Η Ζωή θέλει τρέλα

Όταν αγαπάς χαίρεσαι ακόμα κι αν δεν είσαι με τον άλλον

Συνεχώς ακούμε για τον ένα κι αληθινό μεγάλο έρωτα. Βλέπουμε ταινίες με ζευγαράκια που κάνουν τα πάντα για να είναι μαζί. Φωτογραφίες με παθιασμένα φιλιά κάτω απ' τη βροχή και βιβλία με καλό τέλος, γάμους και ταξίδια. Αυτό μας μάθανε, αυτό είδαμε, αυτό καταλάβαμε. Τι είναι όμως πραγματικά ο αληθινός έρωτας; Αυτός που αξίζει να σε σκοτώσει και να σε αναστήσει;

Ο έρωτας μοιάζει με ψυχολογική διαταραχή, δεν έχει καμία σχέση με λογική κι αριθμούς. Όταν μπαίνουν στη μέση υπολογισμοί και μαθηματικά, παύει αυτόματα κι ο έρωτας. Βλέποντας έναν ερωτευμένο θα μπορούσαμε να πούμε πως πάσχει από διπολική διαταραχή. Τα συναισθήματά του είναι τόσο μπερδεμένα, μοιάζει συνέχεια λες και θα εκραγεί. Έχει βλέμμα χαμένο κι είναι συνεχώς χαρούμενος μα με μια λέξη μπορεί να τρελαθεί απ' τη στεναχώρια. Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει έναν ερωτευμένο άνθρωπο.

Δύο ερωτευμένοι άνθρωποι πρέπει να είναι μαζί. Τι γίνεται όμως όταν δε νιώθουν κι οι δύο το ίδιο; Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι όμορφες, αλλά συνήθως πονάνε γιατί δεν έχουν όλες οι αγάπες ανταπόκριση κι αμοιβαιότητα.

Εκεί είναι που μπορείς να ξεχωρίσεις τον πραγματικό έρωτα απ' τον απλό ενθουσιασμό. Ο ενθουσιασμός είναι γεμάτος από εγωισμό και πίεση, ο έρωτας είναι καθαρό ενδιαφέρον κι όνειρα. Ένας ερωτευμένος είναι χαρούμενος ό,τι και να γίνει, αρκεί να είναι καλά ο έρωτάς του. Δεν έχει σχέση αν θα είναι μαζί ή χώρια, σημασία έχει να είναι ευτυχισμένο το άτομο-πηγή των συναισθημάτων μας.

Δε χρειάζεσαι επιβεβαίωση στον έρωτα. Πρέπει να είσαι χαρούμενος με αυτά που νιώθεις. Τα συναισθήματα αυτά σου δίνουν ζωή, σε κάνουν να κοιτάς τον ουρανό και να χαμογελάς. Ξαφνικά ενδιαφέρεσαι για το πώς θα ντυθείς, για το σώμα σου, για τις γνώσεις σου. Θες να κάνεις συζητήσεις και να γνωρίσεις τον άλλο. Ο έρωτας σού αλλάζει τη ζωή κι όχι με τον τρόπο που λένε πως συμβαίνει. Προσπαθεί συνέχεια να γίνεσαι καλύτερος, η επικοινωνία σου κι η τριβή σου με άλλα άτομα σου προσφέρει γνώσεις.

Η καλή πλευρά του έρωτα δεν είναι αυτή που σας βρίσκει το ξημέρωμα μαζί, αλλά αυτή που σε βρίσκει χαμογελαστό και μόνο. Οι αγκαλιές και τα φιλιά είναι πάντα όμορφα, σε αναζωογονούν μα η ζωή μας δεν είναι ολόκληρη μια σχέση, είναι όμως ένας έρωτας. Ένα συναίσθημα που σε πετάει στον ουρανό και σε προσγειώνει απότομα, κάτι σαν τρέλα που σε μαγεύει καθημερινά.

Με τόσους ανθρώπους και τόσες επαφές είναι φυσικό οι δεσμοί να μην κρατούν για πάντα, αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν κρατά και το συναίσθημα. Δύο άνθρωποι που ερωτεύτηκαν και τώρα είναι φίλοι, είναι ακόμη ερωτευμένοι. Ο έρωτας καταλαγιάζει και κρύβεται, δε χρειάζεται τίτλους για να εκφραστεί ούτε μονιμότητα. Αυτοί οι άνθρωποι δε ζηλεύουν, δεν κλαίνε, δε φωνάζουν. Γιατί; Γιατί νιώθουν πραγματικά, είναι χαρούμενοι γι' αυτό και θέλουν το άλλο άτομο να είναι επίσης πραγματικά χαρούμενο με οτιδήποτε.

Το πρόβλημα αυτού του κόσμου είναι πως έχει συνδέσει ένα τόσο δυνατό συναίσθημα με κάτι γελοίο όπως μια σκηνή ζήλιας. Αν όλοι ήμασταν αληθινά ερωτευμένοι με ανθρώπους και πράγματα, τότε ο κόσμος μας θα ήταν λίγο ομορφότερος.



Επιμέλεια Κειμένου Ζωής Τεκέλογλου: Πωλίνα Πανέρη

http://www.pillowfights.gr/