Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα για τον Τσίπρα...
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΨΑΜΠΕΛΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΤΣΙΠΡΑΣ 10:54:00 μ.μ.
Εν μέσω της γενικότερης αβεβαιότητας για τις εξελίξεις, το σίγουρο είναι -δίχως να προκαλεί κατ' ανάγκην και ανακούφιση- ότι η στάση των δανειστών απέναντι στη χώρα μας θα είχε πολύ σκληρότερα χαρακτηριστικά αν δεν μεσολαβούσε η εκκρεμότητα του προσφυγικού!
Όπως αναφέρουν έγκυρες πηγές της «κυριακάτικης δημοκρατίας», μολονότι δεν επιτεύχθηκε σύνδεση της οικονομικής με τη μεταναστευτική κρίση στο κέντρο των ευρωπαϊκών αποφάσεων παρατηρείται σοβαρή ανησυχία.
Μπορεί οι ροές προσφύγων και μεταναστών να έχουν περιοριστεί πολύ, αλλά αυτό δεν αποδίδεται τόσο στη σωστή λειτουργία της πρόσφατης συμφωνίας όσο στη στάση της Τουρκίας. Όπως λέγεται χαρακτηριστικά η Άγκυρα ελέγχει τη στρόφιγγα και για τους δικούς της λόγους επιλέγει να τη διατηρεί τώρα κλειστή χωρίς αυτό να προεξοφλεί τη μελλοντική της συμπεριφορά. Αν το τοπίο ήταν διαφορετικό και η Ελλάδα δεν χρειαζόταν ενδεχομένως να παίξει πάλι κρίσιμο ρόλο, θεωρείται απολύτως βέβαιο ότι η πίεση θα ήταν πολλαπλάσια.
Στο εύλογο ερώτημα τι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί στη χώρα μας ύστερα μάλιστα από την εξαετή μνημονιακή λαίλαπα, η απάντηση από πλευράς των δανειστών φαίνεται ότι είναι απόλυτα κυνική. Ένα τμήμα της είχε δοθεί ήδη από τον Πόλ Τόμσεν όταν στη συζήτηση με την Ντ. Βελκουλέσκου που αποκάλυψαν τα Wikileaks μίλησε για την ανάγκη «να ενορχηστρωθεί ένα πιστωτικό γεγονός το οποίο να φέρνει την Ελλάδα στο χείλος της χρεοκοπίας». Στο πλαίσιο αυτό εφαρμόστηκε και η τακτική της κωλυσιεργίας στην οποία παγιδεύτηκε και η ελληνική κυβέρνηση. Αποφεύγοντας να κλείσει τη συμφωνία από τα τέλη του 2015, φοβούμενη τις εσωτερικές αντιδράσεις, βρέθηκε να δίνει κατά τρόπο άνισο μάχη με τη συγκυρία.
Γνωρίζοντας οι δανειστές ότι από τον Ιούνιο η Ελλάδα θα βρεθεί σε κατάσταση ασφυξίας ανάλογη με την περσινή ροκάνισαν κι αυτοί το χρόνο ώστε ενώπιον του αδιεξόδου η ελληνική κυβέρνηση να δεχθεί τα πάντα. Όσο κι αν ακούγεται επομένως ειρωνικό, η διάθεσή τους να μην καθυστερήσουν άλλο μεταθέτοντας τις αποφάσεις ακόμη και για μετά το βρετανικό δημοψήφισμα στις 23 Ιουνίου προβάλλεται από πλευράς τους ως παραχώρηση.
Το σημείο – κλειδί είναι πλέον τα «εφεδρικά» μέτρα που αποτελούν πάντως την κορυφή του παγόβουνου. Αυτό που επιμελώς αποκρύπτεται είναι ότι στην ουσία με τον λεγόμενο «κόφτη» εγκαινιάζεται ο μηχανισμός που θα λειτουργεί ως αντίβαρο, για πολλές δεκαετίες, στην ελάφρυνση του χρέους. Όπως είχε αποκαλύψει από τις 7 Φεβρουαρίου η «κυριακάτικη δημοκρατία» το σχέδιο Σόιμπλε προβλέπει η ελάφρυνση ή και το αντίστροφο να γίνεται σταδιακά και σε απόλυτη συνάρτηση με την εξυπηρέτηση των δημοσιονομικών στόχων έτσι ώστε το βάρος των υποχρεώσεων για τη χώρα μας να μειώνεται στο βαθμό που επιτυγχάνονται θετικά αποτελέσματα ενώ αντίθετα, αν δεν επιτυγχάνονται, η αναμόρφωση του χρέους θα είναι δυσμενέστερη.
Την ίδια ώρα το εσωτερικό σκηνικό είναι τέτοιο που σε αντίθεση με το παρελθόν δεν αφήνει πολλά περιθώρια επιλογών στον κ. Τσίπρα. Αν επιλέξει κάτι άλλο πέραν της συμφωνίας, όπως π.χ. προσφυγή σε κάλπες, το αποτέλεσμα όχι μόνο είναι αβέβαιο αλλά ενδέχεται να έχει και ανυπολόγιστες παρενέργειες για τη χώρα.
Κατά συνέπεια το δίλημμα που εκ των πραγμάτων υπάρχει είναι μεταξύ των συνεπειών μιας νέας βαρύτατης συμφωνίας που θα «αποτελειώνει» ο,τι έχει απομείνει και μιας ρήξης. Πολλοί δυσκολεύονται πια να διακρίνουν τις διαφορές της μιας από την άλλη περίπτωση.
Στο καθαρά κομματικό πεδίο πάντως δυναμώνουν οι φωνές εντός του ΣΥΡΙΖΑ που εισηγούνται εκλογές (με πιθανή ημερομηνία την 12η Ιουνίου) ώστε να προληφθεί η εξαϋλωση των ποσοστών του όπως συνέβη με το ΠΑΣΟΚ μετά το 2011. Ακόμη όμως κι αν δεν στηθούν τώρα κάλπες, όλα δείχνουν ότι το επόμενο διάστημα οι εξελίξεις θα είναι καταιγιστικές. Η κοινωνική και εκλογική φθορά της κυβέρνησης προβλέπεται ταχύτατη με αποτέλεσμα αφενός να δημιουργούνται ερωτήματα για την κοινοβουλευτική αντοχή της και αφετέρου να επανέρχονται τα σενάρια αν όχι περί οικουμενικής τουλάχιστον περί διεύρυνσής της.