Εμφύλιος στη Δεξιά και στο βάθος Λεπέν;
ΔΙΕΘΝΗ, ΕΙΔΗΣΕΙΣ 1:15:00 μ.μ.
Tου Γιώργου Kαπόπουλου
kapopoulos@pegasus.gr
kapopoulos@pegasus.gr
Όποιος και να είναι ο νικητής αύριο στο δεύτερο γύρο της προκριματικής εκλογικής αναμέτρησης στη γαλλική Δεξιά στο Κόμμα των Ρεπουμπλικάνων μεταξύ Φιγιόν και Ζιπέ, το κέρδος για τη Λεπέν και την Ακροδεξιά του Εθνικού Μετώπου είναι δεδομένο, με ζητούμενη την έκτασή του και τη δυναμική του να γίνει ρεύμα νίκης στον δεύτερο γύρο της προεδρικής εκλογής τον Μάιο του 2017.
Μια κατάσταση πραγμάτων που προέκυψε από τη ανατροπή του πρώτου γύρου την Κυριακή 20 Νοεμβρίου, όταν ο Φιγιόν με την πρωτιά του απέκλεισε τον Σαρκοζί. Με δεδομένο λοιπόν ότι στον δεύτερο γύρο της προεδρικής εκλογής δεν θα υπάρχει υποψήφιος της Αριστεράς, καθώς ο Ολάντ έχει εξαερωθεί σε μονοψήφια ποσοστά και είναι πλέον ζητούμενο αν θέλει και εάν μπορεί να διεκδικήσει το χρίσμα των Σοσιαλιστών, το ζητούμενο είναι αν απέναντι στη Λεπέν θα βρίσκεται ο μετριοπαθής Κεντροδεξιός πρώην πρωθυπουργός επί Σιράκ Ζιπέ ή ο σκληρός σε επίπεδο αξιακών αναφορών και όψιμος φιλελεύθερος Φιγιόν πρώην πρωθυπουργός επί Σαρκοζί. Το ερώτημα που μένει να διευκρινισθεί είναι πού οφείλεται η πρωτιά του Φιγιόν στον πρώτο γύρο. Αποτελεί αποδοχή της Ατζέντας μικρότερο κράτος, με πρώτο μέτρο την απόλυση 500.000 δημοσίων υπαλλήλων ή επιλογή που εκφράζει την απόρριψη των συστημικών Ζιπέ και Σαρκοζί, με αντισυστημικό λάβαρο έναν εξίσου συστημικό, που επικοινωνιακά όμως διαφοροποιείται και γίνεται επιλογή διαμαρτυρίας επειδή ήταν απλά και μόνο αουτσάιντερ;
Εξαίρεση και κανόνες
Η Γαλλία ήταν ένα ετερόκλητο εθνικό φυλετικό μωσαϊκό, με την πραγματική εξουσία να είναι στα χέρια της Αριστοκρατίας των Φεουδαρχών μέχρι τον 17ο αιώνα, όταν ο Λουδοβίκος ο 14ος με τη συγκρότηση Κεντρικής Διοίκησης και κυρίως με μηχανισμούς πλαισίωσης, ελέγχου και φορολόγησης της ιδιωτικής οικονομικής δραστηριότητας έφτιαξε ένα κράτος στο πλαίσιο του οποίου διαμορφώθηκε το γαλλικό έθνος. Τη σκυτάλη από την απόλυτη μοναρχία πήρε μετά το 1789 η Γαλλική Επανάσταση, που νοηματοδότησε το κεντρικό κράτος πανταχού παρών και παρεμβατικό με το σύνθημα Ελευθερία ? Ισότητα -Αδελφοσύνη. Με άλλα λόγια, το γαλλικό μοντέλο όπου η εθνική ταυτότητα ορίζεται και διαμορφώνεται από τον διορθωτικό παρεμβατικό ρόλο του ισχυρού κράτους είναι η απόλυτη αντίστιξη του αγγλοσαξονικού μοντέλου που έχει σε διαφορετικές εκφάνσεις και παραλλαγές στην ιστορική του διαδρομή ως σημείο αναφοράς το μικρό κράτος, που αφήνει την αγορά να αυτορυθμίζεται. Φιλελεύθερη ανατροπή στη Γαλλία θα ήταν συνώνυμη αποδόμησης μιας εθνικής ταυτότητας που δεν προσδιορίζεται ούτε φυλετικά, ούτε και θρησκευτικά. Έτσι η κρίση προσαρμογής της Γαλλίας στην παγκοσμιοποίηση και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση δεν αφορά μόνον μια προσκολλημένη στον κρατικό παρεμβατισμό, Αριστερά, όπως στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και μια εξίσου παρεμβατική πατερναλιστική Δεξιά, την οποία στη μεταπολεμική περίοδο σφράγισε με τις επιλογές του ο Στρατηγός Ντε Γκολ.
Μεταξύ Βορρά και Νότου
Τόσο το ιδιόμορφο μεικτό μοντέλο της όσο και η γεωγραφική της θέσης προσδιορίσουν τη Γαλλία να ισορροπεί μεταξύ Βορρά και Νότου στους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς και όταν τίθεται το δίλημμα επιλογής να υπάρχουν εντάσεις, συγκρούσεις και τάσεις αποσταθεροποίησης.
Τόσο το ιδιόμορφο μεικτό μοντέλο της όσο και η γεωγραφική της θέσης προσδιορίσουν τη Γαλλία να ισορροπεί μεταξύ Βορρά και Νότου στους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς και όταν τίθεται το δίλημμα επιλογής να υπάρχουν εντάσεις, συγκρούσεις και τάσεις αποσταθεροποίησης.
Όταν ξέσπασε η Παγκόσμια Χρηματοπιστωτική Κρίση τον Σεπτέμβριο του 2008, η Γαλλία του Σαρκοζί βρέθηκε απέναντι στη Γερμανία της Μέρκελ που ήταν επικεφαλής του πρώτου Μεγάλου Συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών -Σοσιαλδημοκρατών. Σχεδόν για δύο χρόνια ο Σαρκοζί αγωνίσθηκε για κοινή θωράκιση της Ευρωζώνης και προσέκρουε στο τείχος της ακαμψίας του Βερολίνου, αλλά και στην απροθυμία των δύο μεγάλων του Νότου, της Ιταλίας και της Ισπανίας, να τον στηρίξουν. Στα τέλη Ιουνίου του 2010 όταν διαπίστωσε ότι δεν μπορεί να επενδύσει σε ένα Μέτωπο του Νότου ευθυγραμμίστηκε απότομα με τη Μέρκελ και πήρε μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής που του στοίχισαν την ήττα στις εκλογές της άνοιξης του 2012. Ο Ολάντ που τον διαδέχθηκε, πολύ γρήγορα εγκατέλειψε τις προεκλογικές υποσχέσεις για τερματισμό της λιτότητας και στροφή προς την ανάπτυξη και συνέχισε μια πολιτική αυτόματης πρόσδεσης στις επιλογές της Γερμανίας, μια γραμμή που πρώτος χάραξε ο Ζισκάρ ντ’ Εστέν μετά το 1974 και την επιβεβαίωσαν ως διακομματική σταθερά οι Μιτεράν - Ντελόρ μετά το 1983 ?1984.
Ποια είναι η αιτία
Πού οφείλεται η πρωτιά του Φιγιόν στον πρώτο γύρο. Αποτελεί αποδοχή της Ατζέντας μικρότερο κράτος, με πρώτο μέτρο την απόλυση 500.000 δημοσίων υπαλλήλων ή επιλογή που εκφράζει την απόρριψη των συστημικών Ζιπέ και Σαρκοζί, με αντισυστημικό λάβαρο έναν εξίσου συστημικό, που επικοινωνιακά όμως διαφοροποιείται και γίνεται επιλογή διαμαρτυρίας επειδή ήταν απλά και μόνο αουτσάιντερ;
Πού οφείλεται η πρωτιά του Φιγιόν στον πρώτο γύρο. Αποτελεί αποδοχή της Ατζέντας μικρότερο κράτος, με πρώτο μέτρο την απόλυση 500.000 δημοσίων υπαλλήλων ή επιλογή που εκφράζει την απόρριψη των συστημικών Ζιπέ και Σαρκοζί, με αντισυστημικό λάβαρο έναν εξίσου συστημικό, που επικοινωνιακά όμως διαφοροποιείται και γίνεται επιλογή διαμαρτυρίας επειδή ήταν απλά και μόνο αουτσάιντερ;
Ο... Θατσερικός και η Μαρίν
Αν η Δεξιά, το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων επιλέξει τον Φιγιόν που έχει το στίγμα του Θατσερικού, τότε θα είναι πολύ δύσκολο να ανακοπεί η δυναμική εκλογής της Λεπέν στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Μετά το Brexit και την εκλογή του Τραμπ, μια νίκη της Λεπέν δεν είναι δεδομένη, αλλά και δεν αποκλείεται.
Αν η Δεξιά, το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων επιλέξει τον Φιγιόν που έχει το στίγμα του Θατσερικού, τότε θα είναι πολύ δύσκολο να ανακοπεί η δυναμική εκλογής της Λεπέν στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Μετά το Brexit και την εκλογή του Τραμπ, μια νίκη της Λεπέν δεν είναι δεδομένη, αλλά και δεν αποκλείεται.
ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ
Ακροδεξιά ατζέντα στη γαλλική κοινωνία
Ακροδεξιά ατζέντα στη γαλλική κοινωνία
Σήμερα το Ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο έχει επιβάλει την κατασταλτική του ατζέντα στη Δεξιά και την Αριστερά. Ας ανατρέξουμε στην προεκλογική εκστρατεία του 2007 για να θυμηθούμε τον Σαρκοζί να δηλώνει ότι θα καθαρίσει τους αλήτες των προαστίων με ζεματιστό πεπιεσμένο νερό, και την υποψήφιο των Σοσιαλιστών Σεγκολέν Ρουαγιάλ να δεσμεύεται ότι αν εκλεγεί θα οργανώσει στρατόπεδα-αναμορφωτήρια όπου οι καθ’ υποτροπή ανήλικοι παραβάτες του ποινικού νόμου θα γίνονται νομοταγείς πολίτες με τη βοήθεια αξιωματικών του στρατού! Άλλωστε η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που κήρυξε ο Ολάντ πριν από ένα χρόνο, μετά το τρομοκρατικό πλήγμα στη Μουσική Σκηνή Μπατακλάν και η ομολογία του σε συνέντευξη -βιβλίο που πρόσφατα κυκλοφόρησε ότι διέταξε τις Μυστικές Υπηρεσίες να εκτελέσουν τέσσερις τουλάχιστον ύποπτους για τρομοκρατική δράση τι άλλο ήταν, παρά προσπάθεια να πεισθεί η κοινή γνώμη ότι η σκληρή αστυνομική καταστολή δεν είναι προνόμιο κι μονοπώλιο ούτε της Δεξιάς ούτε και της Ακροδεξιάς; Όμως πέντε χρόνια υποταγής στο Βερολίνο από τον Ολάντ με σκληρή λιτότητα συν απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, τον ταύτισαν στη συλλογική συνείδηση με τον Σαρκοζί και πριμοδότησαν τη Λεπέν ως τη μόνη πολιτική δύναμη που προτείνει απλουστευτικές, δημαγωγικές, αλλά κυστικές για τους οργισμένους πολίτες, λύσεις: Δημοψήφισμα για έξοδο της Γαλλίας από την Ε.Ε. έξι μήνες μετά την εκλογή της στην Προεδρία. Αν η Δεξιά, το κόμμα των Ρεπουμπλικάνων επιλέξει τον Φιγιόν που έχει το στίγμα του Θατσερικού, τότε θα είναι πολύ δύσκολο να ανακοπεί η δυναμική εκλογής της Λεπέν στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Μετά το Brexit και την εκλογή του Τραμπ και τις ανατροπές σε Ιταλία και Ολλανδία που θα μεσολαβήσουν μέχρι τις γαλλικές εκλογές, μια νίκη της Λεπέν δεν είναι δεδομένη, αλλά και δεν αποκλείεται.
ΟΙ ΘΥΛΑΚΕΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ ΔΙΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΑΔΙΕΞΟΔΑ
Αριστερά και Δεξιά έστρωσαν το χαλί στη Μ. Λεπέν
Αριστερά και Δεξιά έστρωσαν το χαλί στη Μ. Λεπέν
Όταν σε παγκόσμιο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο το παιχνίδι παίζεται με όρους που αμφισβητούν τις σταθερές του γαλλικού μοντέλου, τότε προκύπτει ένα συνολικό βραχυκύκλωμα. Όταν πολλαπλασιάζονται και διευρύνονται συνεχώς οι θύλακες κοινωνικού αποκλεισμού στα προάστια των μεγάλων πόλεων της χώρας και όχι μόνον, τότε αν είσαι Γάλλος περιθωριοποιείσαι στην ποινική παραβατικότητα, ενώ αν είσαι μουσουλμάνος και κατάγεσαι ή έχεις γεννηθεί σε αραβική χώρα της βόρειας Αφρικής αναδιπλώνεσαι στην παραδοσιακή ταυτότητά σου και μάλιστα στις πιο ακραίες μορφές της. Έτσι η αδυναμία της Αριστεράς και της Δεξιάς έστω να διαπραγματευθούν μια σταδιακή και ήπια προσαρμογή της χώρας στις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης έστρωσαν το χαλί για τη διόγκωση του Ακροδεξιού Μετώπου από περιθωριακό μόρφωμα σε δύναμη που σήμερα διεκδικεί την κυβερνητική εξουσία. Η γαλλική ελίτ, πολιτική και επιχειρηματική εμφανίζεται βαθιά διαιρεμένη: Να χαλαρώσει τη λιτότητα και να συμπορευτεί με τον υπόλοιπο Νότο της Ευρωζώνης στα αχαρτογράφητα νερά μιας μετωπικής αντιπαράθεσης με τη Γερμανία και τον Βορρά ή να πληρώσει το όποιο κόστος με αντίτιμο την οριστική και αμετάκλητη ενσωμάτωση της χώρας στον Βορρά;
on 1:15:00 μ.μ..
Filed under
