλληλα. Η Γαλλία στέκεται όρθια μέσα στη νύχτα. Τι μπορεί να σημαίνουν σε επίπεδο δράσης για τους λαούς της Ευρώπης αυτές οι κινήσεις; Πώς αξιολογείτε πρωτοβουλίες όπως το Plan B, στην Ευρώπη, πρωτοβουλία της οποίας αποτελέσατε μέρος ή το Diem 25 του Γιάννη Βαρουφάκη;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Τα κοινωνικά κινήματα αποτελούν ζωτικό κύτταρο της αντίστασης σε πανευρωπαϊκή επίπεδο. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που ξεπηδούν ως κινήματα ανυπακοής και αλληλεγγύης στην πιο σκοτεινή ώρα για την Ευρώπη των τελευταίων δεκαετιών. Τα πολιτικά κόμματα που αντιλαμβάνονται τη σημασία των κινημάτων και της ανοιχτής, αμεσοδημοκρατικής λειτουργίας και έκφρασης των πολιτών, μπορούν επίσης να συμβάλουν αποφασιστικά σε μια πανευρωπαϊκή συμμαχία των ανθρώπων απέναντι σε ολιγαρχικά συμφέροντα και αντιδημοκρατικά κατεστημένα, που προωθούν ένα συνολικά αυταρχικό και ανελεύθερο καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι διευρωπαϊκές πρωτοβουλίες όπως το Plan Β υπηρετούν αυτόν ακριβώς το σκοπό και ως τέτοιες πρέπει να στηριχθούν στο ευρύτερο δυνατό επίπεδο. Είναι και αυτές ένα ακόμη πεδίο μάχης, αντίστασης και υπεράσπισης των ευρωπαϊκών λαών, ένα ακόμη οχυρό δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας.
plefsieleftherias