Τι μας «μαγειρεύει» η Τουρκία…; Από την απεμπλοκή του 1996, στη διαρκή κλιμάκωση προκλήσεων στο σήμερα – (Β’ Μέρος)

Του Γιώργου Βαζάκα

Και τώρα με τη σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών στον Έβρο από τους Τούρκους, η απαράδεκτα εχθρική συμπεριφορά της Τουρκίας συνεχίζεται ακάθεκτη.

Πριν λίγες μέρες προκάλεσε την απομάκρυνση του ιταλικού σκάφους από την κυπριακή ΑΟΖ, όπου θα έκανε έρευνες για υδρογονάνθρακες, απειλώντας το να το εμβολίσει. Και σ’ αυτά τα γεγονότα και η ελληνική και η κυπριακή πολιτική ηγεσία εξακολουθούν την πολιτική του κατευνασμού, συνιστούν ψυχραιμία ως πρέποντα ρεαλισμό.

Κι ενώ ολόκληρος ο Ελληνικός λαός βράζει, Τα ΜΜΕ προσπαθούν με εξυπνακίστικες ανακοινώσεις να τον καθησυχάζουν ότι όλα αντιμετωπίζονται, όπως πρέπει. Ο κόσμος όμως βλέπει ταπείνωση της πατρίδας μας και αναζητά ενημέρωση σωστή και διαδικασίες εθνικής δικαίωσης. Θλίβεται απέραντα να βλέπει να διασύρονται στα ΜΜΕ οι συλληφθέντες στρατιωτικοί μας από Τούρκους στρατιώτες κατά τα άλλα και οι μεν και οι δε μέλη του ΝΑΤΟ. Αλλά μήπως για τα προαναφερθέντα γεγονότα έδειξε το ΝΑΤΟ καμιά παρέμβαση αποκατάστασης δικαίου στις έκνομες κατά τις διεθνείς συνθήκες ενέργειες της Τουρκίας; Κατά τα άλλα όμως αλωνίζει το Αιγαίο παίρνοντας άδεια από τον Έλληνα υπουργό άμυνας, χωρίς αυτό να περάσει από τη βουλή. Όσο για τους μεγάλους μας συμμάχους τις ΗΠΑ και την ΕΕ και οι δυο ως πόντιοι Πιλάτοι συνιστούν το μεγαλόψυχο: « παιδιά βρείτε τα» εξισώνοντας το θύτη με το θύμα. Το να προσμένουν πια οι ελληνικές κυβερνήσεις στην αμερικανική και ευρωπαϊκή στήριξη αγγίζει τα όρια της αυτοτύφλωσης. Επί τέλους είναι καιρός να εγκαταλείψουν αυτή τη ληθαργική «ψυχραιμία», μπας και προλάβουμε να σταματήσουμε την εδαφική συρρίκνωση ή τον ακρωτηριασμό της Ελλάδας μας.

Από τα όσα παραπάνω αναλύσαμε, καταδείχνεται ότι η για χρόνια επικρατούσα αντίληψη στην ελληνική πολιτική ηγεσία: «Δε διεκδικούμε τίποτε και δεν παραχωρούμε τίποτα» είναι άνευ ουσίας, όταν δεν μπορούμε να διασφαλίσουμε τα υπάρχοντα. Τίποτε δεν χαρίζεται και τίποτε δεν κρατιέται, αν δεν μπορείς να το κρατήσεις. Επομένως – επιτακτικό το ερώτημα – Τι έπρεπε να κάνει και τι να κάνει από εδώ και μπρος το σύστημα εξουσίας; Μία απάντηση δεν την πήραμε από κάποιον πολιτικό της ελληνικής Βουλής, που να δίνει πρακτική ουσιαστική αντιμετώπιση στις πειρατικές συμπεριφορές της Τουρκίας. Απεναντίας ο πρόεδρος του εξωκοινοβουλευτικού κόμματος Ε.ΠΑ.Μ. (Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου), ο Δ. Καζάκης προτείνει με πειστικότητα ότι η χώρα μας σε ανάλογες προκλήσεις από την Τουρκία ή από οπουδήποτε οφείλει να πράξει ό,τι προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο. Και το Διεθνές Δίκαιο λέει ότι Η χώρα μας έχει υποχρέωση να κάνει παράσταση σημαίας στην περιοχή της πρόκλησης και μάλιστα ειδοποιώντας το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ λέγοντας, εάν με προκαλέσουν και μάλιστα με επιθετική ενέργεια, έχω κάθε δικαίωμα εμπλοκής.

Πειστικό σχετικό παράδειγμα σε σχέση με την εν λόγω πρόταση, αποτελεί πρόσφατα η συμπεριφορά της Κίνας στη νότια θάλασσα της Κίνας, όπου αμφισβητήθηκαν κάποια μικρά νησάκια της από τις Φιλιππίνες και τους Αμερικανούς. Τι συνέβη λοιπόν; Έγινε πόλεμος; Όχι, γιατί; Γιατί η Κίνα κατέβασε το στόλο της κάτω με παράσταση σημαίας (έτσι χαρακτηρίζεται αυτό στη διεθνή ορολογία) και τους είπε: κυτάξτε να δείτε η περιοχή είναι δική μου, είναι κυριαρχικά μου δικαιώματα και είμαι διατεθειμένος να τα υπερασπίσω. Οι διεκδικητές των νησιών « ανέκρουσαν πρύμναν». Και αν έτσι έπραξε η Κίνα, κάπως ανάλογα στα 1976 στην τότε πρόκληση της Τουρκίας να διεξάγει έρευνες στο Αιγαίο με το σκάφος της «Χώρα», δε λειτούργησε η Ελλάδα με τον πρωθυπουργό της τον Α. Παπανδρέου που βροντοφώναξε στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις το: «βυθίσατε το Χώρα», οπότε ούτε πόλεμος έγινε και το « Χώρα» δεν τόλμησε να εμφανισθεί στο Αιγαίο. Αντιλαμβανόμαστε ότι, τότε μόνο εξασφαλίζεις την εθνική σου επικράτεια, όταν δεν κάνεις πολιτική ενδοτισμού ή κατευναστική πολιτική.

Επί τέλους οι ελληνικές κυβερνήσεις εμπρός στα δίκαια της πατρίδας μας έχουν χρέος να εγκαταλείψουν πια το φοβικό σύνδρομο της «αυτοσυγκράτησης» και … «ψυχραιμίας», αντίθετα οφείλουν να συνεγείρουν τον πατριωτισμό του λαού μας ενημερώνοντάς τον ακριβοδίκαια για τις δυνατότητες άμυνας της χώρας μας, τονώνοντας το ηθικό του.

Ακριβώς σ’ αυτό το σημείο κρίνω απαραίτητο να αναφέρω τις εκτιμήσεις πολεμικών δυνατοτήτων ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία εκ μέρους ενός ειδικού ανθρώπου, Υποστράτηγου Ε.Α. του κ. Ν. Καρατουλιώτη. Ο κ. Καρατουλιώτης αναφέρει ότι προς το παρόν δεν υπάρχει κίνδυνος γενικής σύρραξης μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, επειδή οι συσχετισμοί είναι υπέρ της Ελλάδας:

1) Η Ελλάδα διαθέτει πληθώρα νησιών και βραχονησίδων, που από γεωστρατηγική άποψη δίνουν ένα σημαντικό πολλαπλασιαστή ισχύος στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας μας. Περιληπτικά και απλοϊκά – τονίζει ο Στρατηγός – αυτά τα νησιά θα μπορούν να λειτουργήσουν σαν αβύθιστα αεροπλανοφόρα και με την τοποθέτηση σ’ αυτά οπλικών συστημάτων να επιφέρουν τεράστιες απώλειες στον επιτιθέμενο.

2) Η Τουρκία στερείται παντελώς αντιαεροπορικής άμυνας μεγάλου και μεσαίου βεληνεκούς σε αντίθεση με την Ελλάδα ( patriot – S 300 – TOR M1 κλπ)

3) Η Ελλάδα διαθέτει τα πλέον σύγχρονα υποβρύχια και υπερτερεί σε ναυτική ισχύ. Αυτό το γνωρίζει η Τουρκία και εκτιμά ότι πιθανές επιχειρήσεις στο θαλάσσιο χώρο θα γίνει ο υγρός της τάφος.

4) Η Ελλάδα διαθέτει πυραύλους Exocet οι οποίοι σε συνδυασμό με τα Μιράζ 2000 μπορούν να καταστρέψουν την όποια αποβατική τουρκική επιχείρηση. Υπόψη ότι στον πόλεμο των Φώκλαντ το 1982 ο συγκεκριμένος πύραυλος βύθισε δύο από τα έξι πλοία των Άγγλων.

Όμως ο κ. Καρατουλιώτης δεν κρύβεται και δεν εφησυχάζει που για τώρα οι συσχετισμοί είναι, όπως μας εξήγησε, υπέρ της Ελλάδας. Προχωρώντας την ανάλυσή του μας ενημερώνει ότι οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις από τώρα αρχίζουν να εξοπλίζονται πυρετωδώς με ένα πρόγραμμα 120 δις δολάρια που θα ολοκληρωθεί σε βάθος επταετίας. Σύμφωνα με αυτό ο τουρκικός στρατός θα εφοδιασθεί: 1) 100 με 150 F – 35 που θα του εξασφαλίσουν συντριπτική αεροπορική υπεροχή. 2)Μεγάλο αριθμό υποβρυχίων ίδιου τύπου με τα δικά μας αλλά πιο σύγχρονα και βελτιωμένα, αποκτώντας έτσι υποθαλάσσια υπεροχή. 3)Κατασκευή μίνι αεροπλανοφόρου 4) Μεγάλο αριθμό επιφανειακών θαλάσσιων πολεμικών πλοίων (φρεγάτες, κορβέτες, αποβατικά πλοία κλπ) 5) Κατασκευάζουν το δικό τους πολεμικό αεροπλάνο, για να μην εξαρτώνται από τις ξένες αγορές 6) εφοδιάζονται με πληθώρα πυραυλικών συστημάτων.

Αυτή είναι και θα είναι η στρατιωτική κατάσταση, όπως μας την περιγράφει ο Υποστράτηγος Καρατουλιώτης. Σ’ αυτή σήμερα την κρίσιμη περίοδο, όταν όλα στην περιοχή μας επαναπροσδιορίζονται γεωπολιτικά, η άμυνα της πατρίδας μας πρέπει ουσιαστικά να ενισχυθεί. Οι πολιτικές της ηγεσίες επί τέλους να εγκαταλείψουν τον ενδοτισμό απέναντι στον τουρκικό ή οποιονδήποτε άλλο πειρατικό επεκτατισμό. Οφείλουν επί τέλους να τονώσουν με την αντικειμενική ενημέρωση το πατριωτικό φρόνημα του ελληνικού λαού κι όχι να τον απογοητεύουν όπως συνέβη στα Ίμια το 1996 περιφρονώντας το ιερό σύμβουλο και λέγοντας: « Πέστε ότι τη σημαία την πήρε ο αέρας»

Κλείνοντας θα ξανατονίσουμε ότι η Τουρκία, λόγω του ελληνικού ενδοτισμού από το «γριζάρισμα» των Ιμίων το 1996, έφτασε στην ημιεπίσημη προσάρτηση τους θέτοντας τέλος στο καθεστώς των «γκρίζων ζωνών», που ίσχυε μέχρι σήμερα. Και αναρωτιόμαστε τι περισσότερο πρέπει να γίνει, ώστε το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα να χάσει την «ψυχραιμία» του; Τα ίδια συμβαίνουν εκ μέρους της Τουρκίας και εναντίον της Κύπρου, χρησιμοποιεί τη στρατιωτική της ισχύ και ακυρώνει στην πράξη κυριαρχικά της δικαιώματα (ματαιώνει έρευνες για υδρογονάνθρακες στα οικόπεδά της).

Για την όλη αυτή κρίσιμη κατάσταση ο καθηγητής της Γεωπολιτικής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων Κώστας Γρίβας μας συμβουλεύει: « Το να αναμένει η Ελλάδα μια αποφασιστική αμερικανική παρέμβαση υπέρ της Ελληνικών συμφερόντων είναι κάτι το ανεδαφικό και το να πιστεύει στην ευρωπαϊκή στήριξη, αυτό αγγίζει τα όρια της αυτοτύφλωσης. Η Τουρκία επιδιώκει να απορροφήσει την Κύπρο και να μετατρέψει την Ελλάδα σε χώρα δορυφόρο. Κανείς δε θα έλθει να μα βοηθήσει. Ό, τι κάνουμε, πρέπει να το κάνουμε μόνοι μας. Και ιδιαίτερα για την Κύπρο – δεν είναι αργά – τονίζει ο κ. Γρίβας οφείλει σιγά – σιγά να εξοπλίζεται βασισμένη στις διεθνείς εξελίξεις της στρατιωτικής τεχνολογίας. Μπορεί π.χ. να προμηθευτεί τα προϊόντα της λεγόμενης «Πυραυλικής Επανάστασης» (Missile Revolution), που επιτρέπουν την ανάπτυξη φθηνών πυραυλικών συστημάτων, που μπορούν να προσβάλουν πολεμικά πλοία σε μεγάλες αποστάσεις από τις ακτές. Έτσι θα διαμορφώσει ο ελληνισμός αποτρεπτική στρατηγική έναντι του τούρκικου ιμπεριαλισμού, χωρίς να πιστεύει σε καλοκάγαθους γίγαντες που θα έλθουν ,για να τον σώσουν, αλλά να αρχίσει να επενδύει στον εαυτό του, χωρίς ηττοπάθεια και χωρίς μεταφυσική ανάγνωση της ισχύος του αντιπάλου.

Ο Γιώργος Βαζάκας είναι φιλόλογος και μέλος του Ε.ΠΑ.Μ.

/epamhellas.gr