Το Μάτι, το Γουδί και το Αύριο ! Άρθρο Συνταγματάρχη ε.α

Άρθρο Γνώμης του Ευάγγ. Αθανασιάδη*

Παρακολουθώ τις ειδήσεις.

Για την τραγωδία στο Μάτι κάλεσαν τους Δημάρχους, τη Περιφερειάρχη, τον Αρχηγό της Αστυνομίας, τον Αρχηγό της Πυροσβεστικής, οιονεί κατηγορουμένους.

Ο στρατηλάτης υπουργός, που προΐστατο των επιχειρήσεων που είναι ;

Ας κάνουμε μερικές απλοϊκές σκέψεις.

Ο ένας Δήμαρχος θα πει τον άλλο Δήμαρχο και το αντίστροφο. Και οι δύο μαζί θα πουν τη Περιφερειάρχη.

Και οι τρείς μαζί θα δείξουν τον Αρχηγό της Πυροσβεστικής και ολίγον τι, της Αστυνομίας.

Η πολιτική προστασία θα δείχνει μια προς την τοπική αυτοδιοίκηση και μια προς τη πυροσβεστική, ο υπουργός προσπαθεί να βγει στο περιθώριο.

Η ανακρίτρια εάν κατηγορήσει πολιτικό πρόσωπο, «αμελλητί» πρέπει να στείλει την δικογραφία στη Βουλή, οπότε «ζήσε Μαϊ να φας τριφύλλι», και τελικώς έκθετος μένει ο Αρχηγός της πυροσβεστικής.

Όλοι κάνανε της εξυπνάδες τους και τις πολιτικές τους, στη πλάτη του Αρχηγού της Πυροσβεστικής.

Αυτή είναι η εξέλιξη της τραγωδίας στο Μάτι. Δλδ Δήμαρχοι, Περιφερειάρχης, Πολιτική προστασία και Υπουργοί κάνανε το κομμάτι τους και πληρώνει μόνο ο Αρχηγός της πυροσβεστικής.

Μα μήπως το ίδιο δεν ήταν και η δίκη των έξι στο Γουδί;

Χίλιοι κάνανε βλακείες και τη πλήρωσαν έξι, που κατά συγκυρία ή κατά λάθος τους ανατέθηκε κάποια θέση.

Ίσως κάποιος φιλόσοφος να πει: «αυτό είναι το τίμημα της Δόξας και του Αξιώματος».

Η πραγματικότητα είναι ότι αυτό είναι το τίμημα του ηλιθίου με αξίωμα.

Συμπέρασμα για το μέλλον:

«Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού».

Τώρα πλέον μιλάμε για το «τρείς εξαμαρτείν».

Και το συμπέρασμα για τους Αρχηγούς των Σωμάτων των Ενστόλων.

Λοιπόν Αρχηγοί. Αποδεικνύεται από τη πράξη, ότι δεν είστε απλά εκτελεστικά όργανα πολιτικών εντολών. Είστε και κάτι άλλο.

Άλλο είναι η μεταβίβαση διαταγών εντός της στρατιωτικής ιεραρχίας, που αφορούν την εκτέλεση στρατιωτικών καθηκόντων και τελείως ιδιαίτερη είναι η πολιτική εντολή προς τη στρατιωτική ηγεσία ή τους αρχηγούς σωμάτων ασφαλείας.

Εκεί χρειάζεται ειδικής μορφής ανάλυση και εκτίμηση.

Η πολιτεία, σας όρισε εκεί ως ειδικούς τεχνοκράτες. Εντολές οι οποίες αντίκεινται στην επιστήμη, πρακτική και θεωρία των αρμοδιοτήτων σας, δεν είναι εκτελεστές και πρέπει σθεναρά να υπερασπιστείτε τις θέσεις σας.

Είναι σαν ένας ιδιοκτήτης να απαιτήσει από τον πολιτικό Μηχανικό να παραλείψει όλες τις κολόνες από το σπίτι του. Προφανώς ο Πολ Μηχανικός θα δυσανασχετήσει έντονα και θα παραιτηθεί.

Έτσι, η εξασφάλιση των απαιτουμένων μέσων, υλικών, προσωπικού, πόρων και εκπαιδεύσεων είναι απαραίτητα και απαιτητά χωρίς συμβιβασμούς και εκπτώσεις.

Και όταν υπολείπονται κάποια «μίνιμουμ», τα απαιτείς έναντι της παραιτήσεώς σου.**

Και γι αυτό πρέπει να είναι ενήμεροι και σύμφωνοι (προς διασφάλιση της ορθότητας και πιστότητας της θέσης) και οι 10 επόμενοι στρατηγοί.

Σύμφωνα και με τη λαϊκή ρήση, που δυστυχώς δεν έχει υποκατασταθεί από κοσμιοτέρα: «με πορδές δεν βάφονται αυγά».

Είστε οι μόνοι που η πολιτεία ονομάζει θεσμοθετημένα και επισήμως «Αρχηγούς».

Τα ιστορικά δεδομένα πλέον είναι παλαιά και τα πρόσφατα λειτουργούν υπενθυμητικά.

Το Γουδί παραμένει τοπογραφικά προσδιορισμένο στη ίδια θέση. Τα πρόσωπα αλλάζουν.

Οι Αρχηγοί των όπλων και Σωμάτων ας αρθούν στο ύψος των περιστάσεων της θέσεως και του βαθμού τους.

Η αγαθή προαίρεση, η συγκατάβαση και η εκ των ενόντων αντιμετώπιση, δεν αναγνωρίζονται σαν επαρκή ελαφρυντικά της αγνής και αγωνιώδους προσπάθειάς σας, να συμβιβάσετε τα ασυμβίβαστα.

Οι καιροί είναι «πονηροί», τα επερχόμενα απαιτητικά, διάθεση κατανόησης και συγκατάβασης ανύπαρκτη.

Ο Ευάγγελος Αθανασιάδης είναι Συνταγματάρχης ε.α.

** Όταν αναλαμβάνει κάποιος Αρχηγός πρέπει:

α. Να σχεδιάζει σαν να μείνει 5 μήνες, για να είναι αποτελεσματικός (και να μην χαθεί σε ατέρμονες αναλύσεις και επιτελικούς σχεδιασμούς).

β. Να έχει στόχους και σχέδια σαν να είναι να μείνει 5 χρόνια, για να έχει λόγω υπάρξεως και μακροπρόθεσμη σκέψη και προοπτική.

γ. Το πρώτο έγγραφο που θα συντάξει και υπογράψει να είναι η αναφορά παραιτήσεώς του, για να μην εξαρτάται από κανέναν και τίποτα.

δ. Κάθε μέρα του να είναι «σαν να είναι η πρώτη και η τελευταία μέρα», δλδ με τόσες προσδοκίες προσφοράς και καμία προσδοκία απολαβών. Και με το μεράκι και την ορμή της πρώτης και την επιμέλεια και την σωφροσύνη της τελευταίας. Και,

ε. Να εύχεται ο Θεός να καλοφωτίζει και να φυλάει τους υφισταμένους του και τον ίδιο.