ΝΥΤ: Οι 4 μεγάλες κρίσεις που απειλούν με διάλυση την Ευρώπη
ΔΙΕΘΝΗ, ΡΟΗ 7:11:00 μ.μ.
Η Βρετανία έκανε ένα ακόμα βήμα για το διαζύγιο με την ΕΕ, η Σκωτία αναζητά επίμονα την ανεξαρτησία της απειλώντας με νέο δημοψήφισμα, η ακροδεξιά στην Ολλανδία αναμένει αυξημένα ποσοστά στην αυριανή κάλπη και η Τουρκία οδηγείται σε μετωπική σύγκρουση με την Ευρώπη. “Ολα τα παραπάνω αναδεικνύουν για μια ακόμη φορά, ίσως με μεγαλύτερη ένταση, τις δυσκολίες αλλά και την αδυναμία της Ευρώπης να παραμείνει ενωμένη.
Η κάθε μια από αυτές τις κρίσεις δεν είναι ικανή από μόνη να διαλύσει την Ευρώπη. Ολες μαζί όμως αποτελούν ένα τεστ για την Ευρώπη. Μπορεί να ξεπεράσει και να διαχειριστεί το πρόβλημα ή θα οδηγηθεί στην μεγαλύτερη μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, κρίση;
1) Η νίκη της Ολλανδικής Σκληράς δεξιάς στην κάλπη
Η ολλανδική σκληρά δεξιά που σήμερα κατέχει 15 από τις 150 θέσεις του ολλανδικού κοινοβουλίου αναμένεται να έχει μια πολύ καλή επίδοση στην κάλπη. Οι δημοσκοπήσεις δίνουν στο κόμμα του Γκέερτ Βίλντερς κέρδη 5 έως 15 επιπλέον εδρών, γεγονός που θα καταστήσει το ακροδεξιό κόμμα τη δεύτερη μεγαλύτερη πολιτική δύναμη της Ολλανδίας.
Φαντάζει απίθανο να ηγηθεί ο Βίλντερς μιας κυβέρνησης συνασπισμού, με δεδομένο ότι θα χρειαστεί 76 έδρες και κανένα από τα κόμματα δεν είναι διατεθειμένο να συνεργαστεί μαζί του. Το ολλανδικό εκλογικό σύστημα μάλιστα επιτρέπει στα συστημικά κόμματα να σχηματίσουν κυβερνητικό συνασπισμό χωρίς το Κόμμα της Ελευθερίας. Παρ” όλα αυτά η επίδοση των Ολλανδών δεξιών θα αποτελέσει «πυξίδα» για την πορεία των ακροδεξιών στη Γαλλία αλλά και τη Γερμανία. Ακόμα κι αν ο Βίλντερς χάσει, ακόμα κι αν χάσει και η Μαρίν Λεπέν, η ενίσχυσή τους θα αποτελέσει μοχλό πίεσης για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Το τεστ λοιπόν στην περίπτωση της Ολλανδίας δεν είναι η κάλπη αλλά με ποιο τρόπο τα συστημικά κόμματα θα μπορέσουν να διαχειριστούν τη συρρίκνωση της δύναμής τους και την πίεση που θα δεχθούν από τη άνοδο της ακροδεξιάς. Οι ακροδεξιοί θα πιέσουν για λαϊκίστικες πολιτικές που θα έχουν ως αποτέλεσμα την στοχοποίηση των μεταναστών και βέβαια την αποδυνάμωση της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
2) Η μετωπική της Τουρκίας με την Ευρώπη
Η διαμάχη της Τουρκίας με την Ευρώπη και ο πόλεμος δηλώσεων εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Ερντογάν. Πράγματι αλλά όχι μόνο. Ο Ερντογάν εμφανίζεται ως ο απόλυτος ηγέτης που δεν υπολογίζει τίποτα μπροστά στο εθνικό συμφέρον της χώρας του όμως και ο Ολλανδός πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε εμφανίζεται ως ο πρωθυπουργός που τολμά να τα βάλει με τον πανίσχυρο ηγέτη της Τουρκίας.
Είναι προς το συμφέρον της Ευρώπης και της Τουρκίας να αποκλιμακώσουν την ένταση. Αν όμως καταρρεύσει η συμφωνία για το προσφυγικό, η περαιτέρω άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη είναι προδιαγεγραμένη.
3) Το Αρθρο 50 φέρνει πιο κοντά το Brexit
H έγκριση από το βρετανικό κοινοβούλιο του νομοσχεδίου για το Brexit λύνει τα χέρια της Τερέζα Μέι. Η ενεργοποίηση του Αρθρου 50 θα ανοίξει τον δρόμο για μια διετία δύσκολων διαπραγματεύσεων με την ΕΕ. Τι θα συμβεί όμως εάν στα δύο αυτά χρόνια δεν καταστεί εφικτή μια συμφωνία; Το ενδεχόμενο ενός «άτακτου» Βrexit- αν και φαντάζει απίθανο- δεν αποκλείεται. Και στις δύο περιπτώσεις, με ή χωρίς συμφωνίες, το Brexit θα έχει ανυπολόγιστες επιπτώσεις στην Βρετανία αλλά και την ΕΕ.
4) Ο πόθος της ανεξαρτησίας
Οι δηλώσεις της πρωθυπουργού της Σκοτίας περί νέου δημοψηφίσματος για ανεξαρτησία πριν το Brexit πυροδοτεί έναν νέο κύκλο σφοδρής αντιπαράθεσης της Σκοτίας με το Λονδίνο με άγνωστο αποτέλεσμα. Η βόρεια Ιρλανδία θα μπορούσε να ακολουθήσει και το Ηνωμένο Βασίλειο θα οδηγούνταν σε κατακερματισμό. Τι σημαίνει αυτό για την Βρετανία και ποιές θα ήταν οι επιπτώσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη; Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει.
http://www.pentapostagma.gr
on 7:11:00 μ.μ..
Filed under
