ΠΩΣ ΞΑΝΑΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ!
ΑΡΘΡΟ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΤΑΣΚΑΣ 11:23:00 μ.μ.
Tου Γιάννη Ντάσκα
Ο μεγάλος Κορνήλιος Καστοριάδης πριν πολλές δεκαετίες είχε προβλέψει ότι θα υπάρξει ανάγκη μεταβολής του πλανήτη σε ένα "κράτος" γιατί δεν χωράει ανταγωνισμούς, ιδιαίτερα πυρηνικούς.
Απο τη γενική αυτή θέση αρχίζουν οι επι μέρους συζητήσεις. Πως, ποιοί θα καθορίζουν την πορεία του πλανήτη, ποιές υερδυνάμεις θα συμφωνήσουν και πολλά-πολλά κρίσιμα ζητήματα που μπορεί να τινάξουν τον πλανήτη στον αέρα.
Ενας πλανήτης σημαίνει συνεννόηση, αν όχι συναδέλφωση των λαών, όποιας καταγωγής και όποιου θρησκεύματος.
Αρα πιο ελεύθερες μετακινήσεις.
Ο πλανήτης έχει ζήσει κατα καιρούς μεγάλες μετακινήσεις και μεταναστεύσεις λαών. Η Αμερική μιλάει δυο -τρεις γλώσσες απο άκρη σε άκρη. Αγγλικά, Ισπανικά, πορτουγκέζικα. Οι μετανάστες "εξερευνητές μετέφραν εκεί πολιτισμό, αλλά πρώτα δούλεψαν το "λεπίδι" σε κάθε μεγάλη αντίσταση.
Η Αφρική είναι μια απέραντη ηπειρος που παραμένει φτωχή χωρίς επενδύσεις παρότι έχει νερά και πρώτες ύλες για να κάνει ελκυστικά τα μέρη της για τα εκατομμυρια των πεινασμένων που προσπαθούν να περάσουν η να πεθάνουν στον κόσμο των ανέσεων.
Ο μουσουλμανικός κόσμος έχει πετρέλαια που μπορούσαν να ζήσουν πολύ άνετα τον "φυσιολογικό" πληθυσμό.
Τον κρατούν σε συνθήκες απάνθρωπες με τρελές γεννήσεις για να μπορούν μέσω δικτατοριών που μπερδεύονται με τη θρησκεία να παίρνει η Δύση τα πετρέλαια πολύ φτηνά κλπ, κλπ.
Στην εποχή μας ζούμε ένα νέο κομβικό σημείο της πορείας των πληθυσμών στον πλανήτη.
Νέα σύνορα και νέα κράτη σημαίνουν βίαιες, κατά το μάλλον ή ηττον, μεταβολές Για να φτάσουμε στην "προφητεία" Καστοριάδη σημαίνει ότι πρέπει υπερδυνάμεις να συμφωνήσουν. Ποιές είναι αυτές;
Οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα...Η Ευρωπαική Ενωση είναι οντότητα, αλλά όχι υπερδυναμη. Η αποχώρηση της Βρετανίας θα εμποδίσει την ευρωπαική Ένωση να γίνει οντότητα στρατιωτική-οικονομική σε επίπεδο υπερδύναμης και αυτό ωφελεί τις υπάρχουσες υπερδυνάμεις.
Η αποχώρηση και άλλων χωρών απο την ευρωπαϊκή Ενωση μειώνει κι άλλο την ανταγωνιστικότητά της κλπ.
Ποιούς συμφέρει αυτό;
Και ποιούς συμφέρει να γίνει η Τουρκία υπερδύναμη στην περιοχή μας και γενικα στον πολύ κρίσιμο μουσουλμανικό κόσμο;
Προφανώς καμία από τις υπερδυνάμεις που υπάρχουν.
Ο Ντ.Τράμπ εξελέγη "για να ξανακάνει μεγάλη την Αμερική".
Ειναι πολύ νωρίς να φανεί αν θα...ζήσει να ξαναμοιράσει τον κόσμο ο ίδιος και με ποιούς.
Μπορεί ο ίδιος να θέλει διάφορα, αλλά, όπως ξέρουμε απο τον Κένεντι, η Αμερική είναι πολύ ...βαθύ κράτος για να επαφίεται στα προσωπικά σχέδια ενός προέδρου. Πόσο μάλλον ενός προέδρου που σπάει τα κοντέρ της γελοιότητας...
Ο ίδιος φαίνεται να το καταλαβαίνει και αρχίζει να γλύφει εκεί που έφτυνε. Ποσό καλή είναι η Κλίντον, λέει τώρα, πόσο καλός ο Κλίντον, πόσο ταλαντούχος Ομπάμα και ποσό καλό το ιατρικό του πρόγραμμα...
Είναι πολύ νωρίς ακόμα να δούμε ποιοί θα μοιράσουν και πως τον κόσμο. Είναι πολύ πιθανό στη γειτονιά μας να δούμε πολύ άμεσα τη δημιουργία του Κουρδιστάν και αν αυτό το προωθούν ΗΠΑ και Ρωσία μόνο συμμαχία δεν θα έχουν με τον Ερντογάν και την Τουρκία.
Τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ενωσης διαμορφώνονται στα παράλια της Τουρκίας και αυτό μόνο καλό είναι για την Ελλάδα. Οι πρόσφυγες είναι και ο "αναγκαίος" λόγος για τον προσδιορισμό των συνόρων.
Μόλις αρχίζει η διαδικασία νέας "μοιρασιάς" στην περιοχή μας.
Η μεγάλη εκτίμηση που τρέφουμε στον Αντιπρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Δημήτρη Παπαδημούλη (ΣΥΡΙΖΑ) είναι δεδομένη.
Υπολογίζοντας πολύ τη γνώμη του αναδημοσιεύουμε απο την ΑΥΓΗ (13/11/2016) ανάλυσή του για τα νέα δεδομένα.
«Η Εκλογή Τραμπ στέλνει μήνυμα και στην Ευρώπη»
*Του Δημήτρη Παπαδημούλη
Η εκλογή του Ντ. Τραμπ στην ηγεσία των ΗΠΑ αποτελεί αρνητική εξέλιξη και σηματοδοτεί αδιαμφισβήτητα μία στροφή της παγκόσμιας πολιτικής ατζέντας σε βαθιά συντηρητική και αντιδραστική κατεύθυνση. Ο υποψήφιος, που αρέσκεται να μιλάει χυδαία για τις γυναίκες, ρατσιστικά για τις μειονότητες και προβάλλει την απέχθειά του για τους μετανάστες και τους «διαφορετικούς», εδώ και λίγες μέρες είναι ο 45ος Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Ο Ντ. Τραμπ οφείλει τη νίκη του σε πολύ μεγάλο βαθμό στην απόρριψη της προσωπικότητας της Χίλαρι Κλίντον και του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου που εκείνη εκπροσωπεί. Ο ίδιος ο Τραμπ κατασκεύασε και σέρβιρε με επιτυχία ένα αφήγημα, το οποίο συμπυκνώνεται στο τρίπτυχο έθνος-ρατσισμός-αμερικάνικο όνειρο και στο οποίο τα φτωχά και λαϊκά στρώματα μπορούσαν να καθρεφτίσουν, έστω και ως αντικατοπτρισμό, τις προσδοκίες τους για καλύτερη ζωή. Δεν είναι τυχαίο ότι σε συντριπτικά ποσοστά σε σχέση με την Κλίντον, οι ανειδίκευτοι εργάτες, οι χαμηλής μόρφωσης, οι αποκλεισμένοι από την αγορά εργασίας στήριξαν τον Ντ. Τραμπ. Οι λευκοί άντρες και οι λευκές γυναίκες, αλλά και σχεδόν το 1/3 των ισπανόφωνων και των μαύρων ανδρών, στήριξαν τον κ. Τραμπ και του άνοιξαν τον δρόμο για τον Λευκό Οίκο.
Οι αποκλεισμένοι και χωρίς φωνή, μίλησαν. Αλλά αποδείχθηκαν παράφωνοι. Εγκλωβισμένοι σε ένα δικομματικό σύστημα, το οποίο δε δίνει χώρο σε εναλλακτικές φωνές, έστειλαν μήνυμα οργής απέναντι στο κατεστημένο της Ουάσιγκτον, στην παγκοσμιοποίηση και την πολυπολιτισμικότητα. Όμως οφείλουμε να δούμε πιο καθαρά την επόμενη ημέρα.
Ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ έχει πολλά γκρίζα και ασαφή σημεία στο πρόγραμμά του και ειδικότερα σε κρίσιμα θέματα οικονομίας και εξωτερικής πολιτικής. Σημεία που θα ξεκαθαριστούν περισσότερο τις επόμενες εβδομάδες όταν ανακοινωθεί και το Υπουργικό Συμβούλιο που θα τον πλαισιώσει και θα έχουμε τα πρώτα δείγματα γραφής της Προεδρίας Τραμπ.
Σε κάθε περίπτωση, είναι χρήσιμο, αυτήν την ώρα, να εστιάσουμε σε τρία σημεία τα οποία επηρεάζουν και τις ισορροπίες στη γειτονιά μας:
α) Η Σταθερότητα στη Μέση Ανατολή, ο πόλεμος στη Συρία και το Κουρδικό, όσο και το μέτωπο με την Ρωσία, καθώς και οι σχέσεις με την Κυβέρνηση Ερντογάν και η στάση απέναντι στο Κυπριακό, είναι τομείς όπου θα πρέπει να δούμε αν θα υπάρξουν αλλαγές στην πολιτική Ομπάμα και ποιες θα είναι αυτές.
β) Οι σχέσεις των ΗΠΑ με την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε θέματα οικονομίας, διεθνούς εμπορίου, εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής και φυσικά τα ζητήματα δημοκρατίας, είναι θέματα που θα επηρεάσουν τον επαναπροσδιορισμό των Ευρωαμερικανικών Σχέσεων.
γ) Οι σχέσεις Ευρωπαϊκής Ένωσης-ΗΠΑ θα δοκιμαστούν επίσης και στα ζητήματα του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την εφαρμογή της συμφωνίας του Παρισιού για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, όπου η λαϊκίστικη ακροδεξιά ρητορική του Τραμπ έχει προκαλέσει εκτεταμένη και απολύτως δικαιολογημένη ανησυχία και αβεβαιότητα.
Η νέα ηγεσία των ΗΠΑ προσθέτει ανησυχία και αβεβαιότητα στην παγκόσμια σκηνή. Ωστόσο προκαλεί μία ευκαιρία και θέτει μία πρόκληση για την ίδια την Ευρώπη. Γι’ αυτό και η Αριστερά είναι αναγκαίο να επενδύσει στην κινητοποίηση των δημοκρατικών πολιτών αλλά και των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων, να αλλάξουν την συντηρητική τροχιά στην οποία κινούμαστε και η οποία ολοένα και περισσότερο οδηγεί σε εθνικιστικές αναδιπλώσεις. Έχει έρθει η στιγμή οι ευρύτερες δυνατές δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις να πάρουμε τον αέρα από τα πανιά των εθνικιστικών και μισαλλόδοξων λαϊκίστικων κινημάτων. Και ο μόνος τρόπος για να το κάνουμε, είναι να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τις σύγχρονες προκλήσεις.
Όσο η Ευρώπη ενισχύει τις μεγάλες ανισότητες, με εμμονή στη μονομερή λιτότητα και κρατώντας κλειστές στα συρτάρια τις πολιτικές ανάπτυξης, όσο συνεχίζει να βασιλεύει η αδιαφάνεια και το έλλειμμα δημοκρατίας, τόσο θα γιγαντώνεται το αφήγημα μίσους και καταστροφής κάθε διαφορετικότητας, εθνικής, φυλετικής και έμφυλης. Και αυτό οφείλουμε να το αποτρέψουμε, προβάλλοντας και ενισχύοντας -με τις κατάλληλες κάθε φορά συμμαχίες- το δικό μας προοδευτικό εναλλακτικό σχέδιο για τον κόσμο, την Ευρώπη και φυσικά την Ελλάδα.
*Ο Δημήτρης Παπαδημούλης είναι Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
http://www.ntokoumenta.gr/
on 11:23:00 μ.μ..
Filed under
ΑΡΘΡΟ,
ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΤΑΣΚΑΣ
.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0
