Τι μας «μαγειρεύει» η Τουρκία…; Από την απεμπλοκή του 1996, στη διαρκή κλιμάκωση προκλήσεων στο σήμερα – (Α’ Μέρος)

Του Γιώργου Βαζάκα

Ξεκινούμε το άρθρο μας με κάποιους στίχους του τόσο σημαντικού μας σύγχρονου ποιητή, του Μιχάλη Γκανά από το ποιήμά του με τίτλο: ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΣΟΥ ’ΧΩ ΓΙΑ ΜΕΤΑ:

Μα η Ελλάδα ως γνωστό

ποτέ της δεν πεθαίνει

και όπως έχει ειπωθεί

κάποια στιγμή θ’ αναστηθεί

ή φάντασμα και ζόμπυ

ας κάνουμε υπομονή

το δυο χιλιάδες θα φανεί

Αγαπητέ θυμόσοφε ποιητή μας, που στο προαναφερθέν ποίημά σου τόσο παραστατικά μας παρουσιάζεις τα κοινωνικοπολιτικά καμώματα της ελληνικής κοινωνίας, δίνοντάς μας με δείγμα ειρωνείας κουράγιο, όχι μόνο μπήκε το δυο χιλιάδες, είμαστε ήδη στο δυο χιλιάδες δεκαοχτώ και στην οικονομική κατοχή των τελευταίων δέκα χρόνων η πτωχευμένη Ελλάδα μας βιώνει τα μεγαλύτερα οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα μετά τη ναζιστική κατοχή. Μέρος από τα πολλά προβλήματα που προφητικά αναφέρεις, τα ελληνοτουρκικά, θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε, όσο επαρκούν οι δυνατότητές μας.

Σ’ αυτή τη χρονική συγκυρία αναδείχνοντας, προφητικέ μας ποιητή, τα όσα άσχημα περιζώνουν την πατρίδα μας από τη δεκαετία του ’60, ευελπιστούμε αυτή να μη αναστηθεί απ’ αυτά ως φάντασμα ή ζόμπι (= νεκρός που επανέρχεται στη ζωή χωρίς ψυχή και συνείδηση) αλλά ως ρωμαλέο κράτος, κυρίαρχο και ανεξάρτητο.

Και δυστυχώς με το που φάνηκε το δυο χιλιάδες στη διαδρομή μέχρι το δυο χιλιάδες δεκαοχτώ μια πολυμορφία ζητημάτων περικυκλώνει την Ελλάδα μας: Επαπειλείται αναδιάταξη συνόρων σ’ ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή της, σχεδιάζονται ή έχουν σχεδιαστεί να διέλθουν απ’ την ελληνική επικράτεια αγωγοί υδρογονανθράκων συσχετισμένοι με παγκόσμιες αγορές. Συγκεκριμένα ο ΤΑΠ που θα ξεκινά από το Αζερμπαϊζάν, θα διασχίσει τη βόρειο Ελλάδα και θα καταλήγει στην Ευρώπη – λέγεται ότι θα λειτουργήσει από το 2019 – και είναι ανταγωνιστικός προς τους ρωσικούς αγωγούς ενέργειας προς τη δυτική Ευρώπη. Ας φανταστούμε πόσο είναι δυνατόν να αφήσουν οι ΗΠΑ υπό την κυριαρχία της Ελλάδας τον διερχόμενο απ’ αυτή αγωγό; Και στο χώρο του Αιγαίου ουσιαστικά η FRONTEX και οι ΜΚΟ ασκούν κυριαρχία με αφορμή το προσφυγικό, το ΝΑΤΟ με την παρουσία του γκριζάρισε την περιοχή, η Τουρκία συνάπτει συμφωνίες απ’ ευθείας με τη την ΕΕ για τους μετανάστες, χωρίς τη συμμετοχή της Ελλάδας και έχει κυκλώσει τον ελληνισμό με Αλβανία και Σκόπια.

Στο πλαίσιο της μόλις αναφερθείσας γεωπολιτικής κατάστασης κινείται η συμπεριφορά της Τουρκίας εναντίον μας. Όλος ο ελληνισμός είναι ανήσυχος, εξοργισμένος και αγανακτισμένος για το πού θα οδηγηθούν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Τη στιγμή που γράφουμε το άρθρο μας, 4/3/2018 η σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών στη μεθόριο του Έβρου συγκλονίζει το Πανελλήνιο, με απρόβλεπτες προς το παρόν για την τύχη τους εξελίξεις. Εντωμεταξύ η τουρκική προκλητικότητα είχε εκδηλωθεί σχεδόν περίπου πριν δυο εβδομάδες στις 12/2/2018, όταν διεμβόλησε την ελληνική ακταιωρό του λιμενικού στα Ίμια, ευτυχώς χωρίς θύματα.

Και σ’ αυτά τα οδυνηρά για την πατρίδα μας γεγονότα οι πολιτικές ηγεσίες συνιστούν ψυχραιμία. Πολύ φοβούμαστε ότι η τακτική αυτή όχι μόνο ούτε κατευνασμός (=μετριασμός της έντασης) δεν είναι, αλλά μάλλον είναι ενδοτισμός κι ας τον ερμηνεύσουμε, όπως θέλουμε. Κρατάει όμως χρόνια αυτός ο ενδοτισμός. Ξεκινά χρονικά από το 1974. Από τότε μετά την εισβολή – κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία, αυτή άρχισε τις παραβιάσεις τόσο στον εναέριο ελληνικό χώρο, όσο και στο θαλάσσιο. Στη συνέχεια οι παραβιάσεις μετατράπηκαν σε αμφισβητήσεις της εθνικής μας κυριαρχίας με στόχο τον εθνικό ακρωτηριασμό της Ελλάδας με διχοτόμηση του Αιγαίου στον 25ο μεσημβρινό, που πρακτικά υλοποιείται, εάν χαράξουμε μια ευθεία Καβάλα – Κρήτη – Κύπρος.

Είναι λυπηρότατο, αλλά κρίνουμε απαραίτητο να αναφέρουμε τη διαδρομή των κορυφαίων αποτρόπαιων πράξεων του ενδοτισμού των πολιτικών ελίτ της Ελλάδας από το 1974:

1) Το 1974 όταν ο εξωμότης Ιωαννίδης διέπραξε το ολέθριο λάθος του πραξικοπήματος στην Κύπρο και όταν οι Τούρκοι εισέβαλαν σ’ αυτή, αυτός έδωσε εντολή της μη αντίστασης ( παρά τη συντριπτική υπεροχή του ελληνικού στρατού)

2) Η περιώνυμη φράση από τον «εθνάρχη» Κωνσταντίνο Καραμανλή, «Η Κύπρος κείται μακράν», – δικαιολογία για τη μη εμπλοκή της Ελλάδας στις επιχειρήσεις – όταν οι Τούρκοι πραγματοποιούσαν τον Αττίλα 2 και από 2% του προγεφυρώματος το μετέτρεψαν σε κατοχή του 38% του κυπριακού εδάφους δημιουργώντας το τουρκικό ψευδοκράτος στην Μεγαλόνησο.

3) Το 1996 όταν η κυβέρνηση Σημίτη υπέστειλε τη σημαία από τα Ίμια με εκείνο το αχαρακτήριστο: « Πέστε ότι τη σημαία την πήρε ο αέρας». Πιο συγκεκριμένα τότε με διαμεσολάβηση των Αμερικανών Ελλάδα και Τουρκία δεσμεύτηκαν εγγράφως να απομακρύνουν στρατιώτες, πλοία και σημαίες από τα Ίμια και πέριξ αυτών, αλλά και να μην επιστρέψουν στην περιοχή. Με αυτή την πράξη η τότε κυβέρνηση Σημίτη αποδέχτηκε οι νησίδες των Ιμίων να είναι, όπως λέγεται στη διπλωματική πρακτική, «γκρίζα ζώνη» κι όχι μια περιοχή, που η Ελλάδα ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Το τοτινό ευχαριστώ του Σημίτη προς τους Αμερικάνους, πόσο πικρόχολα το γευόμαστε σήμερα.

4) Στις 8 Ιουλίου του 1997, οπότε στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη οι πρωθυπουργοί της Ελλάδος και Τουρκίας ( κκ Σημίτης και Οζάλ) συμφώνησαν ότι η Τουρκία έχει ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο, με αποτέλεσμα να ανοίξει η κερκόπορτα των τουρκικών διεκδικήσεων στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή.

Οι προαναφερθέντες ενδοτισμοί αποτελούν «γραμμάτια», που τα κρατά στα χέρια του ο Ερντογάν και απειλεί ότι ήρθε η ώρα να εξαργυρωθούν. Έτσι με αυτά και με εκείνα φτάσαμε στις 23.40 της 12ης Φεβρουαρίου του 2018, όπου το οπλισμένο τουρκικό πλοίο UMUT εμβόλησε την άοπλη τελευταίας τεχνολογίας ελληνική ακταιωρό «Γαύδος». Για το παραπάνω περιστατικό πρέπει κατά στρατιωτικούς εμπειρογνώμονες να καταλογιστούν τεράστιες ευθύνες στην πολιτική και λιμενική ηγεσία, γιατί άφησαν αυτό το υπερσύγχρονο σκάφος εντελώς άοπλο, ενώ μπορούσαν να το είχαν εξοπλίσει, χωρίς κόστος, μια και διέθεταν πυργίσκους και πυροβόλα στο ναύσταθμο από πολεμικά πλοία, που έχουν αποσυρθεί.

Έτσι δυστυχώς με το παραπάνω γεγονός η Τουρκία προχώρησε ακόμα ένα βήμα εις βάρος της Ελλάδας. Τα νησιά Ίμια από καθεστώς γκρίζας ζώνης που ήταν από το 1996, τώρα δεν ανήκουν στην εδαφική επικράτεια της Ελλάδας. Η πατρίδα μας έχασε έδαφος αμαχητί. Το ΥΠΕΞ της Τουρκίας ανακοινώνει ότι τα Ίμια ανήκουν σ’ αυτήν. Βέβαια η Ελληνική πολιτική ηγεσία ανακοίνωσε ότι τα Ίμια είναι και θα παραμείνουν Ελληνικά. Αυτά όμως είναι λόγια άνευ περιεχομένου. Και για του λόγου το αληθές, ας τολμήσει κάποιος που λέει τα παραπάνω ή ακόμη κι ένας απλός Έλληνας πολίτης να πατήσει το πόδι του στα Ίμια ακόμη και για ολιγόλεπτη παραμονή.

Ο Γιώργος Βαζάκας είναι φιλόλογος και μέλος του Ε.ΠΑ.Μ.


epamhellas.gr