Ο Γκάλης στη δεκαετία του 1980 έβαλε το μπάσκετ σε κάθε ελληνικό σπίτι δείχνοντας ότι και ένας άνθρωπος με ύψος κοντά στο 1,80 μπορεί να νικάει κατά πρόσωπο "αρκούδες" τύπου Τκατσένκο. Μέχρι τότε το μπάσκετ στην Ελλάδα εθεωρείτο άθλημα για ελάχιστους δίμετρους με πλέϊ μέϊκερ για συπλήρωμα. Ο Γκάλης το άλλαξε.
Του Γιάννη Ντάσκα
'Ηρθε ο κόουτς Ομπράντοβιτς και αμέσως σχεδόν είδε στο πρόσωπο ενός παίκτη του Ηρακλή μια σπάνια μπασκετική φυσιογνωμία, τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Χέρι-χέρι οι δυο τους επί 13 χρόνια στον ΠΑΟ ανέδειξαν ο ένας στον άλλο και οι δυο μαζί την ομάδα σε κορυφαίους της Ευρώπης όλων των εποχών. Προπονητής, μπασκετμπολίστας, ομάδα.
Ο χωρισμός του επιβεβαίωσε του λόγου το αληθές.
Στην φετινή ευρωλίγκα ο Διαμαντίδης παρ' ολίγον στα 36 του να κάνει το θαύμα, ο Ομπράντοβιτς με ομάδα από χώρα που δεν έχει ούτε ένας παίκτη αυτού του επιπέδου (Τουρκία) παρά λίγο να κάνει άλλο θαύμα και ο ψύχραιμος και Κύριος επί χρόνια βοηθός του Ομπράντοβιτς όταν βρέθηκε στο γεμάτο μπάσκετ ρωσικό περιβάλλον νίκησε στην ευρωλίγκα εκεί που η ρωσική ομάδα αποτύγχανε χαρακτηριστικά επι 8 συνεχή χρόνια παρότι έκανε τις πιο ακριβές επενδύσεις.
Πιο χαρακτηριστική η περίπτωση του Μίλος Τεόντοσιτς που στα καλύτερα του χρόνια αποτύγχανε. Με τον Ιτούδη το πήρε στην... 7η παρουσία του σε φάϊναλ φορ.
Η Ελλάδα στους αγωνιστικούς χώρους τα καταφέρνει και στο μπάσκετ και στο ποδόσφαιρο, όπως έδειξαν οι αθλητές της. Το ίδιο έδειξαν και οι προπονητές της στο μπάσκετ και στο ποδόσφαιρο έχει αρκετούς και καλούς. Δεν είναι καλύτερος ο Στραματσόνι και ο Σίλβα από τον Αναστασίου και τον Αναστασιάδη και το Δώνη και τον Πετράκη. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι οι γυμνοσάλιαγκες. Δηλαδή αυτοί που κάνουν επάγγελμα στην πλάτη των αθλητών και μάλιστα καταφέρνουν να σκεπάσουν τους αθλητές και να τους οδηγήσουν στην αφάνεια μόλις τελειώσουν την καριέρα τους στους αγωνιστικούς χώρους.
Αυτή είναι μια δράκα παραγόντων και μια δράκα δημοσιογράφων. Όλοι αυτοί παριστάνουν τους ειδικούς χωρίς να έχουν μπει σε αγωνιστικό χώρο για να ιδρώσουν ή σε ειδικό σχολείο για ειδική, επίπονη εκπαίδευση. Απλά και μαφιόζικα οι μεν (παράγοντες) στηρίζουν τους δε (δημοσιογράφους) με ελάχιστες ένθεν κακείθεν εξαιρέσεις.
Και σε αυτό το ευρωμπάσκετ, έστω σε μικρότερο βαθμό γυμνσάλιαγκες εμφανίστηκαν με... επιστημονικό τρόπο.
Ο Γκάλης δεν υπήρξε πουθενά, ενώ σκέπασε τα πάντα ο Γιαννάκης. Στην εποχή τους η αξία τους ήταν μεγάλη, αλλά πολύ διακριτή υπέρ του Γκάλη. Και σε αυτό το ευρωμπάσκετ ακούστηκαν πάμπολλες φορές τα ονόματα των Σπανούλη, Πρίντεζη, Παπανικολάου, Μπαρτζώκα, Ολυμπιακού και καμία του Διαμαντίδη, του Ομπράντοβιτς (σε σχέση με τον Παναθηναίκό και τα 6 πρωταθλήματα), του Αλβέρτη.
Εάν βέβαια ιδιοκτήτης του ΠΑΟ ήταν οι Αγγγελόπουλοι και του ποδοσφαιρικού ο Κόκκαλης, τότε θα ακούγονταν 200 φορές τα ονόματα αυτά και καμία των άλλων που ακούστηκαν. Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα πρέπει να είναι υπερήφανη γιατί σε αυτό το φάϊναλ φορ και οι τέσσερις ομάδες ενώ ήταν ξένες (ρωσική, βάσκικη, τουρκική) σε κάθε μία Έλληνες (Ιτούδης, Μπαρτζώκας, Μπουρούσης, Σλούκας) είχαν το βασικό ρόλο.
Καμία μικρή ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει πάρει ευρωπαϊκό στο ποδόσφαιρο πλην της Ελλάδας. Και καμία μικρή χώρα της Ευρώπης δεν είχε την κορυφαία ομάδα του μπάσκετ της Ευρώπης και δυο προπονητές πρωταθλητές ή με συνεχείς παρουσίες στους τελικούς.
Εύγε και ας (αυτο)περιοριστούν οι γυμνοσάλλιαγκες... Αρκετά!...
http://www.ntokoumenta.gr/