Τι είναι άραγε το «θεσμικό» κύριε Παρασκευόπουλε;
ΑΡΘΡΟ, ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΞΕΒΑΝΗΣ 7:03:00 μ.μ.
Ο υπουργός Δικαιοσύνης, αρέσκεται απ’ ό,τι ακούω να λέει πως είναι θεσμικός. Τι είναι όμως αλήθεια αυτό το «θεσμικός»;
Του Κώστα Βαξεβάνη
Μου μοιάζει λίγο με το «αντικειμενικός» της δημοσιογραφίας. Με το μύθο της αντικειμενικότητας, οι δημοσιογράφοι έφτιαξαν ένα μαυσωλείο, στο οποίο εναπόθεσαν την νεκρή τους τιμή και άναψαν ολόγυρα τα κηροπήγια του εκμαυλισμού τους. Μουμιοποιήθηκε η δημοσιογραφική τιμή, μουμιοποιήθηκε και αφυδατώθηκε και η αποκαλυπτική δημοσιογραφία.
Αντί να αποκαλύπτουν οι δημοσιογράφοι, παραθέτουν δελτία τύπου, βάζουν τον ένα να «τονίζει», τον άλλο να «υποστηρίζει» τον τρίτο να «ισχυρίζεται» και φτιάχνουν μια σούπα που στην επιφάνειά της πλέει όλη η λίγδα της διαπλοκής. Εραστές των «ίσων αποστάσεων», μοιάζουν με εκείνο τον τύπο που βλέπει έναν αδύναμο να δολοφονείται από ένα φονιά, αλλά επικαλείται την ουδετερότητα και τις ίσες αποστάσεις για να μείνει μακριά.
Αυτοί είναι οι «θεσμικοί» δημοσιογράφοι, που έχουν βαφτίσει ως αντικειμενικότητα τους συμψηφισμούς, την αποχή από την ευθύνη και το θάρρος και την επίκληση άδικων κανόνων τους οποίους έχουν όμως βαφτίσει ίσες αποστάσεις. Μπροστά στον ξυλοδαρμό, τη δολοφονία της κοινωνίας από ολιγάρχες και λαμόγια, αναφωνούν πως είναι ουδέτεροι και ευλαβικοί με τη συνενοχική τους απόσταση. Είναι προφανές, πως αυτή η θεσμικότητα είναι μια βολική εφεύρεση που δεν προστατεύει την κοινωνία και δεν βοηθά την αλήθεια. Είναι μια κατασκευή που εξυπηρετεί αυτούς που φτιάχνουν «θεσμούς» που συνήθως δεν είναι τίποτα άλλο από τη νομιμοποίηση των παραθεσμικών τους λειτουργιών.
Αναρωτιέμαι λοιπόν τι εννοεί ο κύριος Υπουργός Δικαιοσύνης επιμένοντας πως είναι θεσμικός. Εννοεί πως σε κάθε δήλωση Πολάκη, δημοσιογράφου ή απλού πολίτη που περιγράφει την άθλια πραγματικότητα στη Δικαιοσύνη για την οποία έχει ευθύνη, θα παραθέτει ένα «ναι μεν αλλά» ή ένα «ναι αλλά δεν είναι όλοι»; Εννοεί πως σε κάθε αντιπαράθεση που ανοίγει ο Αναπληρωτής Υπουργός Δημήτρης Παπαγγελόπουλος για να ξεκαθαρίσει την κατάσταση, αυτός θα αφήνει ένα παραθυράκι για να γραφτεί το σύνηθες πια «άδειασε ο Παρασκευόπουλος τον Παπαγγελόπουλο»; Θα ανακαλύπτει συνεχώς μια απόσταση ασφαλείας και μη διαταραχής της κατάστασης; Μα νομίζω πως δεν ήρθε για να εξυπηρετήσει αυτή την κατάσταση αλλά για να την αλλάξει.
Όσο καιρό είναι Υπουργός Δικαιοσύνης ο Νίκος Παρασκευόπουλος, το δικαστικό σκάνδαλο που εξελίσσεται με φόντο τον επιχειρηματία Ανδρέα Βγενόπουλο είναι πρωτοφανές.
Εισαγγελείς παίρνουν δικογραφίες παρανόμως και τις αρχειοθετούν. Άλλοι εισαγγελείς εισάγουν παράτυπα σε δικαστικά συμβούλια αιτήματα δικαστικής συνδρομής που είναι αρμοδιότητα ενός Εισαγγελέα Δικαστικής Συνδρομής και εξασφαλίζουν χρόνο στον ελεγχόμενο. Η Εισαγγελέας Τσατάνη έχει γελοιοποιήσει ακόμη και την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, ενώ μια άλλη Εισαγγελέας η Θεοδωροπούλου, αναλαμβάνει υποθέσεις Βγενόπουλου και (όπως ακριβώς η Τσατάνη με την ίδια μέθοδο και τις ίδιες διαβολικές συμπτώσεις) τις αρχειοθετεί τη μέρα ακριβώς που πρέπει να ανακριθεί από Κύπριους.
Μια βιομηχανία που επιχειρεί να ελληνοποιήσει τις διεθνείς δικαστικές εκκρεμότητες του Βγενόπουλου και να παράξει αθωωτικό δεδικασμένο λειτουργεί επί ΣΥΡΙΖΑ και επί Παρασκευόπουλου. Επί ημερών Παρασκευόπουλου, ο Βγενόπουλος χτύπησε το θεσμό του Προέδρου του Αρείου Πάγου κατασκευάζοντας επικοινωνιακά την ενοχή της Προέδρου. Και επί ημερών Παρασκευόπουλου, χρειάστηκαν δημοσιεύματα, για να κάνει ο Παρασκευόπουλος το αυτονόητο, να δώσει εντολή ελέγχου για την απερχόμενη Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ευτέρπη Κουτζαμάνη μετά από αναφορά Εισαγγελέα Εφετών που διαβεβαίωνε πως σχεδόν τον χτύπησε για να μην προχωρήσει η υπόθεση Βγενόπουλου.
Ο κύριος Παρασκευόπουλος περηφανεύεται πως είναι θεσμικός και προφανώς εννοεί, στη μέση όσων συμβαίνουν, χωρίς την ευθύνη για να τελειώνει αυτή η χώρα με τη Δικαιοσύνη που ταλαιπωρούν λίγοι αλλά ισχυροί. Όχι, Δικαιοσύνη δεν είναι η ανησυχία των «δικαιωματικών» νόμων που φέρνει ο κύριος Παρασκευόπουλος και οι οποίοι έχουν απελευθερώσει πολλούς εγκληματίες του λευκού κολάρου. Είναι η απρόσκοπτη απόδοση πραγματικής Δικαιοσύνης και κυρίως εκεί που υπάρχει έλλειμα. Ούτε η προσήλωση στην καθηγητική ανάλυση συνεδριακού τύπου. Μέχρι να γίνει αυτή η ανάλυση, οι βρώμικοι έχουν κάνει τη δουλειά τους και έχουν γίνει οι ίδιοι Δικαιοσύνη με τον τρόπο τους.
Δικαιοσύνη πάνω απ’ όλα, είναι να βάλει ο υπουργός Δικαιοσύνης το χέρι βαθιά μέσα στη βρωμιά που έχουν δημιουργήσει στη χώρα και να καθαρίσει. Δεν ξέρω αν θα φορέσει γάντι για κάτι τέτοιο, αλλά το θέμα είναι να σηκώσει το γάντι της πρόκλησης. Διαφορετικά θα επιβεβαιώσει τη ρήση ενός παλιού πρωθυπουργού που έλεγε πως «οι καθηγητές Πανεπιστημίου δεν είναι για υπουργοί, είναι για να τρως και να πίνεις κανένα κρασί μαζί τους ακούγοντας θεωρίες για το πώς πρέπει να είναι η κατάσταση την οποία σε καμιά περίπτωση δεν είναι ικανοί να αναλάβουν να φτιάξουν οι ίδιοι».
on 7:03:00 μ.μ..
Filed under
ΑΡΘΡΟ,
ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΞΕΒΑΝΗΣ
.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0
